Wiara - kompletne oszustwo?

Podejście do spraw wiary i Kościoła jest bardzo różne w różnych krajach. W niektórych - takich jak Włochy czy kraje latynoamerykańskie - wiara wydaje się dobrze spleciona z codziennością, a podejście do kwestii religijnych - spontaniczne i "wyluzowane". W innych - jak kraje niemieckojęzyczne, wiara wydaje się nieco sztywna i przyciężkawa, jakby źle dopasowana do życia, skoncentrowana na ciemnych stronach, na niedoskonałości. Czy przypadkiem Polska pod tym względem nie przesunęła się niebezpiecznie blisko naszych zachodnich sąsiadów? Warto przeczytać refleksję o. Notkera Wolfa, Niemca, mieszkającego we Włoszech. [MG]

Jak wiecie, od wielu lat mieszkam w Rzymie. Jednakże Włosi zaskakują mnie wciąż na nowo. Ostatnio tuż przed opuszczeniem pewnej trattorii zostałem zagadnięty przez jej właściciela, co sądzę o niemieckim papieżu. Zaczęliśmy rozmawiać. Zauważyłem, że ten człowiek wiele rozmyślał o Ojcu Świętym, i wypowiadał otwarcie to, co uważał: Benedykt XVI kocha ludzi. To było dla niego u każdego papieża najważniejsze. I dlatego miał o nim jak najlepsze mniemanie, podobnie jak wielu Rzymian, nieczytających zapewne encyklik papieskich, ale żywo dyskutujących w pizzeriach na temat przemówień papieskich.

Wciąż zadziwia mnie, jak swobodnie Włosi wypowiadają się na temat religii i Kościoła. Nie są z pewnością święci. Nie można ocenić ich pobożności na podstawie wizyt w kościele, a o sprawach wiary myślą często swobodniej, niż miałby do tego prawo sam papież. Jednakże w swoich sercach są najczęściej głęboko wierzącymi ludźmi. Wierzą w miłosiernego Boga, któremu mogą całkowicie zaufać w przełomowych momentach swojego życia — podczas chrztu, wesela i pogrzebu. Ich stosunek do własnych proboszczów jest z reguły bardzo serdeczny.

Gdy chodzi o nasz kraj, to zawsze mam wrażenie, że natychmiast pojawia się sceptycyzm i rozdrażnienie, gdy tylko dochodzi do rozmów o wierze chrześcijańskiej i Kościele. Papież? Nie spełnia oczekiwań, budzi najgorsze obawy. Wiara? To wszystko oszustwo. Kościół? Więzienie dusz, służące jedynie do tego, aby zatruwać radość życia. Panuje tutaj istna żądza udowadniania błędów, tropienia zaniedbań i demaskowania fałszywej pobożności. Zupełnie zapomina się o decydującej sprawie: chrześcijańskim przesłaniu. Radosnym przesłaniu od Boga, który zwrócił się ku ludziom, i chce ich zbawić swoim miłosierdziem.

Być może dlatego Włosi są szczęśliwsi ze swoją wiarą, gdyż mają w nadmiarze tak wiele radosnych stron życia. Włosi chcą świętować, cieszyć się słońcem, a także dobrym jedzeniem. A jednocześnie afirmują ludzkie wartości wiary i czują się jak u Boga w domu. Często życzę sobie, abyśmy, jako Niemcy, byli w stanie przywieźć ze sobą z podróży do Włoch trochę tego naturalnego chrześcijańskiego nastawienia.

Notker Wolf OSB, Z jasnego nieba. Pomysły i inspiracje do życia ziemskiego, Wydawnictwo Benedyktynów TYNIEC

O książce:

Opat-prymas o. Notker Wolf (honorowy przedstawiciel rodziny benedyktyńskiej) opowiada szczerze i otwarcie o największych problemach życia, a także o małych sprawach codzienności – zarówno z punktu widzenia bywałego w świecie obserwatora, jak i z perspektywy człowieka, któremu wiele osób powierzyło swoje troski. Jego przemyślenia prowadzą go często do wdzięczności i dumy, uprzejmości, odwagi lub wiary – czasem w środku chaosu, czasem w momentach ciszy. Oto idee z jasnego nieba, które dają nam wiarę i siłę do życia.

Wiele osób będzie wdzięcznych autorowi, że w tak prostych słowach rozświetlił te dziedziny życia, które do tej pory wydawały się nam ciemne i nieprzystępne. Kłopoty w pracy lub szkole. Trudne relacje międzyludzkie. Choroba. Nie zawsze poważne ale najzwyczajniej męczące problemy codzienności. Każda bolączka dzięki światłu "Z jasnego nieba" może zamienić się w szansę na lepsze życie!

opr. mg/mg