O złotych bożkach

O mój ludu – to mówi Pan, który przychodzi na sąd: mam przeciw tobie, żeś w mojej służbie namnożył sobie ideałów złotych, srebrnych i glinianych. Oto Ja przeciwko twoim ideałom – mówi Pan – abyś nigdy ich nie wcielił. Bo Ja nie chcę, żebyś kochał ideały – mówi Pan – ale żebyś kochał Mnie.

O mój ludu – to mówi Pan, który przychodzi na sąd: mam przeciw tobie, żeś w mojej służbie namnożył sobie postanowień złotych, srebrnych i glinianych. Oto Ja przeciwko twym postanowieniom, mówi Pan, abyś nigdy ich nie spełnił. Bo Ja nie chcę wypełniania postanowień – mówi Pan – ale tylko mojej woli.

O mój ludu – to mówi Pan, który przychodzi na sąd – mam przeciw tobie, żeś w mojej służbie namnożył sobie wielkich celów, złotych, srebrnych i glinianych. Oto Ja przeciwko twoim wielkim celom – mówi Pan – byś ich nigdy nie osiągnął. Bo Ja nie chcę osiągania żadnych celów – mówi Pan – tylko ręki wyciągniętej.

O mój ludu – to mówi Pan, który przychodzi na sąd – mam przeciw tobie, żeś w mojej służbie namnożył sobie pojęć o Mnie złotych, srebrnych i glinianych. Oto Ja przeciwko twym pojęciom o mnie, mówi Pan, aby się rozpadły wszystkie. Bo Ja nie chcę, żebyś znalazł tylko obraz – mówi Pan – ale żebyś znalazł Mnie.

Fragment książki „Jednego potrzeba. Refleksje biblijne”

Małgorzata (Anna) Borkowska OSB, ur. w 1939 r., benedyktynka, historyk życia zakonnego, tłumaczka. Studiowała filologię polską i filozofię na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, oraz teologię na KUL-u, gdzie w roku 2011 otrzymała tytuł doktora honoris causa. Autorka wielu prac teologicznych i historycznych, felietonistka. Napisała m.in. nagrodzoną (KLIO) w 1997 roku monografię „Życie codzienne polskich klasztorów żeńskich w XVII do końca XVIII wieku”. Wielką popularność zyskała wydając „Oślicę Balaama. Apel do duchownych panów” (2018). Obecnie wygłasza konferencje w ramach Weekendowych Rekolekcji Benedyktyńskich w Opactwie w Żarnowcu na Pomorzu, w którym pełni funkcję przeoryszy.