Duchowość klaweriańska

Jaka pomoc potrzebna jest dzisiaj misjonarzom?

Misjonarze przede wszystkim potrzebują od nas wsparcia duchowego. Modlitwa, ofiarowane cierpienia czy trudności dnia codziennego, ale także pięknych wydarzeń w naszym życiu, poprzez wzbudzenie intencji za misje i misjonarzy, stanowi fundament naszej pomocy. Zapewnienie modlitwy pozwala misjonarzom pracować w takich warunkach, w jakich się znaleźli- często trudnych i niebezpiecznych.

Patronaty Misyjne z modlitwą dajemy wiernym, aby pamiętali o konkretnych misjonarzach i modlili się za nich. Zachęcamy dzieci, młodzież i dorosłych, chorych i cierpiących do tej formy pomocy misjonarzom. Nie może zabraknąć również wsparcia materialnego, o czym nie trzeba przekonywać, gdyż każdy kto usłyszy o pracy misjonarzy pragnie pomóc, również finansowo. Potrzeba także wsparcia personalnego. Słyszymy dziś o świeckich wolontariuszach misyjnych, którzy chętnie na jakiś czas ofiarują swoje zdolności i czas misjom, czy to będzie miesiąc, dwa, a czasami rok lub dwa.

W jakich miejscach na świecie rozwija się animacja misyjna w sposób szczególny?

Animacja misyjna jest wpisana w charyzmat zgromadzenia i rozwija się w prawie wszystkich krajach, gdzie mamy domy. Może się ona różnić specyfiką danego kontynentu, ale założenia są te same. Ożywianie ducha misyjnego — to ma na celu animacja misyjna. W Polsce w większości, prowadzimy animację misyjną poprzez diecezjalne biura misyjne. Animujemy dzieci, młodzież i dorosłych, w parafiach i szkołach. Organizujemy kongresy misyjne dzieci, kolędników misyjnych, festyny, przedstawienia i rekolekcje misyjne. Podejmujemy katechezy o temacie misyjnym. Raz w roku organizujemy miesięczne wyjazdy na doświadczenie misyjne dla młodych wolontariuszy do krajów misyjnych. Podobnie w innych krajach, np. we Włoszech mamy grupy młodych wolontariuszy wyruszających na doświadczenie misyjne. Jeśli chodzi o Ugandę, to tam siostry klawerianki zajmują się prowadzeniem Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci w diecezji, podobnie w Indiach, siostry często pracują w formacji katechetów, by ich posługa miała charakter misyjny. W Nigerii dobrze przyjęło się kolędowanie misyjne wśród dzieci. Animacja misyjna wśród dorosłych rozwija się dobrze w Anglii, Irlandii i Szkocji poprzez organizowane nabożeństwa misyjne i bazary na rzecz misji. Tak naprawdę nie ma zakątka na ziemi. gdzie nie można prowadzić animacji misyjnej, bo misjonarzami stajemy się od momentu chrztu świętego, więc pomoc w podejmowaniu zadań wynikających z bycia ochrzczonym jest aktualna wszędzie tam, gdzie są wspólnoty Kościoła.

Bł. Maria Teresa Ledóchowska rozwinęła duchowość klaweriańską. Na czym opiera się duchowość założonego przez nią zgromadzenia?

Duchowość zgromadzenia opiera się na duchowości ignacjańskiej, z niej Maria Teresa czerpała inspirację dla swojego specyficznego charyzmatu klaweriańskiego. Składają się na niego różne wymiary: chrystologiczny, maryjny, misyjny, kontemplacyjny, wspólnotowy, daru z siebie.

Matka Założycielka stawia w centrum naszego życia Chrystusa Odkupiciela, aby Go coraz lepiej poznawać i odpowiadać na Jego miłość poprzez posłuszeństwo, pokorę, ubóstwo, życie Eucharystią i duchowością Królestwa Bożego. Jezus Chrystus oddaje swoje życie na krzyżu dla zbawienia wszystkich ludzi, a tak wielu o tym nie wie i nie może odpowiedzieć na Jego miłość.

Maryja ma być dla nas wzorem specyficznego powołania. Maryja słuchająca i kontemplująca, zachowująca w sercu to, co pochodzi od Boga. Bł. Maria Teresa podkreśla, że Maryja jest ściśle związana z dziełem odkupienia swego Syna. Całe Jej życie jest świadectwem gorliwości apostolskiej i troski o zbawienie świata. Matka Założycielka widzi w Maryi doskonały wzór miłości uniwersalnej: od niej mamy się uczyć gorliwości o powszechne dzieło misyjne. Maryja swoją radą nieprzerwanie podtrzymuje tych wszystkich, którzy pracują na rzecz misji. Bł. Maria Teresa uczyniła Matkę Boską Dobrej Rady Patronką zgromadzenia.

W jaki sposób osoby świeckie mogą współpracować na rzecz Dzieła Misyjnego Kościoła, zgodnie z wolą Błogosławionej?

Bł. Maria Teresa zrozumiała, że każdy chrześcijanin jest posłany, jest współpracownikiem w budowaniu Królestwa Bożego i dlatego tak bardzo zachęcała do współpracy osoby świeckie. Do zgromadzenia przyłączała osoby świeckie w charakterze zelatorów i eksternistek, które pracowały w duchu dzieła. Dziś również mamy zelatorów i eksternistki, którzy prowadzą nasze dzieło: modląc się, rozpowszechniając czasopismo „Echo z Afryki i innych kontynentów”, wspierając misje materialnie. Matka Założycielka troszczyła się o formację osób zewnętrznych, organizując dla nich konferencje, rekolekcje, dni skupienia. Obecnie także w naszych domach przyjmujemy zelatorów i eksternistki i formujemy duchowo.

Prenumeratorzy czasopisma „Echo z Afryki i innych kontynentów” nawet jeśli nie są zelatorami poprzez czytanie i rozpowszechnianie prasy misyjnej, a tym samym budzenie świadomości współodpowiedzialności za dzieło misyjne stają się naszymi współpracownikami.

Coraz częściej wokół naszych wspólnot gromadzą się także osoby młode, wolontariusze, którzy pomagają w prowadzeniu naszych dzieł związanych z animacją misyjną.

opr. mg/mg