Odkryć powołanie do kapłaństwa lub życia konsekrowanego

Kościół w Polsce przeżywając w roku 2006/2007 program duszpasterski pod hasłem "Przypatrzmy się powołaniu naszemu" zachęca wszystkich, zgodnie z intencją św. Pawła w 1 Kor 1,26, do powrotu do źródeł chrześcijańskiego powołania i odkrycia własnej chrześcijańskiej tożsamości. W Tygodniu Modlitw o Powołania do Kapłaństwa i Życia Konsekrowanego (29.04 - 6.05.2007) cały Kościół i poszczególni wierni, będą się zastanawiać nad tajemnicą powołania do kapłaństwa i różnych form życia konsekrowanego: zakonów, instytutów świeckich, dziewic i wdów konsekrowanych. Zostanie to połączone z modlitwą zanoszoną we wspólnocie jak i osobiście. "Przypuszczamy kolejny szturm do nieba, aby prosić Ojca o to, o co Chrystus chciał, abyśmy prosili"(Jan Paweł II, Orędzie na XVI Światowy Dzień Modlitw o Powołania 1979) mówiąc: "Proście Pana żniwa, aby wyprawił robotników na swoje żniwo" (Mt 9, 38).

Ojciec Święty Benedykt XVI podczas Światowego Spotkania Rodzin w Walencji podkreślił wielkie znaczenie rodziny w zakresie rozpoznania powołania przez ich dzieci. "Rodzice chrześcijańscy powołani są do tego, by dać wiarygodne świadectwo swej wiary i nadziei chrześcijańskiej. Winni sprawić, aby powołanie i Dobra Nowina Chrystusa dotarły do ich dzieci w sposób jak najbardziej czytelny i autentyczny."

Jeszcze bardziej bezpośrednio o tym mówił Papież Paweł VI, zwracając się do rodzin:"Matki, czy uczycie wasze dzieci modlitwy chrześcijańskiej? Czy przygotowujecie je w łączności z kapłanami do sakramentów wieku dziecięcego: spowiedzi i Komunii Świętej, bierzmowania? Czy przyzwyczajacie je myśleć w chorobie o Chrystusie cierpiącym? Wzywacie pomocy Matki Bożej i Świętych? A wy, ojcowie, czy umiecie modlić się z waszymi dziećmi, z całą wspólnotą domową, przynajmniej od czasu do czasu? Wasz przykład - prawego myślenia i działania - poparty wspólną modlitwą jest lekcją życia..." (1.08.1976 r.).

Wielkie znaczenie w zakresie rozwoju życia chrześcijańskiego i odczytywania powołania ma udział w Mszy Świętej niedzielnej. Papież Jan Paweł II przypominał, iż "jest naprawdę sprawą najwyższej wagi, aby każdy chrześcijanin uświadomił sobie, że nie może żyć wiarą i w pełni uczestniczyć w życiu chrześcijańskiej wspólnoty, jeśli nie bierze regularnie udziału w niedzielnym zgromadzeniu eucharystycznym" (List "Dies Domini", 81). On też niejednokrotnie zwracał się do ludzi młodych, aby pośród wielu życiowych dróg odnajdywali drogę kapłaństwa i życia konsekrowanego.

Papież Benedykt XVI na XXII Światowym Dniu Młodzieży zwracał się bezpośrednio do młodych: "Drodzy chłopcy i drogie dziewczęta, bądźcie gotowi powiedzieć "tak", jeśli Bóg wezwie was na drogę do kapłaństwa służebnego i życia konsekrowanego. Wasz przykład będzie odważnym umocnieniem dla wielu waszych rówieśników, którzy poszukują prawdziwego szczęścia."

Powołanie jest czymś, czego się szuka, co się rozeznaje, co się odczytuje. Nie jest się w tym całkowicie samotnym. Gdy dyskutowano w grupach ludzi młodych, którzy już odczytali powołanie, padły takie odpowiedzi na postawione pytanie: "Kto mi dopomógł odkryć moje powołanie?":

• własne szukanie odpowiedzi na niepokój serca i umocnienie przez księdza katechetę w ostatniej klasie szkoły średniej,
• odkrywanie motywacji poprzez kontakt z kapłanami i siostrami zakonnymi na parafii,
• zwyczajne bycie z drugim człowiekiem, przykład życia tych, którzy poszli za Chrystusem,
• grupa młodzieżowa przy parafii,
• moderatorka młodzieżowych spotkań,
• zachwyt prostotą, spojrzenie z wiarą: "by być jak on, jak ona",
• konkretne zdarzenia w życiu,
• rozmowy z rodzicami, a szczególnie z mamą na temat powołania,
• wychowawcy w szkole poprzez przekazywane wartości moralne, odpowiedzialność,
• szukanie informacji przez lekturę, prasę katolicką, informatory...,
• księża, spowiednik, katecheta, siostry zakonne,
• udział w rekolekcjach, dniach skupienia...,
• zaangażowanie w parafii,
• pełnienie funkcji ministranta, animatora,
• korespondencja z kapłanami i osobami konsekrowanymi,
• wewnętrzne przekonanie, że to Bóg do mnie mówi,
• Papież Jan Paweł II,
• cierpienie życiowe, z którego wypływała moc,
• niesamowite pragnienie uczestniczenia w Eucharystii... codziennie,
• zwyczajne bycie z miłością wśród tych, którzy doświadczali wcześniej czegoś przeciwnego,
• ci, którzy z mojej parafii już kroczyli za Chrystusem, którzy odpowiedzieli na głos powołania,
• przewodnicy duchowi na pielgrzymce,
• czytanie Ewangelii i innych pism Nowego Testamentu,
• sam Bóg, gdy do niego często się modliłam i spotykałam się z nim w sakramentach świętych.

Trzeba, żeby wszyscy w Kościele mieli odwagę proponowania młodym radykalności pójścia za Chrystusem( Benedykt XVI, "Sacramentum Caritatis",25), a w Tygodniu Modlitw o Powołania szczerze się o to modlili. Atmosfera wiary, głębokiej więzi z Bogiem i modlitwy jest właściwą przestrzenią odczytania powołania do kapłaństwa lub życia konsekrowanego i przyjęcia mocy Ducha do życia w tym powołaniu na szerszej płaszczyźnie powołania chrześcijańskiego.

opr. aw/aw