Bł. Antoni Maria Schwartz

Urodził się 28 lutego 1852 r. w Baden niedalako Wiednia, jako czwarty z trzynaściorga rodzeństwa. Jego ojciec był urzędnikiem gminnym i muzykiem.

W 1858 r. błogosławiony rozpoczął naukę w szkole parafialnej w Baden, a w 1861 r. w szkole muzycznej w Heiligenkreutz. Jesienią 1865 r. zamieszkał u ciotki w Wiedniu, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum. W październiku 1869 r. wstąpił do nowicjatu pijarów. Poznał wówczas bliżej postać św. Józefa Kalasantego, założyciela Zakonu Szkół Chrześcijańskich. Stał się on modelem życia i działalności apostolskiej bł. Antoniego.

Sytuacja polityczna spowodowała, że opuścił zakon pijarów i wstąpił do seminarium arcybiskupiego. Ukończył również studia na Uniwersytecie Wiedeńskim, a 25 lipca 1875 r. przyjął święcenia kapłańskie. Wcześniej, w 1873 r. postanowił przyjąć jako drugie imię Maria. W latach 1875-1879 pracował jako wikariusz w Marchegg. W 1879 r. został mianowany kierownikiem duchowym zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia w szpitalu w Sechshaus w Wiedniu. Zetknął się wówczas z problemami młodych robotników i rzemieślników, pacjentów szpitala. Postanowił założyć stowarzyszenie mające na celu kształcenie religijne czeladników, przygotowywanie ich do życia i popieranie ich słusznych żądań. Na czele stowarzyszenia stali ludzie świeccy, a ks. Schwartz był jego kierownikiem duchowym. Powstało ono oficjalnie w 1883 r.

Błogosławiony ze wszystkich sił walczył o odnowę wiary robotników. Często prosił Boga: «Daj mi jedynie łaskę gorliwości w pracy duszpasterskiej dla Ciebie, aby zbawiać dusze! Chcę ofiarować swe życie za każdą duszę, jeśli w ten sposób będę mógł ją ocalić!»

W 1888 r. założył czasopismo katolickie dla rzemieślników i robotników, które początkowo sam redagował. Rok później, w przeciągu ośmiu miesięcy pod jego kierunkiem został wybudowany pierwszy kościół dla robotników wiedeńskich, pod wezwaniem św. Józefa Kalasantego. W tym kościele 24 listopada 1889 r. sługa Boży założył Zgromadzenie Chrześcijańskich Robotników św. Józefa Kalasantego. W następnych latach powstały domy w Dolnej Austrii, w Steinermarku oraz w południowym Tyrolu i Budapeszcie.

Nowe zgromadzenie roztaczało opiekę religijną nad robotnikami, zwłaszcza młodymi. Jego członkowie organizowali spotkania niedzielne, oratoria, prelekcje o nauce społecznej i o tematyce religijnej w szkołach zawodowych i w fabrykach. Ks. Schwartz przyczynił się także do powstania wielu stowarzyszeń mających na celu obronę praw robotników. On sam i jego współbracia sprzeciwiali się wyzyskowi robotników, walczyli o poprawę ich warunków socjalnych i bytowych, uczestniczyli w akcjach strajkowych. Antoni Maria Schwartz założył pierwsze biuro zatrudnienia dla czeladników, nawiązał kontakty z wieloma chrześcijańskimi przedsiębiorcami. Dzięki tej inicjatywie tysiące młodych ludzi znalazło pracę. Dla czeladników spoza Wiednia wybudował pensjonat.

Zmarł 15 września 1929 r. Pochowano go najpierw na cmentarzu w Hietzing, a potem w kościele robotników przy domu macierzystym zgromadzenia.

6 kwietnia 1995 r. w obecności Ojca Świętego Jana Pawła II został promulgowany dekret Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych dotyczący heroiczności cnót Antoniego Marii Schwartza.

(L'Osservatore Romano)