Bł. Grzegorz X

Ten wybitnie uzdolniony papież władał Kościołem pięć lat, od 21 stycznia 1271 roku do 10 stycznia 1276 roku. Jego wyborowi towarzyszyły niecodzienne okoliczności: konklawe po śmierci Klemensa IV trwało aż trzy lata, a spory pomiędzy kardynałami sprawiły, że władze świeckie zamknęły ich w końcu w pałacu papieskim, z którego usunięto dach, a racje żywnościowe zmniejszono. Ostateczną decyzję podjęła sześcioosobowa komisja wyłoniona z grona kardynałów; wybrano jego, archidiakona z Liege. W tym czasie przebywał w Akce, ponieważ brał udział u boku Edwarda I - późniejszego króla Anglii - w krucjacie do Ziemi Świętej.

Naprawdę nazywał się Tebaldo Visconti i pochodził z Piacenzy, gdzie przyszedł na świat około 1210 r. w arystokratycznej rodzinie. Po latach służby u kardynała Jakuba z Praeneste, zaangażowania w organizację soboru lyońskiego I (1245) oraz udziału w rozmaitych misjach kościelnych oraz świeckich, podjął studia w Paryżu. Poznał tam wybitnych teologów, m.in. św. Bonawenturę i św. Tomasza z Akwinu. Jako papież pierwszego z nich mianował kardynałem, a drugiego swoim doradcą.

W 1274 r. zwołał w Lyonie czternasty sobór powszechny, który skupił się na wypracowaniu sposobu przezwyciężenia schizmy wschodniej, przygotowaniu kolejnej krucjaty oraz reformie duchowieństwa. W czasie soboru zmarł kardynał-legat św. Bonawentura, który przewodniczył obradom, a podczas podróży do Lyonu dokonał żywota także św. Tomasz z Akwinu, na którego oczekiwał Grzegorz X. Sobór przyniósł tymczasowe pojednanie z Kościołem greckim, a także przyjął konstytucję "Ubi periculum", która stanowiła, że konklawe po śmierci papieża musi się zebrać najpóźniej po dziesięciu dniach. Kardynałowie - jeśli elekcja przedłużałaby się - mieli być poddawani ograniczeniom.

Grzegorz X zmarł w 1276 roku w Arezzo, a pochowano go w tamtejszej katedrze.

opr. mg/mg