Pokora to jest prawda

Dobry katolik powinien być pokorny, nigdy się nie przyznawać do swoich osiągnięć i zalet, absolutnie się nie wychylać. Takie stereotypowe myślenie niestety jest dość częste w środowisku kościelnym. Pokora, która jest bardzo ważną i cenną wartością, bywa w fałszywy sposób wypaczana.

Regularnie pomniejszamy swoje sukcesy i zalety, a powiększamy wady. Ile razy słyszałem jak komuś coś się udało, tłumaczenia, „eee, to tylko tak przypadkiem”. Zarazem osoby, które potrafią się obiektywnie, dobrze oceniać wzbudzają zgorszenie. Samemu podpadłem w życiu wielu osobom rzekomą pychą - choćby tym jak mówiłem o swoich osiągnięciach. Nieważne było to, że odwoływałem się do faktów i robiłem to w określonym celu na przykład po to by pokazać, że rozwiązania jakie proponuję przynoszą dobre rezultaty.

Wzorem dla katolików powinien być w oczywisty sposób Jezus Chrystus. On nie mówił o sobie „Ja taki biedny cieśla, powiem wam dziś kilka słów, ale w zasadzie to nie musicie mnie słuchać”. Jezus wiedział, że jest Bogiem, że jest wielki, że to co głosi to są najważniejsze prawdy życia i nie bał się o tym mówić. „Ja i Ojciec jedno jesteśmy". „Ja jestem światłością świata, kto idzie za mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światłość życia”, „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” , „Jam jest zmartwychwstanie i życie; kto we mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. A kto żyje i wierzy we mnie, nie umrze na wieki”. To są słowa jakie do nas kierował. Jezus nie chował się też gdzieś po kątach, ale przemawiał do tłumów czy uroczyście wjeżdżał na osiołku do Jerozolimy.

Bardzo zapadły mi w pamięć słowa, jakie ks. Piotr Pawlukiewicz na spotkaniu „Czy Jezus był grzecznym chłopcem?” skierował do studentów: „Pamiętajcie pokora to jest prawda. Jak ładnie tańczysz to ładnie tańczysz. Jak ładnie śpiewasz to ładnie śpiewasz. Jak jesteś przystojna i wszyscy na ulicy się za Tobą oglądają to jesteś przystojna. Wszyscy by się nie pomylili. Jak jesteś dobrą uczennicą, to jesteś dobrą uczennicą. Jak masz same piątki albo szóstki w indeksie to masz same piątki. Ale jak czegoś nie umiesz robić to nie umiesz tego robić. Pokora to jest prawda. Pycha to jest fantazja. Nawet jeśli tą fantazją lecimy w dół. Te nasze "ładnie śpiewasz", "a ja bęczę tylko"," ładnie malujesz", "a tam, gryzmolę", "ładną masz sukienkę", "a tam, taka stara, jeszcze po matce". Zamiast tego powinniśmy mówić: Podoba Ci się? Super Ja też uważam, że jest ładna.”

Wszystkie talenty mamy od Boga. Jeśli więc pomniejszamy swoje umiejętności, to zarazem umniejszamy działania Pana Boga w naszym życiu. Gdy zamiast przyznać się, że ładnie śpiewam, mówię „a ja bęczę tylko” to On mógłby do mnie krzyknąć „No, co ty?! To od mnie ten talent!”. Nasze talenty powinniśmy rozwijać, wykorzystywać a jak trzeba to się nimi chwalić i w ten sposób wielbić Stwórcę.

Współczesny świat potrzebuje uczciwych menedżerów, rzetelnych dziennikarzy, oddanych pacjentom lekarzy, obiektywnych sędziów i prawników, kierujących się wartościami katolickimi aktorów czy reżyserów. Nie bójmy się stawiać sobie ambitnych wyzwań i dążyć do sukcesów.

Fałszywa pokora zabija w nas talenty i szczęście. Potrafiąc docenić swoje zalety, sukcesy, ale i obiektywnie patrząc na swoje wady jesteśmy w stanie się rozwijać, zyskiwać motywację do pracy nad sobą, pokonywać prawdziwe słabości, zdobywać kolejne osiągnięcia i w ten sposób realizować cele do których powołuje nas Bóg.

Szczególnie biernej, milczącej postawy nie można zajmować wtedy, kiedy zagrożone są wartości, w które wierzymy. Dzisiejszy świat próbuje nas przekonać, że nie należy ich bronić, gdyż jest to nie zgodne z pokorą. Nie możemy dać sobie tego wmówić. Jeśli zależy nam na szczęściu i zbawieniu innych ludzi to o wartościach i wierze musimy mówić jak najgłośniej!

opr. mg/mg