Starokatolicy

Hasło z "Leksykonu pojęć teol. i kośc." (WAM 2002)

Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ

LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych

z indeksem angielsko-polskim

Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak

Wydawnictwo WAM, Kraków 2002

Starokatolicy

Katolicy, którzy z różnych powodów opuścili kościół rzymskokatolicki, ale zachowali wiele tych samych zwyczajów. Najznaczniejsza ich grupa posługuje się językiem niemieckim, a odeszła ona w proteście przeciwko dogmatowi o nieomylności papieża i powszechnej jurysdykcji papieskiej, ogłoszonej na Soborze Watykańskim I w roku 1870 (DH 3050-3075; ND 818-840). Do tego kroku zachęcił ich kapłan bawarski i historyk Kościoła, Johann Joseph Ignaz von Döllinger (1799-1890). W roku 1889 Kościół jansenistów w Utrechcie, który zerwał z Rzymem w roku 1724, przyłączył się do starokatolików. W roku 1932 starokatolicy nawiązali pełną łączność z Kościołem anglikańskim. Zob. jansenizm, jurysdykcja, nieomylność, papież, Sobór Watykański I.

opr. mg/mg

« ‹ 1 › »

oceń artykuł