Tabor

(zerwanie, kamieniołom; aram. wzgórze, góra). Góra położona na pograniczu pokoleń Zabulona, Issachara i Neftalego (Joz 19,12.22.34). Już w czasach przedizraelskich Tabor był świętą górą; na niej znajdowało się kultyczne miejsce Izraela (Pwt 33,19), które zwalczał Ozeasz (Oz 5,1). Górę tę, której nazwy nie wymienia NT, uznano później za górę, na której przemienił się przed uczniami Jezus (Mk 9,2nn.).

opr. mg/mg