"Żart i anegdota trochę pobożne"

Krawiec z Lubartowa otrzymuje od swej żydowskiej gminy wyznaniowej 300 rubli na zakup maszyny do szycia, by mógł zarobić na utrzymanie żony i dzieci. Otrzymuje je jednak pod warunkiem, że zwróci je po czterech latach. Chowa pieniądze do kieszeni i mówi:
- Jeśli będę jeszcze żył za cztery lata, to wasze szczęście, a jeśli umrę, to moje.

W wagonie jadącym do Brześcia rok przed drugą wojną światową jadą Żyd z Polakiem. Polak zajada spokojnie kiełbasę. Patrząc na Żyda jedzącego bułkę z masłem, mówi:
- Współczuję panu, że nie wolno mu zjeść kawałka smacznej świniny.
- Tak, nam nie wolno - odpowiada Izraelita - jedynym wyjątkiem byłoby zagrożenie życia. Po chwili Polak wyciąga nóż i mówi:
- Proszę wziąć kiełbasę ode mnie i zjeść. Inaczej zabiję pana.
Żyd spokojnie bierze kiełbasę i rozpoczyna jedzenie. Gdy już skończył, Polak zwraca się do niego:
- Chyba nie ma pan wielkiej pretensji o tę groźbę?
- Owszem, trochę mam - pada odpowiedź. - Dlaczego wyciągnął pan nóż, gdy został tylko niewielki kawałek kiełbasy?

Rabbi Herszl z Ostropola wstępuje zimowego wieczoru do domu jednego z kantorów synagogi. Zmarznięty wskutek przenikliwego zimna panującego na zewnątrz z wdzięcznością przyjmuje szklankę gorącej herbaty. Pijąc, patrzy na młodego kantora. Twarz nie wydała mu się zbyt piękna, a sądząc po mieszkaniu, nie był też bogaty. Po chwili kieruje do niego podziękowanie w postaci błogosławieństwa:
- Niech Bóg obdarzy twoją narzeczoną trzema cnotami: niech będzie piękna, bogata i szalona. - Ale dlaczego miałaby być szalona? - pyta zdziwiony chłopak.
- Jeśli ona będzie piękna i bogata - odpowiada Herszl - to ona musi być szalona, jeśli zdecyduje się wyjść za ciebie.

Pytano kiedyś Herszla z Ostropola, który miał gwałtowną ł kłótliwą żonę:
- Czy to prawda, że czasem bijesz swą żonę laską, a ona oddaje ci wałkiem do ciasta?
- Nie zawsze tak jest - odpowiada. - Czasem się zamieniamy.

opr. JU/PO