Father Justin Rosary Hour: Kapłaństwo - 05

Czy zwyczaj noszenia sutanny przez księży nie pochodzi przypadkiem od starożytnych Żydów? Piuski, które noszą biskupi, wyraźnie nawiązują do żydowskich jarmułek.

Strój duchownych Kościoła katolickiego w pierwszych czterech wiekach nie różnił się od codziennego stroju mieszkańców. Składał się on z sukni, czyli tuniki rzymskiej, płaszcza, pasa i obuwia. Do w. IX nawet papieże nie nakrywali głowy — dopiero od w. XI zaczęli używać nakrycia w rodzaju stożkowatej mitry. Obecny strój papieży ustalił się w w. XVI, a strój księży w w. XVII i XVIII. Wówczas suknia była w powszechnym użyciu. Przykładowo, szlachta polska nosiła długie, czyli żupany, pasy i kontusze. Barwy szat były różne. Z czasem ustalił się zwyczaj, że papieże nosili sutanny koloru żółtego, kardynałowie — w kolorze czerwonym, czyli purpurowym, a księża — w kolorze czarnym.

Habity zakonne utrwaliły się w w. X pod wpływem benedyktynów, chociaż początkowo nie różniły się od odzieży osób świeckich. Habit zasadniczo nie ulega żadnej modzie. Zewnętrzny strój zakonnicy składa się z długiej sukni, czyli habitu, szkaplerza, kaptura, pasa lub sznura, płaszcza i obuwia. Zakonnice noszą bardziej urozmaicone nakrycia głowy, które składają się z białego czepka, kaptura i welonu.

Wszyscy księża i zakonnicy mogą nosić piuskę. Najczęściej noszą ją biskupi, kardynałowie i papież. Piuska nie naśladuje żydowskich jarmułek.

opr. mg/mg