Father Justin Rosary Hour: Namaszczenie Chorych - 03

Kiedy i jak odbywa się namaszczenie chorych?

Sakrament chorych powinien być udzielany wtedy, gdy zaczyna być potrzebny choremu, a więc wtedy gdy uświadamia sobie poważny (choć nie beznadziejny) charakter choroby, która go dotknęła. Jest to więc sprawa bardzo indywidualna, aczkolwiek Kościół daje tu kilka wskazówek.

Tak więc w pewnych sytuacjach dobrze jest przyjąć namaszczenie przed rozpoczęciem planowanego leczenia szpitalnego (np. przed poważniejszą operacją). Jeżeli chory przebywa już w szpitalu, bardzo piękna jest praktyka wspólnego przyjmowania tego sakramentu przez grupę chorych (np. w tej samej sali). Dobrze byłoby też, by w tej uroczystości brały udział rodziny chorych towarzysząc im modlitwą.

Duszpasterze mają obowiązek udzielania pouczeń o znaczeniu namaszczenia chorych. W tej pracy przygotowawczej mają dopomóc sami chorzy i ich opiekunowie. Oni właśnie mogą najskuteczniej usunąć nieuzasadniony lęk przed namaszczeniem jako rzekomą zapowiedzią śmierci, kładąc nacisk na fakt, że jest to sakrament chorych , a nie umierających, znak bliskości Chrystusa przy człowieku przechodzącym próbę choroby, znak łaski pomagającej przeżywać chorobę z wiarą, nadzieją i miłością.

Tę posługę sakramentalną pełnią wyłącznie kapłani, namaszczając poświęconym olejem z oliwek lub stosownie do okoliczności innym olejem roślinnym, należycie poświęconym, czoło i dłonie chorego — na znak oddania na nowo myśli i czynów Chrystusowi, czyli całego człowieka jako istoty myślącej i działającej — oraz wypowiadając słowa formuły sakramentalnej: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie”.

Jeśli chory jest przytomny, przed przyjęciem namaszczenia powinien on przystąpić do sakramentu pokuty, a w czasie samego obrzędu namaszczenia przyjąć Komunię świętą.

opr. mg/mg