Przypatrzcie się bracia powołaniu waszemu

Liturgia dzisiejszego święta kieruje naszą myśl i serce do domu Najświętszej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa w Nazarecie, gdzie Pan Jezus spędził lata dziecięce i młodzieńcze. Tutaj kształtowały się szczególne relacje między Jezusem, Maryją i Józefem. W Ewangelii słyszeliśmy, że gdy Jezus miał lat dwanaście, udali się wspólnie do Jerozolimy na święto Paschy. Kiedy wracali, Rodzice nie zauważyli, że Jezus pozostał w Jerozolimie. Szukali Go i znaleźli w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Ewangelista kończy swoją relację słowami: ”Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi” (por. Łk 2,41-52).

1. Nazaret szkołą życia małżeńskiego i rodzinnego

Przypomniał o tym Papież Paweł VI nawiedzając Nazaret w 1964 r.: „Nazaret jest szkołą, w której zaczyna się pojmować życie Jezusa, jest to szkoła Ewangelii. Tutaj uczymy się patrzeć, słuchać, rozważać, przenikać głębokie, tajemne znaczenie tego bardzo prostego, pokornego i jakże pięknego objawienia się Syna Bożego. Może też i całkiem nieświadomie uczymy się Go naśladować".

Również Jan Paweł II w dhortacji „Familiaris consortio” uczy, że Święta Rodzina z Nazaretu jest podstawowym wzorem i przykładem dla rodzin chrześcijańskich. Ta wyjątkowa Rodzina, która wiodła ciche życie, która doświadczyła ubóstwa, prześladowań, wygnania, która wielbiła Boga w sposób nieporównywalnie wzniosły i czysty, jest dla wszystkich rodzin przykładem wierności codziennym obowiązkom, wielkodusznego otwarcia się na potrzeby innych w radosnym wypełnianiu planu Bożego (por. FC 86). Mimo niedostatków i cierpień była to Rodzina szczęśliwa. Szczęśliwa Bogiem i pełnieniem Jego woli, szczęśliwa Dzieckiem i troską o Jego bezpieczeństwo, szczęśliwa miłością Syna. Maryja jest najwspanialszym wzorem matki, a święty Józef wzorem dla ojców i mężów przez służbę rodzinie.

2. Nazaret szkołą miłości małżeńskiej

Nazaret jest przede wszystkim szkołą oblubieńczej miłości małżonków. Józef z rodu Dawida był oblubieńcem Maryi, w znaczeniu izraelskiej tradycji, gdy Bóg wkroczył w ich życie z inicjatywą wobec Maryi: „Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus.” Wystąpił też z własnym planem wobec Józefa: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło” (Mt 1,20). Józef zrozumiał, że wzajemna miłość domaga się od niego, aby przyjął Maryję oraz Jej Syna do swojego domu w Nazarecie. „Dzięki temu tajemnica Wcielenia,a wraz z nią również tajemnica Świętej Rodziny, została gruntownie wpisana w oblubieńczą miłość mężczyzny i kobiety, a pośrednio w genealogię wszystkich ludzkich rodzin” (JP II, List do rodzin, 20).Małżeństwo, podniesione do godności sakramentu przez Chrystusa jest darem miłości Wszechmogącego Boga dla ludzi. Jest też wezwaniem małżonków do miłości na wzór Chrystusa. W Liście do Efezjan św. Paweł ukazuje nieskończoną miłość Chrystusa do Kościoła i podaje ją jako wzór dla małżeństw: "Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie" (5,25).

Drodzy małżonkowie! Chrystus miłujący Kościół uczy Was być darem dla siebie nawzajem w miłości. Gdy w Waszym życiu pojawiają się czasem trudne dni i bolesne doświadczenia, które wymagają cierpliwości i ofiarności, Chrystus chce być dla Was źródłem siły, mobilizacji i nadziei na całe życie. Jest to droga realizacji waszego powołania do świętości.Podejmujcie ciągle na nowo, w łączności z Chrystusem, trud budowania wiernej i nieodwołalnej miłości małżeńskiej na wzór Świętej Rodziny w Nazarecie i na wzór miłości Chrystusa do Kościoła. Św. Paweł Apostoł wzywa nas: „jako więc wybrańcy Boży — święci i umiłowani - obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy! Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni! ” (Kol 3, 12-15).

3. Nazaret szkolą wychowania rodzinnego

Sługa Boży Jan Paweł II w Liście do rodzin przypomniał: „W miłości znajduje oparcie i ostateczny sens cały proces wychowawczy jako dojrzały owoc miłości rodzicielskiej. Poprzez wszystkie trudy, wszystkie cierpienia i zawody, jakie idą w parze z wychowaniem człowieka, miłość wciąż zdaje wielki egzamin. Aby zdać ten egzamin, trzeba źródła duchowej mocy. To źródło znajduje się nieodmiennie w Tym, który „do końca [...] umiłował” (J 13,1) (17).

Zastanawiamy się często, co należy czynić dziś, abyście byli Drodzy Rodzice, świadkami Ewangelii dla siebie nawzajem i dla swoich dzieci, co należy czynić, aby wasza rodzina była szkołą bogatego człowieczeństwa i szkołą świętości? Ojciec Święty Benedykt XVI podczas Światowego Spotkania Rodzin w Walencji podkreślił, że „rodzice chrześcijańscy powołani są do tego, by dać wiarygodne świadectwo swej wiary i nadziei chrześcijańskiej. Muszą zabiegać o to, aby Boże powołanie i Dobra Nowina Chrystusa docierały do ich dzieci w formie jak najbardziej wyrazistej i autentycznej” (9.07.06). Dlatego wpatrując się w Świętą Rodzinę z Nazaretu chciejcie podjąć troskę o wzrost miłości do Chrystusa i do siebie nawzajem. Możecie to uczynić na drodze modlitwy rodzinnej, właściwego przeżywania niedzieli i podejmowania dialogu rodzinnego.

Pielęgnowanie modlitwy, szczególnie wspólnej, jest podstawowym warunkiem budowania wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej. Pan Jezus zapewnia nas: „... gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich” (Mt 18, 19).

Drodzy Rodzice! Z waszego powołania rodzicielskiego wynika szczególne zadanie wychowania dzieci do umiłowania modlitwy. Zasadniczym i niezastąpionym elementem tego wychowania jest Wasz konkretny przykład, świadectwo wiary. Tylko wówczas gdy będziecie się modlić, a zwłaszcza wspólnie z dziećmi polecając Ojcu, który jest w niebie, radości i bóle, nadzieje i smutki waszego życia rodzinnego, będziecie wprowadzać dzieci w wyjątkową zażyłość z Bogiem. Niech w rodzinie dzieci i młodzież rozmiłują się w adoracji Najświętszego Sakramentu i lekturze Pisma świętego. Swego czasu Papież Paweł VI spotykając się z rodzinami przypomniał: „Matki, czy uczycie wasze dzieci modlitwy chrześcijańskiej? Czy przygotowujecie je w łączności z kapłanami do sakramentów wieku dziecięcego: spowiedzi i komunii świętej, bierzmowania? Czy przyzwyczajacie je myśleć w chorobie o Chrystusie cierpiącym? Wzywać pomocy Matki Bożej i Świętych? Czy odmawiacie Różaniec w rodzinie? A wy, ojcowie, czy umiecie modlić się z waszymi dziećmi, z całą wspólnotą domową, przynajmniej od czasu do czasu? Wasz przykład — prawego myślenia i działania — poparty wspólną modlitwą jest lekcją życia, stanowi akt kultu szczególnie zasługujący; wnosicie w ten sposób pokój w progi domu: Pokój temu domowi! Pamiętajcie: w ten sposób budujecie Kościół” (1.08. 1976). Wielką rolę w budowaniu wspólnoty rodzinnej odgrywa właściwe przeżywanie niedzieli, z zachowaniem jej świątecznego charakteru - z Mszą św. jako najważniejszym wydarzeniem tego dnia. W Liście „Dies Domini” Jan Paweł II wskazał na wyjątkowe znaczenie niedzieli jako dnia Bożego, dnia Chrystusa, dnia Kościoła, dnia człowieka, i wreszcie jako dnia, który jest centrum wszystkich dni. Niedziela zawiera w sobie wielkie bogactwo treści, jest dniem świętym, w którego centrum stoi Eucharystia, dlatego „jest naprawdę sprawą najwyższej wagi, aby każdy chrześcijanin uświadomił sobie, że nie może żyć wiarą i w pełni uczestniczyć w życiu chrześcijańskiej wspólnoty, jeśli nie bierze regularnie udziału w niedzielnym zgromadzeniu eucharystycznym” (Dies domini, 81).

Drodzy Rodzice! Brońcie świętości niedzieli i przyczyniajcie się swoim świadectwem do tego, aby wszyscy mogli ją przeżywać religijnie, bez przymusu do pracy, np. w handlu. Niech w tym dniu nie braknie czasu dla dzieci, ale także dla niesienia miłości innym. Umiejmy zauważyć wokół siebie rodziny pokrzywdzone przez los, a także borykające się z różnorakimi problemami, zwłaszcza materialnymi. Wraz z rządzącymi w naszej Ojczyźnie dołóżmy starań, by rodziny mogły korzystać z wszystkich dobrodziejstw niedzieli, dnia wolnego od pracy, który rodzina chrześcijańska przeżywa jako dzień święty.

Drodzy Młodzi, wyjeżdżający do pracy za granicę, bądźcie przykładem dla innych, jak katolik winien przeżywać niedzielę i pamiętać o codziennej modlitwie.

Istotną rolę w budowaniu miłości rodzinnej na wzór Rodziny z Nazaretu stanowi wzajemne bycie razem i dialog miłości. Dlatego niepokój budzi fakt, że coraz mniej jest wzajemnego dialogu między małżonkami i między rodzicami a dziećmi. W niektórych rodzinach dzieci są pozostawione same sobie, a takie sytuacje rodzą wiele zagrożeń i trudności wychowawczych. Drodzy Rodzice! Starajcie się każdego dnia mieć czas na rozmowy z dziećmi. Im więcej czasu im poświęcicie, tym większe bogactwo duchowe zyskają wasze dzieci. Niech nie braknie szczerych rozmów o problemach, które przeżywają wasze dzieci w szkole, o wartościach, które dla was są najcenniejsze, o miłości Ojczyzny, jej bohaterach i świętych. Niech nie braknie wspólnej refleksji nad uczeniem się odpowiedzialnego i pełnego miłości życia.

Zakończenie

Drogim Kapłanom dziękujemy za duszpasterską troskę o rodziny i zachęcamy do stałej współpracy z ludźmi dobrej woli w pomocy rodzinom, zwłaszcza rodzinom wielodzietnym. W tej dziedzinie potrzebna jest także współpraca z samorządami. W rodzinie człowiek ma niezbywalne prawo do ochrony i troski o życie od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci. Zwracamy się do wszystkich rządzących i prawodawców, jak mówił w Walencji Ojciec Święty Benedykt XVI — „do refleksji nad oczywistym dobrem, jakim są ogniska domowe pełne pokoju i harmonii, dla człowieka, rodziny, będącej czułym punktem społeczeństwa, jak przypomina Stolica Apostolska w Karcie Praw Rodziny. Przedmiotem praw jest integralne dobro człowieka, odpowiedź na jego potrzeby i aspiracje. Uwzględnienie tego stanowi znaczną pomoc dla społeczeństwa, z której nie może ono zrezygnować, a dla narodów jest zabezpieczeniem i oczyszczeniem” ( 8.07.06).

Z radością zauważamy, że w bardzo wielu parafiach błogosławioną działalność podejmują Kręgi Rodzin Domowego Kościoła, Rodziny Nazaretańskie, Stowarzyszenie Rodzin Katolickich, Akcja Katolicka, Ruch Duchowej Adopcji i inne. Zachęcamy rodziny do apostolskiego udziału w tych wspólnotach. Z nadzieją patrzymy na dobre przygotowanie młodzieży do Sakramentu Małżeństwa poprzez udział w katechizacji narzeczonych oraz przez uczestnictwo w bezpośrednim przygotowaniu do zawarcia sakramentu małżeństwa. Uczyńmy zatem co tylko jest możliwe, by rodziny polskie były silne przez wiarę i wzajemną miłość, a także by umiały i chciały bronić życia ludzkiego od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci.

Drodzy Bracia i Siostry, na Nowy Rok 2007, który jutro rozpoczniemy, składamy Wam wszystkim serdeczne życzenia słowami Sługi Bożego Jana Pawła II: „Niechaj Święta Rodzina, ikona i wzór każdej ludzkiej rodziny, pomoże postępować każdemu w duchu Nazaretu; niech pomoże każdej rodzinie pogłębić świadomość własnego posłannictwa w społeczeństwie i Kościele przez słuchanie słowa Bożego, modlitwę i braterskie współżycie! Niech Maryja, Matka pięknej miłości, i Józef, Opiekun Odkupiciela, towarzyszą wszystkim swą stałą opieką” (JP II, List do rodzin 23).

Z serca Wam wszystkim błogosławimy
Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 338 Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski

Jasna Góra, dnia 23 listopada 2006 roku

opr. mg/mg