Odnaleźć skarb

Połowa lipca. Urlopy. Czas odpoczynku, ale i dystansu, głębszej refleksji. Można przeżyć te wakacje jako „poszerzone rekolekcje". To jest moment odpowiedni, by zadać sobie pytania: skąd, dokąd i po co? Wszyscy doświadczamy przemijania, znikomości, chaosu i trzeba sięgać poza ten gwar, aby dotrzeć do tego, co nie przemija.

Wakacyjne spojrzenie na świat ma nam przypomnieć, że wchodząc do świątyni, przekraczamy granicę między ziemią a niebem. Chrystus, Bóg Wcielony, który objawił siebie dwa tysiące lat temu w konkretnym miejscu i czasie historii, teraz czyni to samo w inny sposób: twarzą w twarz spotykamy Go w sakramentach Kościoła. Ale jak się to dzieje? Wielu ludzi przystępuje do sakramentów, a twarzą w twarz Go nie spotyka. Jest bowiem jeszcze coś „pośrodku", jest jeszcze życie, które może wbić klin między Niego i nas, by rozerwać tę więź, która od Wcielenia, Paschy i Zesłania Ducha Świętego łączy niebo z ziemią.

Kościół co roku w cyklu liturgicznej pedagogii, sprawdzonej przez tyle wieków, przypomina tamte wydarzenia sprzed dwóch tysięcy lat i mówi: One są tutaj! Przemyj oczy, nawróć się, a spotkasz Obecnego! Dzisiejsza Ewangelia mówi o tym samym: „Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął ich rozsyłać", aby szli i „wzywali do nawrócenia". Co to znaczy konkretnie? Chrystus domaga się od nas przemiany myślenia, abyśmy własną wolę i wizję świata zastąpili Bożą wolą i Boską wizją świata. Bo nie wystarczy prosić codziennie: „Bądź wola Twoja", ale trzeba wiedzieć, o co Bogu chodzi.

Mówimy: pełni wolę Bożą ten, kto wypełnia Jego przykazania. Słusznie. Są przykazania Boga, Dekalog. Są przykazania kościelne, a wśród nich to, by „każdej niedzieli we Mszy św. uczestniczyć". Są wreszcie przykazania Chrystusa zapisane w Ewangeliach, a jedno z nich słyszymy w każdej Mszy Świętej: „Bierzcie i jedzcie z tego wszyscy, to jest Ciało moje". Wolą Bożą, o którą modlimy się codziennie, jest nasze jednoczenie się z Chrystusem w Komunii Eucharystycznej. Warto wiele myśleć nad tym podczas tegorocznych wakacji, gdy mamy jeszcze świeżo w pamięci słowa Ojca Świętego, który wziął dla swojej pielgrzymki hasło i nam je zostawił: „Trwajcie mocni w wierze". Słyszymy dzisiaj w czytaniach mszalnych: Bóg „z miłości przeznaczył nas dla siebie według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym". Kto chce pełnić wolę Boga, nie może tego czynić bez łaski. Kto żyje w grzechu, nie może pełnić woli Boga, bo już pełni swoją.

Podczas tych lipcowych rekolekcji przypatrzmy się drodze naszego nawrócenia, które rozpoczęło się przez chrzest: czy doprowadziła nas już ona do zjednoczenia z Chrystusem? Do takiej jedności z Nim, że nic nie jest w stanie oderwać nas od Niego? Tegoroczne wakacje są jeszcze jedną szansą, by nie tylko zachwycać się pięknem stworzonego świata, ale by zachwycić się największym darem Boga, jaki jest na tym świecie: Jego obecnością w Eucharystii. Czy wrócimy po wakacjach do naszej codzienności z tym skarbem?

opr. mg/mg