Bronił wolności Kościoła i praw człowieka

Dziś rano w Bazylice św. Piotra odbyła się beatyfikacja Klemensa Augustyna von Galena, biskupa münsterskiego, kardynała, który nieustraszenie przeciwstawiał się reżimowi nazistowskiemu. Przyjął święcenia kapłańskie w 1904 r., przez wiele lat posługiwał w berlińskiej parafii, a w 1933 r. został biskupem münsterskim. W imię Boga potępiał neopogańską ideologię narodowego socjalizmu, bronił wolności Kościoła i praw człowieka, poważnie naruszanych, chronił Żydów i osoby najsłabsze, uznawane przez reżim za odrzutki, których trzeba się pozbyć. Powszechnie znane są trzy słynne kazania, jakie ten nieustraszony pasterz wygłosił w 1941 r. Papież Pius XII ustanowił go kardynałem w lutym 1946 r., a zaledwie miesiąc później zmarł on, otaczany czcią przez wiernych, którzy uznali go za wzór chrześcijańskiej odwagi. Takie jest właśnie wciąż aktualne przesłanie bł. von Galena: wiara nie jest jedynie prywatnym uczuciem, które ukrywa się, kiedy staje się niewygodne, lecz wymaga, także w sferze publicznej, konsekwencji i świadectwa w obronie człowieka, sprawiedliwości, prawdy. Szczerze gratuluję wspólnocie diecezji Münster oraz Kościołowi w Niemczech, prosząc Pana przez wstawiennictwo nowego błogosławionego, o obfite łaski dla wszystkich.

W tych dniach, jak wiecie, w Watykanie trwają obrady Zgromadzenia Synodu Biskupów, poświęcone zagadnieniu Eucharystii w życiu i misji współczesnego Kościoła. Przewodniczyłem posiedzeniom w pierwszym tygodniu prac, a również przez dwa następne Synod będzie moim głównym zajęciem. Proszę was o dalsze modlitwy w intencji Synodu, aby mógł on przynieść spodziewane owoce. W szczególności w październiku, miesiącu, w którym wszystkie wspólnoty kościelne są wzywane do odnowy swojego zaangażowania misyjnego, przypominam i polecam uwadze to, co Papież Jan Paweł II napisał w IV części Listu apostolskiego Mane nobiscum Domine w odniesieniu do Eucharystii jako «początku i programu misji» (por. nn. 24- -28): «Spotkanie z Chrystusem, stale pogłębiane w eucharystycznej bliskości, wzbudza w Kościele i w każdym chrześcijaninie pilną potrzebę dawania świadectwa i ewangelizowania» (tamże, 24). Podkreśla to formuła rozesłania, wypowiadana na końcu Mszy św.: Ite, missa est, która przypomina o missio — ten, kto uczestniczył w celebracji, ma za zadanie nieść wszystkim otrzymaną Dobrą Nowinę i ożywiać nią społeczeństwo.

Zawierzmy tę intencję wstawiennictwu Przenajświętszej Maryi Panny i św. Daniela Comboniego, który będzie wspominany w jutrzejszej liturgii. Niech ten wybitny ewangelizator i opiekun kontynentu afrykańskiego pomaga Kościołowi naszych czasów odpowiadać z wiarą i odwagą na polecenie zmartwychwstałego Pana, który go posyła, aby wszystkim ludom głosił Bożą miłość.

Po modlitwie «Anioł Pański» Ojciec Święty powiedział:

Wielkim smutkiem napełniła mnie wiadomość o wczorajszym trzęsieniu ziemi w południowej Azji, które spowodowało tak ogromne szkody i ofiary śmiertelne w Pakistanie, Indiach i Afganistanie. Miłosiernej miłości Boga zawierzam tych, którzy zginęli, i z wielkim współczuciem myślę o rannych i o tych, którzy stracili swoich bliskich. Modlę się, aby wspólnota międzynarodowa bezzwłocznie i wielkodusznie zareagowała na tę klęskę, i proszę Pana, aby dodał odwagi i sił osobom prowadzącym akcję ratunkową i podejmującym dzieło odbudowy.

W tym trudnym momencie pragnę wspomnieć umiłowane narody Ameryki Środkowej i Meksyku, ponoszące skutki obfitych deszczy i wielkich powodzi, które spowodowały liczne ofiary, a także znaczne szkody materialne. Proszę Pana o wieczny odpoczynek dla tych, którzy ponieśli śmierć, i wyrażam moją duchową bliskość i życzliwość tym, którzy zostali bez domu i narzędzi pracy. Wzywam ponadto instytucje i ludzi dobrej woli, by w duchu prawdziwej solidarności braterskiej nieśli skuteczną pomoc.

opr. mg/mg