Bądźcie krzewicielami jedności w swoich diecezjach

Benedykt XVI

Bądźcie krzewicielami jedności w swoich diecezjach

19 XI 2011 — Spotkanie z biskupami Beninu w nuncjaturze apostolskiej w Kotonu

Wieczorem w kaplicy nuncjatury apostolskiej Benedykt XVI spotkał się z biskupami przybyłymiz 10 benińskich diecezji. W spotkaniu uczestniczyli także kardynałowie i biskupi towarzyszący Papieżowi podczas jego wizyty w Beninie. Przemówienia wygłosili przewodniczący krajowej Konferencji Episkopatuabp Antoine Ganyé i Ojciec Święty.

Księża kardynałowie, drogi arcybiskupie Ganyé, przewodniczący Konferencji Episkopatu Beninu, drodzy bracia w biskupstwie!

Z wielką radością spotykam się dzisiejszego wieczoru z wami, pasterzami Kościoła katolickiego w Beninie. Dziękuję przewodniczącemu waszej Konferencji Episkopatu, Jego Ekscelencji Antoine'owi Ganyé, arcybiskupowi Kotonu, za braterskie słowa, jakie wypowiedział w waszym imieniu. Cieszę się, że teraz, gdy obchodzicie 150. rocznicę początków ewangelizacji waszej ojczyzny, mogę wraz z wami dziękować Panu. Dokładnie 18 kwietnia 1861 r. pierwsi misjonarze ze Stowarzyszenia Misji Afrykańskich przybyli do Ouidah, rozpoczynając tym samym nowy rozdział w głoszeniu Ewangelii w Afryce Zachodniej. Kościół jest szczególnie wdzięczny wszystkim misjonarzom, biskupom, kapłanom, zakonnikom i zakonnicom, osobom świeckim, przybywającym z innych krajów lub pochodzącym z tego kraju, którzy następowali po sobie od tamtych czasów aż po dzień dzisiejszy. Wielkodusznie poświęcali oni swe życie, niekiedy w sposób heroiczny, aby wszystkim była głoszona miłość Boga.

Obchody tego jubileuszu powinny być dla waszych wspólnot i każdego ich członka okazją do głębokiej odnowy duchowej. Waszym zadaniem jako pasterzy ludu Bożego jest rozpoznanie jej zarysów w świetle Słowa Bożego. Z pewnością Rok Wiary, który ogłosiłem z okazji 50. rocznicy otwarcia Soboru Watykańskiego II, będzie dobrą okazją, by umożliwić wiernym odkrycie na nowo i pogłębienie swojej wiary w osobę Zbawiciela ludzi. Rzeczywiście od 150 lat mężczyźni i kobiety odważnie dawali z siebie wszystko, służąc Ewangelii, ponieważ zgodzili się, by Chrystus był w centrum ich życia. Dziś ta sama postawa powinna być w centrum życia całego Kościoła. Oblicze ukrzyżowanego i chwalebnego Chrystusa powinno skłaniać nas wszystkich, abyśmy świadczyli o Jego miłości do świata. Postawa taka wymaga ciągłego nawracania się, aby dać nową siłę prorockiemu wymiarowi naszego przepowiadania. Na tych, którzy otrzymali misję prowadzenia ludu Bożego, spoczywa obowiązek jej ożywiania i dopomagania w rozpoznawaniu znaków obecności Boga pośród osób i wydarzeń. Oby wszyscy wierzący indywidualnie i we wspólnocie spotkali się z Chrystusem i stali się Jego posłańcami! To spotkanie z Chrystusem musi mieć mocną podstawę w przyjęciu i rozważaniu Słowa Bożego. Rzeczywiście, Pismo Święte powinno zajmować centralne miejsce w życiu Kościoła i każdego chrześcijanina. Zachęcam was więc, abyście z jego ponownego odkrycia uczynili źródło nieustannej odnowy, aby scalało ono życie codzienne wiernych i było coraz bardziej w centrum wszelkiej działalności kościelnej.

Tego Słowa Bożego Kościół nie może zatrzymać dla siebie. Jego powołaniem jest głoszenie go światu. Obecny rok jubileuszowy powinien być dla Kościoła w Beninie wyjątkową okazją do umocnienia jego świadomości misyjnej. Gorliwość apostolska, która powinna ożywiać wszystkich wierzących, wynika bezpośrednio z chrztu. Nie mogą więc oni uchylać się od odpowiedzialności za wyznawanie swojej wiary w Chrystusa i Jego Ewangelię wszędzie tam, gdzie się znajdują, i w swym życiu codziennym. Biskupi i księża są ze swej strony powołani do budzenia tej świadomości w rodzinach, parafiach, wspólnotach i różnych ruchach kościelnych. Po raz kolejny chciałbym z podziwem wspomnieć o istotnej roli, jaką w działalności misyjnej waszych diecezji odgrywają katechiści. Z drugiej strony, jak już podkreśliłem w posynodalnej adhortacji apostolskiej Verbum Domini, «w żadnym wypadku Kościół nie może się ograniczyć do duszpasterstwa 'zachowawczego', przeznaczonego dla tych, którzy już znają Ewangelię Chrystusa. Misyjny zapał jest wyraźną oznaką dojrzałości wspólnoty kościelnej» (n. 95). Kościół musi więc iść do wszystkich. Zachęcam was do dalszych starań o to, by dzielić się misjonarzami z diecezjami, którym najbardziej ich brakuje, czy to w waszym kraju, czy w innych krajach afrykańskich, czy też na bardziej odległych kontynentach. Nie obawiajcie się rozbudzać powołań misyjnych u księży, zakonników i zakonnic oraz ludzi świeckich!

Aby świat uwierzył w to Słowo, które głosi Kościół, niezbędne jest, by uczniowie Chrystusa byli zjednoczeni (por. J 17, 21). Jako przewodnicy i pasterze waszego ludu winniście mieć żywą świadomość łączącego was sakramentalnego braterstwa i jedynej misji, jaką wam powierzono, abyście rzeczywiście byli znakami i krzewicielami jedności w waszych diecezjach. W relacjach z waszymi kapłanami powinno dominować nastawienie na słuchanie, indywidualne i ojcowskie podejście, aby świadomi waszej miłości, przeżywali pogodnie i szczerze swe powołanie kapłańskie, promieniowali radością z niego w swoim otoczeniu i wiernie wypełniali swoje zadania. Zachęcam was więc, abyście pomagali księżom i wiernym odkrywać na nowo piękno kapłaństwa i posługi kapłańskiej. Napotykane trudności, które mogą być niekiedy poważne, nigdy nie powinny być powodem do utraty nadziei, lecz przeciwnie, winny pobudzać księży i biskupów do rozwijania głębokiego życia duchowego, które będzie wypełniało ich serca coraz większą miłością do Chrystusa i przeobfitą gorliwością w uświęcaniu ludu Bożego. Umacnianie więzi braterstwa i przyjaźni między wszystkimi będzie także ważnym wsparciem, pozwalającym na postęp w dążeniu do rozwoju duchowego i ludzkiego.

Drodzy bracia w biskupstwie, sprawa formacji przyszłych kapłanów waszych diecezji szczególnie leży wam na sercu. Gorąco was zachęcam, abyście uczynili ją jednym z waszych priorytetów duszpasterskich. Solidna formacja ludzka, intelektualna i duchowa winna pozwolić młodym ludziom osiągnąć równowagę osobistą, psychologiczną i emocjonalną, przygotowując ich do zaakceptowania życia kapłańskiego z jego realiami, szczególnie w dziedzinie relacji. Istotnie, jak napisałem w liście, który skierowałem do wszystkich seminarzystów, «najważniejszą rzeczą w drodze do kapłaństwa i w całym życiu kapłańskim jest osobista relacja z Bogiem w Jezusie Chrystusie. Kapłan (...) jest posłańcem Boga wśród ludzi. Pragnie prowadzić do Boga, a tym samym budować również prawdziwą wspólnotę ludzi». Zatem w takiej właśnie perspektywie seminarzyści muszą nauczyć się żyć w stałym kontakcie z Bogiem. Dlatego też wybór formatorów jest ważnym obowiązkiem biskupów. Zachęcam was, abyście dokonywali go roztropnie i z odpowiednim rozeznaniem. Formatorzy, posiadający niezbędne cechy ludzkie i intelektualne, muszą troszczyć się o postęp na drodze świętości, zarówno własny, jak i powierzonych im młodych ludzi, którym mają pomagać w poszukiwaniu woli Bożej odnośnie do ich życia.

W posłudze biskupiej, do której powołał was Pan, są radości i troski. Spotykając się z wami dziś wieczorem, chciałbym przekazać każdemu z was przesłanie nadziei. W ciągu minionych 150 lat Pan dokonał wielkich rzeczy w ludzie benińskim. Bądźcie pewni, że nadal wam towarzyszy każdego dnia w waszej pracy w służbie ewangelizacji. Bądźcie zawsze pasterzami według serca Bożego, autentycznymi sługami Ewangelii. Tego właśnie oczekują od was mężczyźni i kobiety naszych czasów.

Drodzy bracia w biskupstwie, na zakończenie naszego spotkania pragnę wam powiedzieć, że bardzo się cieszę z tego, że znów jestem na ziemi afrykańskiej, a zwłaszcza w Beninie, z tej podwójnej okazji — obchodów 150. rocznicy ewangelizacji waszego kraju i przekazania posynodalnej adhortacji apostolskiej Africae munus. Chciałbym wam podziękować, a za waszym pośrednictwem całemu narodowi benińskiemu za ciepłe przyjęcie, za — powiedziałbym po prostu — iście afrykańską gościnność, z jaką mnie przyjmowaliście. Zawierzam Maryi Dziewicy, Pani Afryki, każdą z waszych diecezji, a także was i waszą posługę biskupią. Niech Ona czuwa nad całym narodem benińskim! Z serca udzielam wam apostolskiego błogosławieństwa, jak również kapłanom, zakonnikom i zakonnicom, katechistom i wszystkim wiernym waszych diecezji!

opr. mg/mg