Gościnność, dialog, szacunek

W dniach 15-17 maja w Pałacu św. Kaliksta odbywała się sesja plenarna Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących, poświęcona tematowi: «Migracja i podróżowanie z i do krajów o większości islamskiej». W pierwszym dniu obrad Benedykt XVI przyjął ich uczestników na audiencji w Sali Klementyńskiej. W przemówieniu powiedział, że chrześcijanie powinni być otwarci na każdego człowieka, uznając zarazem prawo władz państwowych do prawnych regulacji dotyczących zjawiska migracji. Nawiązując do relacji chrześcijańsko-muzułmańskich, Papież wyraził nadzieję, «że również chrześcijanie emigrujący do krajów, w których większość stanowią wyznawcy islamu, spotkają się z otwartością i szacunkiem dla swojej tożsamości religijnej«.

Księża Kardynałowie, czcigodni Bracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy Bracia i Siostry!

Miło mi gościć was przy okazji sesji plenarnej Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Migrantów i Podróżujących. Witam przede wszystkim kard. Renata Raffaele Martina i dziękuję mu za słowa, którymi rozpoczął to nasze spotkanie. Witam również sekretarza, członków i konsultorów tej Papieskiej Rady, a w szczególności ostatnio powołanych. Do wszystkich kieruję serdeczne pozdrowienie wraz z życzeniami owocnej pracy.

Temat wybrany na tę sesję — «Migracja i podróżowanie z i do krajów o większości islamskiej» — dotyczy rzeczywistości społecznej, która staje się coraz bardziej aktualna. Migracje mieszkańców krajów muzułmańskich zasługują zatem na specjalną refleksję, nie tylko z tego względu, że zjawisko to obejmuje znaczną liczbę osób, lecz przede wszystkim ze względu na specyfikę tożsamości islamskiej, zarówno w aspekcie religijnym, jak i kulturowym. Kościół katolicki uświadamia sobie coraz lepiej, że dialog międzyreligijny należy do jego misji w służbie ludzkości we współczesnym świecie. Przekonanie o tym stało się, by tak powiedzieć, «chlebem powszednim» zwłaszcza dla tych, którzy przez swą działalność mają do czynienia z migrantami, uchodźcami i z innymi kategoriami osób przemieszczających się. W czasach, w których żyjemy, chrześcijanie zobowiązani są pracować nad stylem dialogu otwartego na problematykę religijną, nie rezygnując z przedstawiania rozmówcom tego, co proponuje chrześcijaństwo w sposób zgodny z własną tożsamością.

Ponadto, coraz bardziej dostrzega się znaczenie wzajemności w dialogu — wzajemności, którą Instrukcja Erga migrantes Caritas Christi słusznie określa jako «zasadę» o wielkiej doniosłości. Jest to «relacja oparta na wzajemnym szacunku», a bardziej jeszcze «postawa serca i ducha» (n. 64). 0 tym, jak ważne i delikatne jest to zadanie, świadczą podejmowane w tak licznych wspólnotach starania, by nawiązać z imigrantami stosunki oparte na wzajemnym poznaniu i szacunku, które okazują się niezwykle użyteczne w przezwyciężaniu uprzedzeń i oporów.

W praktykowaniu gościnności i dialogu z migrantami i przemieszczającymi się starym punktem odniesienia dla wspólnoty chrześcijańskiej jest Chrystus, który pozostawi! swoim uczniom jako regułę życia nowe przykazanie miłości. Miłość chrześcijańska jest ze swej natury uprzedzająca. Dlatego też poszczególni wierzący powinni przyjmować z otwartymi ramionami i sercami każdego człowieka, niezależnie od tego, z jakiego kraju pochodzi, pozostawiając władzom odpowiedzialnym za życie publiczne stanowienie praw sprzyjających zdrowemu współżyciu. Nieustannie pobudzani do dawania świadectwa tej miłości, której uczył Pan Jezus, chrześcijanie powinni przyjmować z otwartym sercem zwłaszcza małych i ubogich, w których sam Chrystus jest obecny w szczególny sposób. Tak postępując, ukazują najlepiej ich określającą i właściwą cechę tożsamości chrześcijańskiej — miłość, którą żył Chrystus i którą nieustannie przekazuje Kościołowi za pośrednictwem Ewangelii i sakramentów. Oczywiście, należy mieć nadzieję, że również chrześcijanie emigrujący do krajów, w których większość stanowią wyznawcy islamu, spotkają się z otwartością i szacunkiem dla swojej tożsamości religijnej.

Drodzy bracia i siostry, korzystam z tej sposobności, by wam podziękować za to, co robicie na rzecz organicznego i owocnego duszpasterstwa migrantów i wędrujących, poświęcając realizacji tego zadania swój czas, swoje kompetencje i doświadczenie. Nie umyka niczyjej uwagi fakt, że jest to ważny obszar nowej ewangelizacji w dzisiejszym zglobalizowanym świecie. Zachęcam was, abyście z odnowionym zapałem kontynuowali swą pracę. Ze swej strony z uwagą przyglądam się waszej działalności i wspieram was modlitwą, aby Duch Święty sprawił, że każde wasze przedsięwzięcie przyniesie owoce dla dobra Kościoła i świata. Niech czuwa nad wami Najświętsza Maryja, która swą wiarę przeżywała jako pielgrzymowanie pośród rozmaitych okoliczności swego ziemskiego życia. Niech Święta Dziewica pomoże każdemu człowiekowi poznać swego Syna Jezusa i uzyskać od Niego dar zbawienia. Z tym życzeniem udzielam błogosławieństwa wam wszystkim i bliskim wam osobom.

opr. mg/mg