Pragniemy wspólnie głosić Ewangelię Chrystusa

Przemówienie podczas audiencji dla delegacji Ekumenicznego Patriarchatu Konstantynopola 29.06.2006

29 czerwca po południu Ojciec Święty przyjął na specjalnej audiencji członków delegacji Ekumenicznego Patriarchy Konstantynopola Bartłomieja I, która uczestniczyła w watykańskich uroczystościach ku czci świętych Piotra i Pawła. Na jej czele stał abp Joannis, metropolita Pergamonu, który w swym przemówieniu zwrócił uwagę na dwa ważne wydarzenia ekumeniczne, jakimi będą wrześniowa sesja Międzynarodowej Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem rzymskokatolickim i kościołem prawosławnym oraz zapowiedziana na listopad wizyta Benedykta XVI w Konstantynopolu. Ojciec Święty powiedział m.in.: «Przyjmując zaproszenie rządu, Patriarchatu i lokalnej społeczności katolickiej, mam nadzieję udać się z pielgrzymką apostolską do Turcji (...). I tak będę mógł wziąć udział w obchodach uroczystości św. Andrzeja Apostoła (...), z radością spotkam się z Jego Świątobliwością Bartłomiejem I». Poniżej zamieszczamy przekład przemówienia Benedykta XVI, wygłoszonego w języku angielskim.

Drodzy Bracia w Chrystusie!

Z wielką radością i szczerą miłością w Panu witam Waszą Eminencję, Metropolito Joannisie, i innych członków delegacji, którą zechciał przysłać Jego Świątobliwość Bartłomiej I i Święty Synod Patriarchatu Ekumenicznego na uroczystość Świętych Piotra i Pawła, patronów Kościoła Rzymu.

Z całego serca pozdrawiam każdego z was. Pragnę was powitać słowami apostoła Piotra: «Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy dzięki sprawiedliwości Boga naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, otrzymali wiarę równie godną czci jak nasza: Łaska wam i pokój niech będą udzielone obficie przez poznanie Boga i Jezusa, Pana naszego!» (2 P 1, 1-2). Te słowa mówią o naszej wspólnej wierze i o tajemnicy zbawienia, które otrzymaliśmy — o darze, który musimy przekazywać ludziom naszej epoki.

Łączy nas sukcesja apostolska

Fakt, że uroczystość Świętych Piotra i Pawła jest obchodzona tego samego dnia przez katolików i prawosławnych, przypomina o łączącej nas sukcesji apostolskiej i więzi braterstwa między Kościołami. Pragnę przypomnieć w tym miejscu, że hymnografia bizantyjska przypisuje św. Piotrowi bardzo znaczący tytuł protokorypheusa, czyli przewodnika chóru, którego zadaniem jest utrzymanie harmonii głosów ku chwale Boga i w służbie Jego ludu. Jestem wam zatem wdzięczny za to, że przybyliście, aby połączyć swoją modlitwę z naszą, przynaglani wspólnym pragnieniem kontynuacji tej drogi, która stopniowo wiedzie nas do uwolnienia od wszelkich dysonansów chóru jedynego Kościoła Chrystusa.

W przyszłości będziemy mieli ważne okazje do spotkania i braterskiego dialogu. Obecność Waszej Eminencji, jako współprzewodniczącego Międzynarodowej Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego między prawosławnymi i katolikami, przywodzi mi na myśl sesję plenarną tejże Komisji, która ma się odbyć we wrześniu w Belgradzie, dzięki gościnności Serbskiego Patriarchatu Prawosławnego. Dialog zostaje zatem wznowiony i wkracza w nową fazę. Spontanicznie rodzi się w nas pragnienie modlitwy do Ducha Świętego, aby oświecił i rozpalił nasze serca, umacniając naszą wspólną wolę realizacji — w takiej mierze, w jakiej zależy to od nas — tego, o co żarliwie modlił się Chrystus: Ut unum sint. Oby dzięki temu uczniowie Chrystusa, zjednoczeni w wierze, mogli wspólnie głosić Jego Ewangelię całemu światu, tak aby przez wiarę w Niego wszyscy zostali zbawieni.

Aby umocnić braterstwo naszych Kościołów

Następnie, przyjmując zaproszenie rządu, Patriarchatu i lokalnej społeczności katolickiej, mam nadzieję udać się z pielgrzymką apostolską do Turcji, szlachetnego kraju o starożytnej i bogatej kulturze, gdzie żyło wielu świątobliwych Ojców naszej tradycji kościelnej, teologicznej i duchowej. I tak będę mógł wziąć udział w obchodach uroczystości św. Andrzeja Apostoła, brata św. Piotra. Podobnie jak uczynili moi poprzednicy, świętej pamięci Paweł VI i Jan Paweł II, podczas swoich wizyt w Fanarze, z radością spotkam się z Jego Świątobliwością Bartłomiejem I, odwzajemniając mu pamiętne wizyty, jakie zechciał złożyć tu w Rzymie. Jestem pewien, że ta wzajemna wymiana umocni braterstwo naszych Kościołów i ułatwi współpracę w realizacji podejmowanych razem inicjatyw. Niech Chrystus pomaga nam iść naprzód i z nową ufnością oczekiwać dnia, gdy będziemy mogli wspólnie sprawować Świętą Eucharystię Chrystusową na znak pełnej komunii.

Wyrażając to serdeczne pragnienie, proszę Waszą Eminencję i osoby towarzyszące Eminencji o przekazanie mojego braterskiego pozdrowienia Patriarsze Bartłomiejowi I i Świętemu Synodowi, a zarazem dziękuję Bogu, który pozwolił nam uczynić nowy krok ku spełnieniu Jego zamysłu jedności i pokoju.

opr. mg/mg

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama