Ziemia spotkania

Po złożeniu hołdu świętym Cyrylowi i Metodemu w prawosławnej katedrze św. Aleksandra Newskiego Papież na placu przed katedrą przewodniczył modlitwie «Regina caeli», którą poprzedził następującym rozważaniem.

Drodzy Bracia i Siostry, «Chrystus zmartwychwstał!»

Tymi słowami od czasów starożytnych na tych ziemiach Bułgarii chrześcijanie — prawosławni i katolicy — pozdrawiają się w okresie wielkanocnym: «Christos woskrese!» (wierni odpowiadają). Wyrażają one wielką radość ze zwycięstwa Jezusa Chrystusa nad złem i nad śmiercią. Są afirmacją i świadectwem istoty naszej wiary: Chrystus żyje. On jest naszą nadzieją i najwspanialszą młodością tego świata. Wszystko, czego dotyka, staje się nowe, napełnia się życiem. Dlatego pierwsze słowa, które chcę skierować do każdego z was, to: On żyje i chce, żebyś ty żył! On jest w tobie, jest z tobą i nigdy cię nie opuszcza. On idzie z tobą. Niezależnie od tego, jak bardzo byś się oddalił, przy tobie jest Zmartwychwstały, który nieustannie cię wzywa, czeka na ciebie, abyś zaczął od nowa. On nigdy nie boi się rozpoczynać od nowa — zawsze podaje nam rękę, byśmy rozpoczęli od nowa, by nas podnieść i zacząć od nowa. Kiedy czujesz się stary z powodu smutku — smutek postarza — urazów, lęków, wątpliwości lub porażek, On będzie przy tobie, aby na nowo dać ci siłę i nadzieję (por. posynod. adhort. apost. Christus vivit, 1-2). On żyje, pragnie, abyś ty żył, i idzie razem z tobą.

Ta wiara w zmartwychwstałego Chrystusa jest głoszona od dwóch tysięcy lat w każdym zakątku ziemi dzięki wielkodusznej misji wielu wierzących, powołanych, aby dawać wszystko dla głoszenia Ewangelii, niczego nie zachowując dla siebie. W historii Kościoła, także tutaj, w Bułgarii, byli pasterze, którzy wyróżnili się świętością życia.

Chciałbym spośród nich wspomnieć mojego poprzednika, którego nazywacie «bułgarskim świętym», św. Jana XXIII, świętego pasterza, którego pamięć jest szczególnie żywa na tej ziemi, gdzie przebywał od 1925 do 1934 r. Tutaj nauczył się cenić tradycję Kościoła wschodniego i nawiązywał relacje przyjaźni z innymi wyznaniami religijnymi. Jego doświadczenie dyplomatyczne i duszpasterskie w Bułgarii odcisnęło tak bardzo silne piętno na jego sercu pasterza, że doprowadziło go do propagowania w Kościele perspektywy dialogu ekumenicznego, do którego znaczący impuls dał Sobór Watykański II, zwołany właśnie przez Papieża Roncallego. W pewnym sensie powinniśmy podziękować tej ziemi za mądrą i inspirującą intuicję «dobrego Papieża».

W duchu tego ekumenicznego dążenia wkrótce będę miał przyjemność powitać przedstawicieli różnych wyznań religijnych w Bułgarii, która, pomimo że jest krajem prawosławnym, jest skrzyżowaniem, na którym spotykają się i prowadzą dialog różne religie. Cenna obecność na tym spotkaniu przedstawicieli tych różnych wspólnot wskazuje na pragnienie wszystkich, by iść drogą — która każdego dnia jest bardziej potrzebna — «akceptacji kultury dialogu jako drogi; współpracy jako kodeksu postępowania; wzajemnego poznawania się jako metody i standardu» (Dokument o ludzkim braterstwie, Abu Zabi, 4 lutego 2019 r.).

Znajdujemy się blisko starożytnego kościoła Mądrości Bożej, w pobliżu kościoła patriarchalnego św. Aleksandra Newskiego, gdzie wcześniej modliłem się, wspominając świętych Cyryla i Metodego, ewangelizatorów narodów słowiańskich. Pragnąc okazać szacunek i miłość temu czcigodnemu Bułgarskiemu Kościołowi Prawosławnemu, z radością pozdrowiłem i uścisnąłem wcześniej mojego brata, Jego Świątobliwość Patriarchę Neofita, a także metropolitów Świętego Synodu.

Teraz zwróćmy się do Najświętszej Maryi Panny, Królowej Nieba i Ziemi, prosząc o orędowanie u zmartwychwstałego Pana, żeby dał tej umiłowanej ziemi zawsze niezbędny impuls, by była ziemią spotkania, w której, niezależnie od różnic kulturowych i religijnych czy etnicznych, moglibyście nadal uznawać się i szanować jako dzieci tego samego Ojca. Nasze błaganie wyraża się w śpiewie starożytnej modlitwy Regina caeli. Śpiewamy ją tutaj, w Sofii, przed ikoną Matki Bożej z Nesebyru, co oznacza «Brama Niebios», tak drogą mojemu poprzednikowi, św. Janowi XXIII, który zaczął ją czcić tutaj, w Bułgarii, i nosił ją ze sobą aż do śmierci.

(Śpiew Regina caeli)

opr. mg/mg