Rozbudzajcie wiarę tych, którzy o niej zapomnieli

W piątek 6 marca rano Papież Franciszek spotkał się w Auli Pawła VI z kilkoma tysiącami osób zrzeszonych w Drodze Neokatechumenalnej. Byli wśród nich członkowie 31 nowych misji «ad gentes», utworzonych z 200 wielodzietnych rodzin - kilkaz nich pochodzi także z Polski - które wkrótce wyjadą do 22 krajów świata, gdzie na prośbę miejscowych biskupów będą głosiły Ewangelię w najtrudniejszych środowiskach. Podczas spotkania Ojciec Święty wręczył krzyże misyjne kapłanom reprezentującym nowe misjei wygłosił następujące przemówienie:

Drodzy Bracia i Siostry!

Dzień dobry wszystkim, dziękuję, bardzo dziękuję, że przyszliście na to spotkanie. Zadaniem Papieża, zadaniem Piotra jest umacnianie braci w wierze. Dlatego także wy chcieliście poprzez ten gest prosić Następcę Piotra, aby potwierdził wasze powołanie, wsparł waszą misję, pobłogosławił wasz charyzmat. I ja dzisiaj potwierdzam wasze powołanie, wspieram waszą misję i błogosławię wasz charyzmat. Czynię to nie dlatego, że on [wskazuje Kika] mi zapłacił, nie! Czynię to dlatego, że chcę to uczynić. Pójdziecie w imię Chrystusa na cały świat, aby nieść Jego Ewangelię: niech Chrystus was poprzedza, niech Chrystus wam towarzyszy, niech Chrystus doprowadzi do pełni zbawienie, którego jesteście głosicielami!

Wraz z wami witam wszystkich kardynałów i biskupów, którzy towarzyszą wam dzisiaj i którzy w swoich diecezjach wspierają waszą misję. W sposób szczególny witam założycieli Drogi Neokatechumenalnej, Kika Argüella i Carmen Hernández, wraz z o. Mariem Pezzim: im również wyrażam moje uznanie i poparcie dla tego, co za pośrednictwem Drogi czynią dla dobra Kościoła. Zawsze powtarzam, że Droga Neokatechumenalna czyni wiele dobra w Kościele.

Jak powiedział Kiko, nasze dzisiejsze spotkanie jest misyjnym rozesłaniem, w posłuszeństwie temu, o co prosił nas Chrystus i co słyszeliśmy w Ewangelii. I cieszę się szczególnie, że ta wasza misja dokonuje się dzięki chrześcijańskim rodzinom, które, zgromadzone we wspólnocie, mają misję dawania znaków wiary, które przyciągają ludzi do piękna Ewangelii, zgodnie ze słowami Chrystusa: «miłujcie się, tak jak Ja was umiłowałem (...). Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi» (por. J 13, 34. 35), i «bądźcie jedno, (...) by świat uwierzył» (por. J 17, 21). Te powołane przez biskupów wspólnoty składają się z kapłana i czterech lub pięciu rodzin z dziećmi, nawet dużymi, i tworzą missio ad gentes, której posłannictwem jest ewangelizowanie niechrześcijan. Niechrześcijan, którzy nigdy nie słyszeli o Jezusie Chrystusie, i licznych niechrześcijan, którzy zapomnieli, kim był Jezus Chrystus, kim jest Jezus Chrystus: niechrześcijan ochrzczonych, którzy pod wpływem sekularyzacji, przywiązania do świata i wielu inych rzeczy zapomnieli o wierze. Rozbudzajcie tę wiarę!

A zatem, zanim uczynicie to słowem, wyrażajcie świadectwem życia istotę objawienia Chrystusa: że Bóg kocha człowieka aż po wydanie się za niego na śmierć i że Ojciec wskrzesił Go, aby dać nam łaskę oddania naszego życia innym. Dzisiejszy świat ogromnie potrzebuje tego wielkiego przesłania. Ileż samotności, ileż cierpienia, ile oddalenia od Boga na licznych peryferiach Europy i Ameryki oraz w tylu miastach Azji! Jak bardzo dzisiejszy człowiek na każdej szerokości geograficznej potrzebuje usłyszeć, że Bóg go kocha i że miłość jest możliwa! Te wspólnoty chrześcijańskie, dzięki wam, rodzinom misyjnym, mają zasadnicze zadanie ukazywania tego przesłania. A jakie jest to przesłanie? «Chrystus zmartwychwstał, Chrystus żyje! Chrystus jest żywy wśród nas!».

Zostaliście obdarzeni mocą, aby zostawić wszystko i wyruszyć do odległych ziem dzięki drodze chrześcijańskiej inicjacji, przeżywanej w małych wspólnotach, gdzie odkryliście na nowo ogromne bogactwo waszego chrztu. To jest Droga Neokatechumenalna, prawdziwy dar Opatrzności dla Kościoła naszych czasów, jak stwierdzili już moi poprzednicy; zwłaszcza św. Jan Paweł II, kiedy powiedział do was: «Uważam Drogę Neokatechumenalną za cenną drogę formacji katolickiej dla społeczeństwa i dla dzisiejszych czasów» (list Ogniqualvolta, 30 sierpnia 1990 r.: AAS 82 [1990], 1515). Droga opiera się na trzech wymiarach Kościoła, którymi są Słowo, liturgia i wspólnota. Dlatego posłuszne i nieustanne słuchanie Słowa Bożego; celebrowanie Eucharystii w małych wspólnotach po pierwszych Nieszporach niedzieli, celebracja Jutrzni w rodzinie w niedzielę ze wszystkimi dziećmi i dzielenie się swoją wiarą z innymi braćmi są źródłem wielu darów, którymi Pan was obdarzył, jak na przykład liczne powołania do kapłaństwa i do życia konsekrowanego. Zobaczenie tego wszystkiego jest pocieszeniem, ponieważ potwierdza, że Duch Boży jest żywy i działa w swoim Kościele, także dzisiaj, i że odpowiada na potrzeby współczesnego człowieka.

Przy różnych okazjach obstawałem przy tym, że Kościół potrzebuje dokonać przejścia «od zwyczajnego duszpasterstwa zachowawczego do duszpasterstwa zdecydowanie misyjnego» (por. adhort. apost. Evangelii gaudium, 15). Jakże często w Kościele mamy Jezusa we wnętrzu i nie pozwalamy Mu wyjść... Jakże wiele razy! To jest najważniejsza rzecz do zrobienia, jeśli nie chcemy w Kościele stojącej wody. Droga od lat realizuje te missio ad gentes wśród niechrześcijan w celu implantatio Ecclesiae, nowej obecności Kościoła tam, gdzie Kościół nie istnieje lub nie jest już w stanie docierać do osób. «Jak wiele radości dajecie nam poprzez waszą obecność i poprzez waszą działalność!» - powiedział wam bł. papież Paweł VI podczas pierwszej audiencji dla was (8 maja 1974 r: Insegnamenti di Paolo VI, XII [1974], 407). Także ja podpisuję się pod tymi słowami i zachęcam was, byście szli naprzód, zawierzając się Świętej Dziewicy Maryi, która zainspirowała Drogę Neokatechumenalną. Ona wstawia się za wami u swojego boskiego Syna.

Moi drodzy, niech Pan wam towarzyszy. Idźcie z moim błogosławieństwem!

opr. mg/mg