Duch Błogosławieństw w gospodarce

«W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!» (2 Kor 5, 20)

Drodzy Bracia i Siostry!

Również w tym roku Pan daje nam czas sprzyjający przygotowaniu się do świętowania z odnowionym sercem wielkiej Tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Jezusa. Jest ona niezwykle ważna w życiu chrześcijańskim osobistym i wspólnotowym. Do tej Tajemnicy winniśmy stale powracać myślą i sercem. Bowiem wzrasta w nas ona nieustannie, w miarę jak dajemy się pociągnąć jej dynamizmowi duchowemu i przyjmujemy ją, dając odpowiedź wolną i wielkoduszną.

1. Tajemnica paschalna, podstawa nawrócenia

Radość chrześcijanina wypływa ze słuchania i z przyjęcia Dobrej Nowiny o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa: kerygmy. Streszcza ona Tajemnicę tej miłości, która «jest tak realna, tak prawdziwa, tak konkretna, że oferuje nam relację pełną szczerego i owocnego dialogu» (adhort. apost. Christus vivit, 117). Kto wierzy w to przesłanie, odrzuca kłamstwo, według którego nasze życie miałoby swe pochodzenie w nas samych, podczas gdy w rzeczywistości rodzi się ono z miłości Boga Ojca, z Jego woli, by dać życie w obfitości (por. J 10, 10). Jeśli natomiast słuchamy przekonującego głosu «ojca kłamstwa» (por. J 8, 44), grozi nam pogrążenie w otchłani nonsensu i doświadczanie piekła już tu, na ziemi, jak o tym, niestety, świadczy wiele dramatycznych wydarzeń z doświadczenia ludzkiego, osobistego i zbiorowego.

Dlatego w tym Wielkim Poście 2020 r. chciałbym przekazać każdemu chrześcijaninowi to, co już napisałem ludziom młodym w adhortacji apostolskiej Christus vivit: «Spójrz na rozpostarte ramiona ukrzyżowanego Chrystusa, pozwól się zbawiać zawsze na nowo. A kiedy idziesz wyznać swoje grzechy, mocno wierz w Jego miłosierdzie, które cię uwalnia na zawsze od wszelkiej winy. Kontempluj Jego krew przelaną z powodu tak wielkiej miłości i daj się przez nią oczyścić. W ten sposób możesz się nieustannie odradzać na nowo» (n. 123). Pascha Jezusa nie jest wydarzeniem z przeszłości — ze względu na moc Ducha Świętego jest zawsze aktualna i pozwala nam patrzeć i dotykać z wiarą ciała Chrystusa w wielu osobach cierpiących.

2. Pilna potrzeba nawrócenia

Warto rozważyć dogłębniej Tajemnicę paschalną, dzięki której zostało nam dane miłosierdzie Boże. Doświadczenie miłosierdzia jest bowiem możliwe tylko w kontakcie «twarzą w twarz» z ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Panem, który «umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie» (Ga 2, 20). Chodzi o dialog serca z sercem, przyjaciela z przyjacielem. Właśnie dlatego tak ważna jest w okresie Wielkiego Postu modlitwa. Jest ona nie tyle obowiązkiem, ile wyraża potrzebę odpowiadania na miłość Boga, która nas zawsze uprzedza i wspiera. Chrześcijanin modli się w istocie, mając świadomość, że jest miłowany pomimo swej niegodności. Modlitwa może przybierać różne formy, ale w oczach Boga tak naprawdę liczy się to, że drąży nasze wnętrze, powodując skruszenie zatwardziałości naszego serca, aby je coraz bardziej nawracać ku Niemu i ku Jego woli.

Zatem w tym sprzyjającym okresie pozwólmy się wyprowadzić na pustynię, jak Izrael (por. Oz 2, 16), abyśmy mogli w końcu usłyszeć głos naszego Oblubieńca, pozwalając, by w nas rozbrzmiewał, z większą głębią i otwartością. Im bardziej damy się pociągnąć Jego Słowu, tym bardziej zdołamy doświadczyć Jego bezinteresownego miłosierdzia względem nas. Nie pozwólmy zatem, aby ten czas łaski przeminął na próżno, przez zarozumiałe łudzenie się, że to my jesteśmy panami czasów i sposobów naszego nawrócenia ku Niemu.

3. Żarliwe pragnienie Boga prowadzenia dialogu ze swoimi dziećmi

Nigdy nie powinniśmy uznawać za pewnik tego, że Pan da nam po raz kolejny czas sprzyjający naszemu nawróceniu. Ta nowa szansa powinna wzbudzić w nas poczucie wdzięczności i wyrwać nas z odrętwienia. Pomimo niekiedy nawet dramatycznej obecności zła w naszym życiu, jak również w życiu Kościoła i świata, ta przestrzeń, dana dla zmiany kursu, wyraża nieustępliwą wolę Boga, by nie zrywać z nami dialogu zbawienia. W ukrzyżowanym Jezusie, którego «Bóg dla nas grzechem uczynił» (por. 2 Kor 5, 21), wola ta sprawiła, że na Jego Syna spadły wszystkie nasze grzechy, tak iż «Bóg zwrócił się przeciwko samemu sobie», jak powiedział Papież Benedykt XVI (por. enc. Deus caritas est, 12). Bóg bowiem miłuje także swoich nieprzyjaciół (por. Mt 5, 43-48).

Dialog, który Bóg chce nawiązać z każdym człowiekiem poprzez Tajemnicę paschalną swego Syna, nie jest jak ten przypisywany mieszkańcom Aten, którzy «poświęcali czas jedynie albo mówieniu o czymś, albo wysłuchiwaniu czegoś nowego» (por. Dz 17, 21). Tego rodzaju gadulstwo, podyktowane czystą i powierzchowną ciekawością, jest cechą światowości wszystkich czasów, a w naszych czasach może również wkraść się w zwodnicze używanie środków społecznego przekazu.

4. Bogactwo, którym trzeba się dzielić, a nie gromadzić tylko dla siebie

Postawienie Tajemnicy paschalnej w centrum życia oznacza odczuwanie współczucia dla ran Chrystusa ukrzyżowanego, obecnych w wielu niewinnych ofiarach wojen, przemocy wobec życia, począwszy od tego, które ma się narodzić, po osoby starsze, różnorodnych form przemocy, katastrof ekologicznych, niesprawiedliwego podziału dóbr ziemi, handlu ludźmi we wszelkich jego postaciach i niepohamowanego pragnienia zysku, będącego formą bałwochwalstwa.

Także dzisiaj ważne jest, by nawoływać ludzi dobrej woli do dzielenia się swoimi dobrami z najbardziej potrzebującymi poprzez jałmużnę, jako formy osobistego uczestniczenia w budowaniu świata bardziej sprawiedliwego. Dzielenie się w miłości czyni człowieka bardziej ludzkim; gromadzenie grozi upodleniem go, zamknięciem we własnym egoizmie. Możemy i powinniśmy posunąć się dalej, biorąc pod uwagę strukturalne wymiary gospodarki. Dlatego w okresie Wielkiego Postu 2020 r. — na dni od 26 do 28 marca — zwołałem do Asyżu młodych ekonomistów, przedsiębiorców i change-makers, w celu przyczynienia się do zarysowania gospodarki bardziej sprawiedliwej i inkluzywnej niż obecna. Jak wielokrotnie powtarzało Magisterium Kościoła, polityka jest wzniosłą formą miłości (por. Pius XI, przemówienie do FUCI, 18 grudnia 1927 r.). To samo dotyczy zajmowania się gospodarką, z tym samym duchem ewangelicznym, który jest duchem Błogosławieństw.

Na nadchodzący Wielki Post przyzywam wstawiennictwa Najświętszej Maryi, abyśmy przyjęli wezwanie do pojednania się z Bogiem, skupili spojrzenie serca na Tajemnicy paschalnej i nawrócili się na otwarty i szczery dialog z Bogiem. W ten sposób będziemy mogli stać się tym, o czym Chrystus mówi w odniesieniu do swoich uczniów — solą ziemi i światłem świata (por. Mt 5, 13-14).

Rzym, w Bazylice św. Jana na Lateranie, 7 października 2019 r., we wspomnienie Matki Bożej Różańcowej

opr. mg/mg