Przemówienie bpa Jana Bernarda Szlagi

Wasza Świątobliwość, umiłowany Ojcze Święty!

W tradycji wszystkich religii góra jest miejscem uprzywilejowanym, ponieważ z natury swej zbliża do Boga. Psalmista mówi, że Pan buduje na górach świętych (por. Ps 87 [86], 1). To niewielkie wzniesienie pod Pelplinem też ma miano góry, a wychodzimy tu razem z Tobą, Ojcze Święty, by doświadczyć drogi, jaką odbył Jezus Chrystus niemal na początku swojej działalności: «Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie» (Mt 5, 1). Oto jesteśmy tutaj, Ojcze Święty, by słuchać jak uczniowie. Przyszliśmy tu jednak nie tylko słuchać Namiestnika Chrystusowego, ale także zobaczyć wielkiego Świadka wiary. Ludzie naszego czasu często się gubią, ulegając złudzeniom, że oto tu jest Chrystus albo tam (por. Mt 24, 23). Tak bardzo potrzeba i tego głosu, i tego świadectwa, które, poczynając od apostoła Piotra zapatrzonego w Jezusa Chrystusa, brzmi w Kościele z tą samą mocą: «Ty jesteś Chrystus, Syn Boga żywego» (Mt 16, 16). To pamiętne wyznanie z dnia inauguracji pontyfikatu Waszej Świątobliwości przyjęliśmy jako jedną z myśli przewodnich posługiwania Papieża z rodu Polaków.

Ojcze Święty, Kościół pelpliński, który się tu zgromadził przy swoim Najwyższym Pasterzu, pragnie we wspólnocie z nim przeżyć doświadczenie Góry Błogosławieństw i Taboru z wyznaniem Piotra: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy» (Mt 17, 4). Ta ziemia, jak cała polska ziemia, ma karty pięknej historii, cieszy się ogromnym dorobkiem ewangelizacji wielu pokoleń zapisujących swoim życiem dzieje Kościoła, ma też za sobą tragiczne doświadczenia, zwłaszcza te sprzed niemal 60 lat, kiedy obficie polała się tu krew kapłanów i wiernych. Niech ponad tym wszystkim wznosi się, Ojcze Święty, Twoje wołanie, co z głębi wieków idzie: «Błogosławieni!» Chcą mocy tego błogosławieństwa dotknąć ubodzy duchem, cisi, czyści sercem i cierpiący. Chcą, Ojcze Święty, z bliska przeżyć także Twój krzyż, jaki nosisz każdego dnia.

Bądź pozdrowiony, Ojcze Święty! Tu, razem z Tobą, Kościół pelpliński zaczyna drogę przez próg trzeciego tysiąclecia chrześcijaństwa. Jest Ojciec Święty drugim Papieżem w historii Kościoła, który prowadzi Lud Boży przez bramę tysiąclecia: tym razem — po Sylwestrze II — przez bramę drugiego ku trzeciemu tysiącleciu. Jesteśmy pełni najlepszej woli, że uczynimy wszystko, co nam przez Twoje usta powie Pan.