Finis concilio

Skoro zakończył się Powszechny Sobór Watykański II, zapowiedziany i rozpoczęty przez Poprzednika Naszego czcigodnej pamięci Jana XXIII, a przez Nas kontynuowany i zakończony, z którego wypłynęło wiele korzyści dla sprawy katolickiej, w co nikt nie wątpi, uważamy, że należy do Naszego apostolskiego urzędu dołożyć starań i zabiegów, ażeby postanowienia, powzięte przez to najczcigodniejsze Zgromadzenie, a przez Nas promulgowane, zostały jak najprędzej wprowadzone w życie.

Z tego względu, jak wiadomo, ustanowiliśmy tak Radę Wykonawczą do Konstytucji o św. Liturgii, jak i Komisję Papieską dla spraw społecznych środków przekazywania myśli ludzkiej. Co zaś dotyczy rewizji Kodeksu Prawa Kanonicznego, to Poprzednik Nasz śp. Jan XXIII, utworzył osobną Komisję, która zgodnie z postanowieniami Soboru, już rozpoczęła pracę.

Ponieważ jednak, już po ustanowieniu tych Komisji, św. Sobór wydał nowe dekrety, przeto konsekwentnie należy ustanowić również nowe Komisje, z których studium i rady moglibyśmy korzystać dla wydawania przepisów wykonawczych do tych dekretów.

Na skutek tych właśnie racji niniejszym Pismem Apostolskim, wydanym z własnej woli zarządzamy i stanowimy, co następuje.

1. Celem przeprowadzenia studiów i przygotowania odpowiednich norm, dzięki którym wydane przez Sobór nowe ustawy byłyby wprowadzone w życie, Naszym autorytetem, tworzymy nowe Komisje, które zwać się będą posoborowymi.

2. Zgodnie z dekretami Soboru ustanawiamy następujące Komisje posoborowe:

• Komisję dla spraw Biskupów i zarządu diecezjami:
• Komisję dla spraw zakonników;
• Komisję dla spraw Misji;
• Komisję dla spraw wychowania chrześcijańskiego;
• Komisję dla spraw apostolstwa świeckich.

3. Każda z tych Komisji będzie działać jedynie w zakresie przedmiotu, którym zajmowała się odnośna Komisja Soboru.

4. Przewodniczącym, zastępcami przewodniczącego, członkami i sekretarzem tych Komisji będą ci sami, którzy funkcję tę sprawowali w odnośnej Komisji Soborowej. Każda zaś Komisja rządzić się będzie odnoszącymi się do niej normami, jakie zostały ustalone w Regulaminie Powszechnego Soboru Watykańskiego II.

5. Ustanawiamy ponadto Komisję, która będzie się nazywać Centralną, z zadaniem uzgadniania prac wszystkich Komisji Posoborowych i przekazywania Nam ich najstaranniej przemyślanych propozycji.

Do zadań tejże Komisji będzie należało właściwe interpretowanie Konstytucji i Dekretów Soboru, ilekroć okaże się to konieczne lub pożyteczne.

Stąd będzie ona nazywana takim własnym terminem: Komisja Centralna dla koordynowania prac po Soborze i dla interpretacji Dekretów Soboru.

6. Tej Komisji Centralnej będą przewodniczyć jako przez Nas delegowani tak Kardynał, który w czasie Soboru był Przewodniczącym Prezydium, jak i Kardynał, który w tym samym czasie był Przewodniczącym Komisji koordynacyjnej prac Soboru.

Członkami zaś tej Komisji Centralnej będą Kardynałowie, którzy byli członkami Komisji co dopiero wspomnianej.

7. Komisja Centralna będzie miała swego Prałata, zwanego Sekretarzem Generalnym, którego wspierać będą Podsekretarze i zastępować w razie jego nieobecności lub przeszkody. Urząd Sekretarza Generalnego i Podsekretarzy w tej Komisji będą pełnić ci, którzy ten urząd pełnili na Soborze Powszechnym. Będą oni uczestniczyć w Komisji Centralnej.

8. Do zadań Sekretarza Generalnego należy również nie tylko zbieranie i porządkowanie w archiwum generalnym akt i dokumentów Soboru, lecz również wydawanie drukiem tego, co ma być publikowane.

9. Do dyspozycji tak Komisji Centralnej jak i poszczególnych Komisji posoborowych będą konsultorzy, którzy dla poszczególnych zagadnień, w których są rzeczywiście biegli, na propozycję Przewodniczącego i za zgodą Papieża będą dobierani przeważnie spośród tych, którzy na Soborze pełnili funkcję biegłych.

10. Komisje dokładać będą wszelkich starań, by zlecone im prace szybko wykonywać, ażeby Dekrety Soboru co prędzej weszły w życie. Po dokonaniu zaś tych prac, Komisje przestaną istnieć.

11. W celu zaś rozwijania kontaktów z tymi, którzy zdobią się imieniem chrześcijan, a są jeszcze odłączeni od Stolicy Apostolskiej, zatwierdzamy Sekretariat dla popierania jedności chrześcijan, ustanowiony przez Naszego Poprzednika, czcigodnej pamięci Jana XXIII, Pismem Apostolskim "Superno Dei nutu" dnia 5 czerwca 1960 roku. Sekretariat ten będzie się składał z tych samych osób, z których składał się w czasie trwania Soboru.

Dla okazania ponadto troskliwości, jaką mamy ujawniać wobec wszystkich ludzi, utworzyliśmy dwa inne Sekretariaty, z których jeden uwzględnia niechrześcijan, drugi niewierzących.

Wszystko zaś, co niniejszym pismem wydanym z własnej woli zarządziliśmy, uznajemy za obowiązujące i potwierdzone, bez względu na jakiekolwiek przeciwne przepisy.

Dan w Rzymie u św. Piotra, dnia 3 stycznia 1966 r., trzeciego Naszego Pontyfikatu.

PAULUS PP. VI

Źródło: Posoborowe Prawodawstwo Kościelne t.1, zeszyt I, ss. 197 - 202.

opr. kkk/kkk