Odpowiedź na pytanie dotyczące udzielania rozgrzeszenia ogólnego

ODPOWIEDŹ NA PYTANIE DOTYCZĄCE UDZIELANIA ROZGRZESZENIA OGÓLNEGO
In the case^(*)

W jurysdykcji kościelnej "X" zostały przewidziane specjalne celebracje pokutne przygotowujące do Wielkanocy, ze wskazanymi miejscami i czasami, w których byłoby udzielane rozgrzeszenie ogólne, i sposobem, w jaki wierni powinni przygotować się do tych celebracji.

Ta propozycja pastoralna została dobrze przyjęta przez wiernych i rozgrzeszenie ogólne zostało udzielone w obecności wielu kapłanów, spośród których niektórzy byli także penitentami.

Czy zastosowana praktyka jest zgodna z normami dotyczącymi rozgrzeszenia ogólnego?

ODPOWIEDŹ

Święta Kongregacja Nauki Wiary odpowiada, że przedłożony przypadek nie jest zgodny z Normami duszpasterskimi dotyczącymi udzielania sakramentalnego rozgrzeszenia ogólnego (AAS 64 [1972] 510-514), ponieważ nie wystąpiły konieczne okoliczności, wymagane dla zastosowania nadzwyczajnej praktyki rozgrzeszenia ogólnego.

1) Norma III przyjmuje przypadek, w którym wierni, zbyt liczni dla małej grupy kapłanów, którzy mogą odpowiednio wysłuchać ich spowiedzi indywidualnej we właściwym czasie, byliby zmuszeni - bez ich winy - pozostawać przez dłuższy czas bez łaski sakramentalnej lub Komunii świętej.

Przedstawiony przypadek nie zawiera żadnej motywacji, na mocy której wierni nie mieliby innej możliwości spowiadania się lub przyjmowania Komunii świętej; mają takie możliwości w swoich parafiach. Zachodziłaby na przykład taka motywacja, gdyby kapłan nie mógł dojść, lub nie często, do dość oddalonego miejsca misyjnego.

2) Norma IV wymaga, by biskupi i kapłani tak organizowali działalność duszpasterską, by była wystarczająca liczba kapłanów do sprawowania spowiedzi sakramentalnej.

Przedstawiony przypadek nie zawiera żadnej motywacji, na mocy której dysponowani kapłani nie mogliby przewidzieć normalnych godzin na spowiedź, zgodnie z numerami 15-21 i 22-30 Obrzędów Pokuty.

FRANJO Kard. ŠEPER
Prefekt

* Notitiae 14 (1978) 6-7.

opr. mg/jw