Dobro nie lubi hałasu, bo hałas nie robi dobrze

Zrządzeniem Opatrzności, niemal nazajutrz po zakończeniu Roku Wiary, rozpoczyna się w Kościele w Polsce najbardziej popularna akcja charytatywna —

Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom. Świeca z logo caritas, po raz dwudziesty stanie się dla milionów rodzin w Polsce nieodłącznym elementem wigilijnego stołu. Jej pojawienie się w domach to swoiste aggiornamento starego obyczaju polegającego na przygotowaniu dodatkowego miejsca w czasie wigilijnej wieczerzy. Nabycie i zapalenie świecy oznacza rozjaśnienie czyjegoś dzieciństwa. Jest symbolem wiary działającej przez miłość.

Caritas Diecezji Opolskiej od początku preferowała przeznaczanie pieniędzy zebranych w ramach dzieła na projekty pomocy dzieciom, które w sposób trwały i systemowy potrafiły stawić czoła problemom. Środki dzieła stanowiły kapitał początkowy projektu, z którym ubiegano się o dalsze wsparcie ze strony krajowych lub zagranicznych partnerów. W ten sposób wybudowano lub wyposażano Centrum Rehabilitacji dla Dzieci w Opolu, sierociniec dla dzieci w diecezji Sokode w Togo (Afryka), Centralną Bibliotekę Caritas, zaopatrującą ponad sto bibliotek i świetlic parafialnych, dwa pokoje dla dzieci w Centrum Opieki Paliatywnej w St. Siołkowicach, ośrodki kolonijne „Skowronek” w Głuchołazach i „Rybak” w Głębinowie. Co roku część pieniędzy przeznaczano na organizację ferii zimowych lub kolonii letnich dla około 500 dzieci. Od 1996 roku 10 groszy z każdej świecy wysyłano na projekty pomocowe dla dzieci w najuboższych krajach świata, realizowane przez Caritas Polską. Z tych pieniędzy, opolska Caritas przez dwa lata finansowała działalność kościelnych stołówek w Orenburgu na południowym Uralu (Rosja) i w Kodjori k. Tbilisi (Gruzja). Od 1997 r. 50 groszy z każdej świecy pozostawało w parafiach, na pomoc dla dzieci świadczoną przez Parafialne Zespoły Caritas.

W ciągu 20 lat organizowania Wigilijnego Dzieła Pomocy Dzieciom, Caritas Diecezji Opolskiej rozprowadziła ok. 1,7 miliona świec, uzyskując ok. 6 milionów złotych darowizn. Na podkreślenie zasługuje fakt, że wielkiemu dziełu od początku towarzyszy skromna kampania reklamowa. W zasadzie ogranicza się ona do poinformowania wiernych w ramach ogłoszeń parafialnych, że „od pierwszej niedzieli Adwentu w parafii można nabywać wigilijne świece”. Praktyka ta pokazuje, że miłość bliźniego nie jest dla chrześcijan nakazem z zewnątrz ani wynikiem umowy, ale konsekwencją wiary karmiącej się spotkaniem z Chrystusem.

opr. mg/mg