Nowy rok w szkole Jezusa

ks. Szymon Stułkowski

Nowy rok w szkole Jezusa

Prezentacja Ogólnopolskiego Programu Duszpasterskiego na lata 2007/2008

W nowym roku duszpasterskim, który inaugurujemy wraz z pierwszą niedzielą Adwentu, rozpoczynamy w Kościele w Polsce realizację Programu duszpasterskiego, którego myślą przewodnią są słowa: „Bądźmy uczniami Chrystusa". Na lata 2005-2010 Konferencja Episkopatu Polski nakreśliła drogę zawartą w myśli przewodniej: „Kościół niosący Ewangelię nadziei". Będzie to zatem już trzeci rok realizowania tego wyzwania. Do końca tego pięcioletniego planu pozostaną jeszcze dwa tematy: „Otoczmy troską życie" - 2008/2009 oraz „Bądźmy świadkami Miłości" - 2009/2010.

Nowy temat pracy duszpasterskiej ma być logiczną konsekwencją hasła realizowanego przez nas w zakończonym właśnie roku kościelnym. Skoro podjęliśmy wysiłek, by przyjrzeć się naszym powołaniom, to rozpoznawszy i przyjąwszy je z wdzięcznością od Boga, musimy iść dalej. Człowiek, który ma świadomość umiłowania, wybrania i powołania przez Boga, powinien stawać się uczniem Chrystusa. I tu pojawia się konkretne zadanie dla każdego, kto na sobie właściwy sposób zechce pójść tą drogą. Chcąc być uczniem Chrystusa, trzeba zgodzić się na to, że będziemy musieli chodzić do Jego szkoły, że nigdy nie będzie można stwierdzić: już dość, skończyłem formację i jestem uczniem Jezusa z kościelnym certyfikatem. Obserwując życie Polaków, można zauważyć, że to wyzwanie stawania się uczniem Chrystusa trafia do nas w czasie, gdy wielu młodych ludzi marzy tylko o tym, by zrzucić z siebie przykry obowiązek chodzenia do szkoły. Z drugiej strony widzimy, jak wielu młodych ludzi podejmuje studia, także zaoczne, by zdobyć lepsze wykształcenie i móc dzięki temu znaleźć dobrą pracę w kraju czy poza jego granicami. W takiej właśnie sytuacji społecznej trafia do nas myśl przewodnia programu: „Bądźmy uczniami Chrystusa". Sformułowana w ten sposób, staje się propozycją dla całego Ludu Bożego, zarówno szeregowych członków Kościoła, jak i tych, którzy tworzą Jego hierarchię, wręcz dla wszystkich ludzi dobrej woli. Nikt nie powinien czuć się zwolniony z bycia adresatem tego programu.

Jezus stawia swoim uczniom konkretne wymagania: „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa" (Łk 9, 23-24). Bycie uczniem w Chrystusowej szkole to zgoda na krzyż, by stracić swoje życie w miłości ofiarnej. Doświadczenie bycia uczniem prowadzi do gotowości dzielenia się swoją wiarą: „Idźcie więc i czyńcie uczniów wśród wszystkich narodów" (Mt 28, 19a). Najpierw trzeba stać się uczniem (być), by później móc być apostołem (czynić). Uczeń Chrystusa to chrześcijanin, wierny przykazaniu miłości Boga i bliźniego, który oddaje cześć Bogu w Duchu i w prawdzie oraz życiem daje świadectwo braterskiej miłości, która staje się cechą wyróżniającą go w świecie, w którym żyje. Jezus żyje w swych uczniach. Program podejmuje trud przechodzenia od wiary podtrzymywanej społeczną tradycją, choć jest ona godna szacunku, do wiary bardziej osobistej, dojrzałej i płynącej z przekonania. Sytuacja kulturowa i religijna wymaga takich katolików i takich wspólnot, które owocować będą misyjnością i świadectwem miłości.

Uczeń Chrystusa winien być zasłuchany w Jego słowo, winien mieć duchowość biblijną. Nie można „chodzić do szkoły Pana Jezusa", nie słuchając Go. Postulatem staje się więc odkrycie Ewangelii, jako pierwszoplanowej i podstawowej siły, która dokonuje konsekracji człowieka. To zawarta w Ewangelii moc Ducha Świętego prowadzi do wewnętrznej przemiany człowieka. Odkrycie dynamicznej, wręcz konsekracyjnej roli Ewangelii w odniesieniu do życia człowieka, winno przejawiać się zarówno w głoszeniu Słowa w czasie liturgii, jak i w praktykowaniu najbardziej podstawowych form spotkania i komunikacji ze Słowem Bożym, takich choćby jak lectio divina, krąg biblijny czy szkoły Słowa Bożego. Program proponuje dostrzeżenie narzędzia, jakie Kościół w Polsce posiada od niedawna. Chodzi o „Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II". Stowarzyszenie to ma swoje struktury w każdej diecezji i w ten sposób realizuje swój główny cel, kształtowania duchowości biblijnej wśród wiernych w Polsce.

Program duszpasterski stawia sobie za cel inspirowanie kapłanów do refleksji nad formą swojej dotychczasowej posługi. Nierzadko sprowadza się ona do duszpasterskiego obsługiwania wiernych, co w dzisiejszej sytuacji już nie wystarcza. Trzeba sobie wyraźnie powiedzieć, że zadaniem duszpasterza jest bycie mistrzem, który formuje wokół siebie uczniów, gotowych świadczyć swoim życiem o Chrystusie. Program chce motywować kapłanów do zmiany mentalności duszpasterskiej, by z kapłanów obsługujących wiernych, stawali się coraz bardziej formatorami uczniów.

Uczniem Chrystusa może stawać się człowiek dorosły, zdolny do podjęcia decyzji o pójściu za Jezusem. Program duszpasterski pragnie w sposób szczególny ukierunkować działania Kościoła na ludzi dorosłych oraz młode osoby, które są już zdolne do tego, by w sposób wolny podjąć decyzję o pójściu za Chrystusem i stawaniu się Jego uczniami. Trzeba więc udoskonalić istniejące już formy katechezy dorosłych, stwarzając równocześnie nowe, dostosowane do sytuacji życiowej adresatów. Nie wolno zapomnieć, że w realizacji hasła: „Bądźmy uczniami Chrystusa" należy wykorzystać takie grupy, jak Parafialne Rady Duszpasterskie i Parafialne Rady Ekonomiczne, które powinny zaistnieć we wszystkich naszych parafiach. Są to przecież podstawowe gremia, w których wierni świeccy mogą stawać u boku swych duszpasterzy, by brać na siebie współodpowiedzialność za Kościół.

Podobnie rzecz ma się z duszpasterstwem akademickim. Program inspiruje do tworzenia duszpasterstw studentów w większych parafiach miejskich, a także do organizowania okazjonalnych spotkań we wszystkich parafiach, w których oni mieszkają.

Szczególnym znakiem czasu jest wielka rzesza, bardzo często młodych ludzi, opuszczających Polskę w poszukiwaniu pracy zarobkowej na obczyźnie. Fakt ten staje się nowym wyzwaniem zarówno dla duszpasterstw polonijnych, jak i dla diecezji i parafii w Polsce, z których ci ludzie pochodzą. Program daje konkretne wskazania dla duszpasterzy w Polsce, chcących docierać do rodzin emigrantów czy do tych osób, które pragną wyjechać do pracy za granicę.

Ważną rolę w kształtowaniu świeckich apostołów odgrywają ruchy i stowarzyszenia katolickie. Należy docenić ich wkład w dzieło formowania uczniów Chrystusa, zachęcając równocześnie duszpasterzy do współpracy z tymi środowiskami w parafiach. Niektóre z tych wspólnot wypracowały swoje metody czynienia uczniów. Warto zwrócić uwagę choćby na fenomen Szkół Nowej Ewangelizacji w Polsce i szczególnie na Kurs Jan, poświęcony tej tematyce.

Ważną grupą społeczną, która ma ogromny wpływ na kształtowanie postaw młodego pokolenia, jest środowisko nauczycieli. Program zawiera prezentację ogólnopolskiego duszpasterstwa nauczycieli, jak również konkretne propozycje pracy duszpasterskiej w tym środowisku.

Szczególną propozycją związaną z realizacją tematu roku duszpasterskiego jest tzw. krzyż „ręczny", znak, który może nam pomóc w zrozumieniu słów Chrystusa o krzyżu, jaki muszą przyjąć Jego uczniowie. Krzyż „ręczny" kształtem swym dopasowany jest jakby do dłoni. Możemy nosić go przy sobie, trzymać w dłoni, modlić się z nim czy wręcz uchwycić się go. Wydawnictwo Księgarnia św. Wojciecha w Poznaniu przygotowało do tego krzyża małą książeczkę z krótkimi medytacjami.

Program zachęca, by w diecezjach znaleźć postać, którą szczególnie będziemy mogli ukazać jako ucznia Chrystusa lub kogoś, kto skutecznie formował uczniów.

Trud realizacji programu polecamy Maryi, pierwszej i doskonałej uczennicy Pana. Ją też prosimy o wstawiennictwo i od Niej chcemy się uczyć posłuszeństwa Zbawicielowi.

ks. Szymon Stułkowski

opr. mg/mg