Stolica Bożego Miłosierdzia

Istnieje bardzo wiele pięknych określeń i tytułów, które są stosowane dla ukazywania walorów jednego z najpiękniejszych i najcenniejszych miast świata — Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa. Często te określenia padają, aby wskazać jakiś walor miasta, aby docenić to, co przez wieki wypracowało albo co stanowi jego dzisiejszą wyjątkowość

Przez wieki Kraków pełnił funkcję stolicy administracyjnej Polski, dziś nazywany jest stolicą kulturalną, można też spotkać określenie Krakowa jako stolicy naukowej. Trzeba dodać, że istnieje jeszcze kilka innych określeń stołeczności Krakowa, jak też nie sposób zliczyć pełne zachwytu określenia Krakowa obdarowanego przez turystów i pielgrzymów. Jednak wszystkie są zaledwie „opakowaniem” tego wyjątkowego, duchowego piękna, które zawiera najpiękniejszy z tytułów: Kraków — stolica Bożego Miłosierdzia.

Z Krakowa na cały świat

Stołeczność państwowa, rozumiana tradycyjnie, zakłada jakąś strukturę materialną i administracyjno-prawną, stołeczność kulturalna wyraża potencjał i funkcję kulturotwórczą, zaś stołeczność naukowa podkreśla rangę tradycji naukowych i potencjału intelektualnego. W tym miejscu rodzą się więc pytania: Jak rozumieć Kraków jako stolicę Bożego Miłosierdzia? Który z wyżej wymienionych wymiarów stołeczności jest modelowy dla stołeczności Bożego Miłosierdzia? Pytania są o tyle trudne, że każda stołeczność odnosząca się do funkcji administracyjnej, kulturalnej czy naukowej jest strukturą działania człowieka i jego przestrzenią, którą kształtuje, a więc jest rzeczywistością możliwą do ogarnięcia. Kraków natomiast jako stolica Bożego Miłosierdzia jest rzeczywistością z jednej strony zawierającą elementy wspomnianych wyżej stołeczności, a z drugiej — zdecydowanie przekraczającą wszelkie wymiary ludzkie, bo przecież odnosi się do Bożego Miłosierdzia, tj. odwiecznej relacji wszechmogącego Boga do całego Stworzenia. Boże Miłosierdzie jest od zawsze obecne i objawiane, a pełnią tego objawienia jest Jezus Chrystus, którego odkupieńcza ofiara na krzyżu jest momentem kulminacyjnym objawienia Bożego Miłosierdzia światu. Kiedy człowiek, szczególnie w XX wieku, zapomniał o Bożym Miłosierdziu i popadł w patologię ideologii zła, Bóg wierny w swej Miłości wybiera czas, przestrzeń i ludzi, aby na nowo przypomnieć o ratunku dla człowieka i świata, o swoim nieskończonym Miłosierdziu.

Misterium Bożego Miłosierdzia jest tak piękne, że żaden człowiek nie zdoła wyczerpać ani wypowiedzieć jego wielkości, choć nieustannie się z nim spotyka i z niego korzysta. Jednocześnie Boże Miłosierdzie jest zaskakujące, bo przecież wszystko to, co u ludzi jest niemożliwe, u Boga jest możliwe. Św. Faustyna i św. Jan Paweł II jako apostołowie Bożego Miłosierdzia „doświadczyli” tajemnicy Miłości Miłosiernej Boga w Krakowie — Sekretarka Miłosierdzia, dopełniając ostatnich lat życia w Łagiewnikach, a Papież Miłosierdzia, pracując w czasie okupacji w pobliskich zakładach Solvay. Jak sam powiedział — przychodził do Łagiewnik, aby się modlić i by móc po latach powiedzieć o tym miejscu, że pielgrzymi znajdą tutaj to, co potrzebne jest człowiekowi szukającemu wyciszenia i osobistego kontaktu z Bogiem. Jest to bowiem — jak podkreślił święty Papież — miejsce uprzywilejowane, wybrane przez Boga, gdzie ludzie doświadczają Jego żywej obecności i łaski. Dlatego też wszyscy pielgrzymi chcą być w kaplicy klasztornej z łaskami słynącym obrazem Jezusa Miłosiernego i ucałować relikwie św. Siostry Faustyny. Chcą uczestniczyć w liturgii Mszy św., skorzystać z sakramentu pojednania, a gdy czas pozwala — pozostać na modlitwie przed Najświętszym Sakramentem. Tu, przy relikwiach Apostołki Bożego Miłosierdzia, dokonuje się duchowa wymiana między niebem a ziemią. Jej wstawiennictwu pielgrzymi z ufnością polecają swe prośby, a otrzymują łaski nadprzyrodzone.

Papieskie miasto

Łagiewniki to stolica kultu Bożego Miłosierdzia, z której wyszło orędzie przekazane przez Chrystusa Siostrze Faustynie; to duchowe centrum czcicieli Boga bogatego w miłosierdzie; to miejsce, do którego pielgrzymują papieże, kardynałowie, biskupi i kapłani duszpasterze wraz z wiernymi, by zaczerpnąć łask u źródła i umocnić swą nadzieję. Najlepiej jednak iść do stolicy Bożego Miłosierdzia ze św. Janem Pawłem II. Tam, na tzw. Białych Morzach, gdzie święty Papież pracował i rozmyślał, skąd wędrował do Łagiewnik, powstaje Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się” rozplanowane wokół placu otwartego w kierunku sanktuarium Bożego Miłosierdzia. 11 czerwca 2011 r. kard. Stanisław Dziwisz uroczyście erygował sanktuarium bł. Jana Pawła II w krakowskich Łagiewnikach. Całość tego „papieskiego miasta”, gdzie spoczywają relikwie krwi i bezcenne pamiątki po wielkim Apostole Miłosierdzia, została kompozycyjnie podporządkowana sanktuarium Bożego Miłosierdzia. Ukierunkowanie Centrum ma wymiar symboliczny. Pielgrzymi przybywają na plac główny, a stąd, z placu Jana Pawła II, otwiera się widok ku wieży sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach. Dzięki temu czytelna staje się treść symboliczna, mówiąca o tym, że Papież Polak wskazuje nam drogę do Bożego Miłosierdzia, które jest ostatecznym celem drogi i ludzkiego pielgrzymowania.

Człowiek potrzebuje Bożego Miłosierdzia bardziej niż czegokolwiek, potrzebuje nieustannie zanurzania się w Miłosierdziu, aby samemu stawać się miłosiernym, a przez to zasłużyć życiem na miano błogosławionego. Wychodzi temu naprzeciw stolica Bożego Miłosierdzia, dlatego ma swoją strukturę materialną i pastoralną, która ma służyć każdemu człowiekowi do poznawania oraz przeżywania Bożego Miłosierdzia i samemu do stawania się miłosiernym.

Sanktuarium w Łagiewnikach jest światowym centrum kultu Bożego Miłosierdzia dla wszystkich ludzi. Do głównych zadań tego miejsca — w myśl jego statutu — należy duszpasterstwo pielgrzymkowe, wyrażające się głoszeniem słowa Bożego, sprawowaniem sakramentów świętych, w szczególności Eucharystii oraz pokuty i pojednania, a także umożliwianie zyskiwania odpustów i pielęgnowanie różnych form pobożności ludowej. Od wielu lat misję głoszenia orędzia Bożego Miłosierdzia wypełniają siostry Matki Bożej Miłosierdzia przez nieustanną modlitwę, przez słowo w formie prelekcji, wydawanie kwartalnika „Orędzie Miłosierdzia”, Wydawnictwa „Misericordia”, prowadzenie korespondencji z czcicielami z różnych krajów świata, formację apostołów Bożego Miłosierdzia w Stowarzyszeniu „Faustinum” oraz czyn — pomoc potrzebującym i prowadzenie Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego. Dzisiaj to również transmisje telewizyjne Mszy św., Koronka i inne modlitwy dostępne w Internecie.

Podczas swej pielgrzymki do Polski oraz konsekracji nowej świątyni 17 sierpnia 2002 r. Ojciec Święty Jan Paweł II w bazylice Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach dokonał Aktu Zawierzenia Świata Bożemu Miłosierdziu, a troskę o duchowy i materialny kształt tego sanktuarium powierzył kard. Franciszkowi Macharskiemu i całej archidiecezji krakowskiej oraz Zgromadzeniu Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Wszystkie duszpasterskie działania Rektoratu, przy współpracy prawdziwych apostołów Jezusa Miłosiernego, mają służyć wielkiej tajemnicy Bożego Miłosierdzia, którego współczesny świat najbardziej potrzebuje. Bycie stolicą Bożego Miłosierdzia to wyróżnienie, na które nie można zasłużyć — ono jest po prostu łaską, a każda łaska jest wyzwaniem dla obdarowanych. Wydaje się, że Kraków jako stolica Bożego Miłosierdzia jest dla każdego Polaka szczególnym wyzwaniem: aby czcić i poznawać Boże Miłosierdzie, a samemu stawać się człowiekiem z wyobraźnią Miłosierdzia...

* * *

Ks. Dr Jan Koclęga. Wykładowca teologii dogmatycznej w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Częstochowskiej i w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Sosnowieckiej oraz Wyższym Instytucie Teologicznym w Częstochowie. Przedmiotem jego szczególnego zainteresowania są teologia miłosierdzia Bożego oraz sprawy ostateczne, tj. eschatologia Kościoła, człowieka i świata. Interesuje się także kulturą Krakowa.

opr. mg/mg