Larry Coryell Quartet – Era Jazzu 2003

Larry Coryell Quartet — Era Jazzu 2003

Dionizy Piątkowski

Larry Coryell

Koncerty:

10.03- godz.20.00 — Warszawa - Teatr Roma
11.03- godz.20.00 — Poznań - aula UAM

Larry Coryell gitary
Wolfgang Lackerschmid wibrafon
Buster Williams kontraba
Paul Wertico perkusja

Niewątpliwą gwiazdą festiwalowej ERY JAZZU 2003 będzie legendarny Larry Coryell. Gitarzysta zaczynał swoją przygodę z muzyką w 1958 r. z zespole rock and rollowym utworzonym wraz z pianistą Michelem Mandelem. Po przeprowadzce do Nowego Jorku, w 1965 r. dołączył do grupy Chico Hamiltona, grywając - na zmianę- z innym gitarzystą, Gaborem Szaborem. W 1966 r. utworzył wraz z saksofonistą Jimem Pepperem zespół Free Spirits. W latach 1967-68 r. należał do zespołu Gary'ego Burtona, a w 1968 r. wziął udział w nagraniu słynnej płyty Herbiego Manna „ Memphis Underground'. W tym samym roku nagrywał także z ‘Jazz Composers Orchestra' Mike'a Mantlera, gdzie fascynował elektrycznym brzmieniem (spod znaku Jimiego Hendrixa i Erica Claptona ). Na firmowanych przez Coryella płytach gitarzystę wspierali m.in. Elvin Jones i Jimmy Garrison ( album „Lady Coryell”) oraz John McLaughlin i Billy Cobham ( album „Spaces)". Natomiast płyta „ Fairyland „ jest zapisem koncertu Coryella na festiwalu w Montreux ‘71, na którym wystąpił z autorskim trio ( z weteranami soulu: kontrabasistą Chuckiem Raineyem i perkusistą Bernardem "Pretty" Purdiem ). Uwagę krytyków zwrócciła płyta „ Barefoot Boy” nagrana w Electric Lady Studios (zbudowanym przez Jimiego Hendrixa), na której gitarzysta łączy w zaskakujący sposób pełne elektrycznej wrzawy i sprzężeń efekty z brzmieniem akustycznego jazzu. W grupie Eleventh House, w której ponownie spotkał się z Mandelem, Coryell odszedł od eksperymentów w stronę komunikattywnej, wirtuozerskiej muzyki opartej na solidnej funkowej bazie. Zaczął także występować w akustycznych duetach, z innymi gitarzystami : z Philipem Catherine, Johnem McLaughlinem, Paco De Lucia i Johnem Scofieldem. Duże uznanie przyniosła mu współpraca z Charliem Mingusem (m.in. legendarny album „Three Or Four Shades Of Blue”). W połowie lat 80. wrócił jednak do elektrycznej muzyki w zespołach Bunny'ego Brunela i Alphonse'a Mouzona. Dzięki swojej niepospolitej technice i oryginalnym nagraniom stworzył Coryell charakterystyczne brzmienie własnej muzyki. Także poprzez doskonałą technikę gry oraz umiejętność dopasowania się do różnych muzycznych kontekstów znacząco przyczynił się do sukcesu wielu innych wykonawców. Gdy w latach siedemdziesiątych rodził się fusion-jazz gitarzysta natychmiast dołączył do elity tej muzyki. To wtedy wspólnie nagrywa i koncertuje z J. McLaughlinem, Miroslavem Vitousem, Billym Cobhamem, Chickem Coreą. Święci tryumfy z własnym zespołem Eleventh House (wraz z Randym Breckerem i Alphonse Mouzonem).Bliższa stylistyce Larry Coryella jest jednak akustyczna, jazzowo subtelna gitara. Może właśnie dlatego powstają albumy z udziałem M. Vitousa, P. Catherine, wspaniałe duety: Larry Coryell & John McLaughlin, Larry Coryell & Paco De Lucia. To właśnie wraz z J.McLaughlinem i P.De Lucia konceruje w ramach legendarnej trasy koncertowej "Friday Night ", zastępując Al Di Meolę. Rozległa dyskografia Larry Coryella obejmuje albumy nagrane zarówno z Charlesem Mingusem, Stephanem Grappellim, Sonnym Rollinsem, Garym Burtonem, Ronem Carterem, jak i wspaniałe płyty zrealizowane wraz z Michałem Urbaniakiem, Eddim Gomezem oraz entuzjastycznie przez krytyków przyjęte nagrania z Johnem Scofieldem.

W czasie koncertów Ery Jazzu zaprezentuje swój nowy „ gwiazdorski” zespół: legendarnego basistę Bustera Williamsa ( z zespołów Milesa Davisa, Dextera Gordona, Herbiego Hancocka, Betty Carter...), wibrafonistę Wolfganga Lackerschmida ( współpraca i nagrania z Chetem Bakerem, Randym Brackerem, Lee Konitzem, Paquito D' Riviera ) oraz perkusistą ( z zespołu Pata Metheny) Paula Wertco.

opr. MK/PO