Świątynia Boga

Temat: Świątynia Boga

Święto poświęcenia katedry Biskupa Rzymu jest doskonałą okazją, aby zadać sobie pytanie o rolę ziemskich świątyń w naszym życiu. Izraelici mieli jedną świątynię. Synagogi były i są jedynie domami modlitwy. Jedno było miejsce, które zgodnie z Prawem Izraela, Prawem danym ludziom przez Boga za pośrednictwem Mojżesza było miejscem składania ofiar. Nasze świątynie są miejscem sprawowania Najświętszej Ofiary. Oprócz kościołów mamy też inne miejsca kultu. Przydrożne kapliczki, cmentarne kaplice, religijne monumenty i wiele innych. Z regularną prawie częstotliwością znajdują się ludzie, którzy kwestionują potrzebę tych miejsc. Dowodzą, że Bogu nie potrzebne są kościoły, bo cały świat należy do Niego, że lepiej zamiast stawiać kolejny pomnik przeznaczyć te pieniądze na jakiś cel dobroczynny, że to wszystko najlepiej byłoby sprzedać i przynajmniej spróbować zaradzić potrzebom ludzi biednych.
Prawda jest taka, że rzeczywiście cały świat należy do Boga i czy wybudujemy Mu kolejny Kościół, czy nazwiemy imieniem świętego kolejną ulicę w naszym mieście , Bogu ani nie przybędzie ani nie ubędzie. To prawda, On tego wszystkiego nie potrzebuje. Tak się jednak składa, że to mu potrzebujemy tego wszystkiego. To my ludzie potrzebujemy świątyń, gdzie w ciszy, z poszanowaniem sacrum będziemy mogli zatopić się w modlitwie i wsłuchać w słowo Boże. Przyjąć Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie i zatopić podziękować Bogu za to, że z nas ludzi czyni żywą świątynię, że przychodzi do nas i nie gardzi skołatanym ludzkim sercem.

SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Prawdziwą, najprawdziwszą świątynią jest ludzkie ciało. To my po przyjęciu Komunii świętej wychodzimy niczym żywe monstrancje, niosąc w sobie niestworzony dar i tajemnicę. Miejsca kultu, przydrożne kapliczki i pomniki świętych są dla nas jak rodzinne albumy, gdzie przypominamy sobie o wspaniałej przeszłości, wzbudzamy i podtrzymujemy duchową więź z bliskimi i nie raz tęsknimy za kolejnym spotkaniem z tymi, których kochamy. Czyż zatem mamy wyzbyć się tego wszystkiego i zapomnieć o Bogu? Czy tak ma wyglądać nasze budowanie tożsamości i podtrzymywanie relacji z Bogiem?

PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy pamiętam, że jestem świątynią Boga?