Zaproszeni do wielkości

Stary i Nowy Testament to dwa etapy odsłaniania przed człowiekiem Bożych zamysłów. Przeciwstawianie ich sobie jest błędem, a nawet herezją. Nie ma Nowego Testamentu bez Starego. Stary zapowiada Nowy i staje się zrozumiały w jego świetle. Choć także znajomość Starego Testamentu pomaga w zrozumieniu Nowego. W centrum obu Testamentów - całego Pisma Świętego jest osoba i dzieło Jezusa Chrystusa. W Starym Testamencie jako zapowiedź, a w Nowym jako spełnienie.

Jezus Chrystus wypełnił prawo i nauczanie proroków własnym życiem. Aktualnie umożliwia dzięki przekazywanym łaskom za pośrednictwem Słowa Bożego i sakramentów także nam ich spełnienie. Ilekroć jesteśmy wezwani do zachowania przykazań, tylekroć otrzymujemy potrzebną ku temu pomoc. Kiedy Bóg wymaga to jednocześnie pomaga.

Pokusa poprawiania Pana Boga nie jest tylko współczesną ofertą wroga zbawienia. Od zarania dziejów każdy człowiek się z nią zmaga. Ma ona różne postaci i często odnosi się do tego, co stanowi sedno moralnych zobowiązań – Dekalog i Kazanie na Górze widziane z perspektywy przykazania miłości Boga i bliźniego. Na Kościele, który jest wspólnotą w drodze, spoczywa obowiązek troski o czystość przekazu nauczania Jezusa Chrystusa. Kręgosłupem Kościoła jest Urząd Nauczycielski tworzony przez biskupów z papieżem na czele. A ciało współtworzą wszyscy wierzący, którzy posiadają zmysł wiary. Duch Święty ożywia zatem cały ten organizm. Istotne jest, aby nie pojmować „zmysłu wiary” w oderwaniu od Pisma Świętego, Tradycji oraz nauczania Papieży i biskupów pozostających z nim w jedności, co niestety także współcześnie ma miejsce. Zmysł wiary jest dany wszystkim, ale jego rozeznawanie należy do Urzędu Nauczycielskiego Kościoła. Kościół jest ze swej natury jest hierarchiczny i charyzmatyczny w komplementarności zadań, a nie w ich opozycji.

Pan Jezus naucza: „Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby naj-mniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim”. Potrzeba odwagi i gotowości narażenia się światu, aby zrealizować słowa Jezusa. Pomaga w tym świadomość, że inne są kryteria wielkości w rozumieniu świata, a inne w rozumieniu królestwa niebieskiego.