Emanacja
Hasło z "Leksykonu pojęć teol. i kośc." (WAM 2002)
Gerald O'Collins SJ, Edward G. Farrugia SJ
LEKSYKON pojęć teologicznych i kościelnych
z indeksem angielsko-polskim
Przełożyli Ks. Jan Ożóg SJ, Barbara Żak
Wydawnictwo WAM, Kraków 2002
Emanacja
(łac. „wypływanie, wydzielanie się”) Rzeczywistość, która ze swego źródła (z Boga) wypływa tak, jak światło wypływa ze słońca. Temu sposobowi wyrażania się, który sięga korzeniami do Plotyna i neoplatonizmu i był używany przez św. Tomasza z Akwinu (ok. 1225-1274), sprzeciwiało się wielu chrześcijan, ponieważ sprawia on wrażenie, jakoby świat był rzeczywistością konieczną i niemal utożsamiał się z Bogiem — zamiast tego, że został on dobrowolnie przez Boga stworzony (zob. DH 3024; ND 331). Zob. gnostycyzm, neoplatonizm, panteizm.
opr. mg/mg
1
/
1
oceń artykuł
