Aureola nad obciętą głową
Z odrętwienia wyrwał go męski śpiew, dziwnie kontrastujący z ponurym miejscem, w którym się znajdował. Chwiejnym krokiem podszedł do okna i uczepił się krat. U dołu, eskortowani przez strażników, ze świecami w rękach, szli na straszną śmierć kartuzi. Znał ich, spędził w ich klasztorze cztery lata. „Wielbi dusza moja Pana...” – pełna chwały pieśń obijała się echem o posępne mury londyńskiej Tower. Tomasz More zacisnął palce na żelaznych prętach. Wiedział: teraz kolej na niego.
Nowości w serwisie
- Rosyjska ambasada przy MON. PiS chce skończyć z tą „nienormalną sytuacją”. W Sejmie projekt uchwały
- Prawda, Weronika sumień
- W bydlęcych wagonach odnawiały zakonne śluby. 17 września najczarniejsza z dat w polskich dziejach
- Nawrocki: musimy zrobić wszystko, żeby Katyń nigdy się nie powtórzył. 16 urn ze szczątkami w Warszawie
- Gen. Kukuła o dronach nad Polską: odnotowaliśmy 21 przekroczeń polskiej przestrzeni powietrznej
- Niemiecki kapucyn o pułapce samodoskonalenia: jesteśmy gotowi cierpieć – ale tylko na siłowni
- Tłumy na Mszy św. za Charliego Kirka. Kard. Duka przestrzega: bez tych wartości, o które walczył, zginiemy
- Prezydent wciąż nie dostał raportu o zniszczeniu domu w Wyrykach
- Kim jestem dla ciebie?
- „Pij Wojanka” – niewinna piosenka czy promocja alkoholu? Internauci biją na alarm
