Wyszukano wyników: 394
Mów mi: wuju! Czyli lewackie zideologizowanie warszawskiego ratusza
„Przypomniałem sobie tę odzywkę pana Zagłoby: Mów mi: wuju!, kiedy przeczytałem o najnowszym zarządzeniu Trzaskowskiego. Wybierany w podskokach przez mieszkańców Warszawy na prezydenta miasta, rozkazał usunąć krzyże, krzyżyki i święte obrazki z przestrzeni ratusza” – pisze felietonista Opoki o. Dariusz Kowalczyk.
Jak być chrześcijańską mamą w XXI wieku? Wspólnoty i grupy odpowiedzią na kryzys macierzyństwa
„Kryzys macierzyństwa jest tam, gdzie jest kryzys duchowej tożsamości, korzeni dotyczących celu, sensu życia, wartości, takich jak miłość, poświęcenie, troska o drugiego człowieka” – ocenia duszpasterz kobiet archidiecezji warszawskiej, o. Paweł Drobot CssR. W Kościele katolickim istnieje wiele grup i wspólnot, które zrzeszają chrześcijańskie matki.
Wszystko ma kierować naszą uwagę na Najświętszy Sakrament. Liturgista o świętowaniu Bożego Ciała
„Monstrancja ma skupić nasz wzrok na Hostii, baldachim, przypominać królewską godność Chrystusa. Światło jest symbolem oznaczającym obecność Bożą (jak światło prowadzące Izraela wychodzącego z Egiptu), ale przede wszystkim samego Chrystusa” – wyjaśnia o. Mikołaj Walczak OP, duszpasterz i liturgista.
Dogmaty wiary są po to, by je kontemplować i nimi żyć
Zostawmy na boku znaczenie wyrazu „dogmat”, które narzuca nam nieżyczliwa Kościołowi mentalność laicka – że jakoby dogmat jest to teza podana do wierzenia, którą masz po prostu przyjąć i się nad nią nie zastanawiać. Dogmat jest czymś niewyobrażalnie więcej niż przekonaniem o prawdziwości, a nawet czymś więcej niż pewnością, że ta teza jest niewątpliwie prawdziwa – pisze o. Jacek Salij OP.
Wszedłem do kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa jako ateista, wyszedłem jako chrześcijanin
„Nastąpiło we mnie jakieś pęknięcie, głębokie i nieoczekiwane” – pisze o swojej drodze do Kościoła katolickiego Michał Gołębiowski, redaktor „Christianitas”. Następnego dnia kupił Pismo Święte. Protestanckie sposoby wyjaśnienia, że chleb i wino to tylko symbole – nie dawały mu spokoju. Myślami uciekał do złotej monstrancji...
Przeciw aborcji, dyskryminacji i w obronie rodziny. Ulicami Warszawy przeszedł XIX Marsz dla Życia i Rodziny
Jego uczestnicy manifestowali obronę życia od poczęcia do naturalnej śmierci oraz przywiązanie do rodziny oraz małżeństwa kobiety i mężczyzny, domagali się też m.in. odrzucenia ustaw proaborcyjnych i przywrócenia krzyży w warszawskich urzędach. 16 czerwca Marsz dla Życia i Rodziny przeszedł m.in. ulicami Warszawy, Krakowa, Gdańska i Katowic.
Nowości w serwisie
- Recepta na solidne życie
- Polska kończy mistrzostwa Europy remisem z Francją. Honor obroniony
- Czym jest świętopietrze, czyli „obol św. Piotra”? Tak wyrażamy naszą przynależność do Kościoła powszechnego
- Fatalny stan finansów NFZ. Zamiast obniżek, propozycje podwyżki składki zdrowotnej
- Podkarpackie: olbrzymi grad podziurawił domy i zniszczył uprawy, mieszkańcy szacują straty i czekają na pomoc
- Francja: coraz więcej diecezji od lat nie ma żadnych seminarzystów. Dalsze przetrwanie diecezji Carcassone pod znakiem zapytania
- Kościele święty, nie zapomnę ciebie
- O. Kolbe, Ulmowie i rtm. Pilecki usunięci z Muzeum II Wojny Światowej
- Pora na Jałowiczora. Polacy nie są gotowi na ministry [wideo]
- Siostry boromeuszki po 32 latach kończą posługę w kieleckim seminarium. To była ich jedyna placówka w tej diecezji
