Dziś wspominamy bł. Honorata Koźmińskiego. Co mówił o grzechu?

”Grzech jest jedynym nieszczęściem na świecie i on jedynie może słusznie zasmucić człowieka.”

bł. o. Honorat Koźmiński

O ojcu Koźmińskim mówi się, że pociągnął do służby Bożej tysiące dusz dlatego, że działał w oparciu o czyste idee ewangeliczne. Zrezygnował nawet z pewnych form zakonnych dla ratowania życia zakonnego w jego najczystszym ideale, praktykowaniu rad ewangelicznych. Kim był? Czym zasłynął? Oto kilka dat z jego życia.

• Bł. Honorat Koźmiński urodził się 16 października 1829 r. w Białej Podlaskiej. Otrzymał wykształcenie elementarne w Białej Podlaskiej, gimnazjalne w Płocku. W 1844 r. zapisał się na Wydział Architektury w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Rok później zmarł jego ojciec, co pogłębiło u niego kryzys wiary. 
• W kwietniu 1846 r. Wacław (tak nazywano Honorata w domu rodzinnym) został niespodziewanie oskarżony o udział w spisku przeciwko carowi i osadzony w Cytadeli Warszawskiej. Tam poważnie zachorował na tyfus i był bliski śmierci. Na skutek modlitw swojej matki, 15 sierpnia tego samego roku, w święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, przeżył nawrócenie i zaczął wracać do zdrowia. 
• Jako młodzieniec dwudziestoletni, przerywając w połowie ostatni rok studiów, wstąpił Wacław do Zakonu Kapucynów 8 grudnia 1848 r. w Warszawie. Tam dał się poznać jako oddający wielką cześć dla Najświętszego Sakramentu, który adorował wiele razy w ciągu dnia.
• Oddany pracy w Trzecim Zakonie Franciszkańskim, który już od lat istniał przy kościele kapucynów warszawskich, swoim zaangażowaniem ożywił i zaktywizował tę społeczność. 
• W 1855 r. zetknął się z Zofią Truszkowską, która będąc tercjarką franciszkańską i opiekując się wraz z kilkoma niewiastami, ludźmi bezdomnymi, poprosiła o. Honorata o nadanie im statutu tercjarek życia wspólnego . Obok rozlicznych zajęć, tak w zakonie (sekretarz prowincjała, wykładowca teologii dla kleryków), jak i poza nim, najwięcej czasu Koźmiński poświęcił nowemu zgromadzeniu. Dla sióstr był spowiednikiem i kierownikiem duchowym, mistrzem i autorem ustaw. Zgromadzeniu wszczepił duchowość franciszkańską i ustalił strukturę organizacyjno - prawną.  W ten sposób zainicjował o. Koźmiński zgromadzenie sióstr felicjanek, a potem dwadzieścia pięć innych wspólnot habitowych i niehabitowych, z których do dzisiaj istnieje siedemnaście.
• Dzięki działalności bł. Honorata liczba osób zakonnych znacznie się powiększyła, z końcem XIX wynosiła około 10 tys. członków. Władze carskie kasując klasztory w 1864 r. przewidywały, że po 30 latach życie zakonne w Polsce przestanie istnieć. 

źródło: opoka.org.pl na podstawie: http://mtrojnar.rzeszow.opoka.org.pl/swieci/honorat_kozminski/zyciorys.htm oraz https://www.pasterzanki.pl/index.php/zgromadzenie/zalozyciel