Indie: przygotowania do kanonizacji świeckiego męczennika

Zdaniem biskupów życie błogosławionego może stać się inspiracją dla młodego pokolenia. „Mamy wspaniałą okazję, aby opowiedzieć heroiczną historię naszego męczennika, szczególnie młodym ludziom, którym pomoże ona odważnie stawić czoła wymogom życia chrześcijańskiego” – czytamy w oświadczeniu indyjskiego episkopatu.

W całym kraju trwają przygotowania do kanonizacji i popularyzacji życiorysu bł. Łazarza. Diecezja Kottar w stanie Tamil Nadu w południowych Indiach, gdzie miała miejsce jego męczennika śmierć, organizuje ogólnokrajowy konkurs na esej o życiu Łazarza, przeznaczony dla młodzieży i studentów.

W uroczystość Zesłania Ducha Świętego, 5 czerwca, odbędzie się narodowe dziękczynienie za jego życie, a w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa dokonane zostanie zawierzenie wszystkich rodzin Bożemu Sercu. Biskupi zachęcają wiernych by włączyli się w modlitwę jako jedna rodzina i wypraszali wstawiennictwo Łazarza za cały kraj.

Przyszły święty urodził się w 1712 r. w rodzinie wysokiej kasty i nosił imię Neelakandan Pillai. Otrzymał wykształcenie i przygotowywał się do kariery wojskowego. Pracował jako urzędnik na dworze króla Marthanda Varma. Z powodu klęski nieurodzaju i błędów w zarządzaniu rodzina straciła większość majątku. Pillai poznał wtedy jeńca wojennego, holenderskiego kapitana Eustachego Benedykta de Lannoy, z którym podzielił się obawami utraty szacunku społecznego. Więzień ten był katolikiem i wtajemniczył rozmówcę w chrześcijańskie rozumienie cierpienia. Neelakandan zapragnął zostać chrześcijaninem. Po 9 miesiącach przyjął chrzest z rąk jezuickiego misjonarza Giovanniego Battisty Buttariego. Obrał imię Łazarz (Devasahayam). „Nikt mnie nie zmusił do przyjścia tutaj, przyszedłem z własnej woli. Znam moje serce: Jezus jest moim Bogiem. Postanowiłem pójść za Nim, będę to czynił przez całe me życie” – powiedział podczas ceremonii.

Po nawróceniu postanowił działać jako ewangelizator. Jego praca przyniosła liczne nawrócenia, w tym jego własnej żony. Nie cieszył się z tego powodu przychylnością władz. Starano się go przekonać do porzucenia wiary. Gdy nie przyniosło to skutku, został wtrącony do więzienia i torturowany przez 3 lata. Jego niezłomność oraz przykład, którym przyciągał ludzi sprawiły, że postanowiono go zabić. Poniósł męczeństwo w 1752 r. Jego zwłoki chrześcijanie pogrzebali przed ołtarzem kościoła św. Ksawerego. Grobowiec do dziś przyciąga wielu wiernych.