Aniołek Gwiazdy Wigilijnej (Nie będzie Wigilii)

— Bo... bo... — zaczął aniołek, wycierając w rękaw mokre oczy — Bo... przeze mnie... nie będzie... Wigilii... buuu... — i rozpłakał się na nowo.

— Co! — Kasia przestraszyła się nie na żarty. — Dlaczego? Nie rozumiem! Przestań płakać i opowiedz co się stało. Może będę ci mogła jakoś pomóc.

— Dobrze. — Aniołek przestał płakać, ale co jakiś czas wstrząsało nim łkanie. — Jestem odpowiedzialny za obudzenie Gwiazdy Wigilijnej. Robię to specjalnym dzwonkiem, który dzwoni tylko raz w roku... i nie wiem, kiedy go zgubiłem. Buuuuu... — aniołek rozpłakał się znowu.

— A wiesz przynajmniej gdzie? Poszukamy go razem! — Kasia poczuła się jak mały detektyw.

— Gdzieś koło twego domu — wyjaśnił aniołek i dodał:

— Przylatuję tu codziennie, by zabrać twoje modlitwy do nieba. Wtedy musiałem go zgubić.

— Musimy go więc poszukać na podwórku — stwierdziła Kasia. Tylko jak wyjść z domu?

— Zostaw to mnie! — Aniołek pofrunął nad głową Kasi i otrzepał błyszczący pył ze swoich skrzydełek.