Pierwszy dom (Księga Rodzaju 2,8—3,24)

Elsie E. Egermeier

Fascynująca
BIBLIA
opowiedziana dzieciom

Oficyna Wydawnicza „Vocatio”
ISBN 978-83-7829-039-1

Rok wydania: 2013

Opowiadania biblijne zawarte w tej książce zostały napisane specjalnie dla młodych czytelników. Autorka starała się poznać sposób myślenia dzieci i odpowiednio dostosować do niego język narracji. Dzięki temu biblijny tekst został tu przedstawiony w sposób prosty, bezpośredni i umożliwiający dzieciom łatwe zrozumienie przekazanej nauki.
Historie zostały tu ukazane w porządku chronologicznym i tworzą pełną panoramę Biblii, począwszy od Księgi Rodzaju aż po Apokalipsę św. Jana. Fascynującą Biblię wzbogacono ilustracjami znanego brytyjskiego artysty, Clive’a Upttona.

Pierwszy dom

Księga Rodzaju 2,8—3,24

Adam i Ewa byli bardzo szczęśliwi w ogrodzie, w którym zamieszkali. Mieli zapewnione wszystko, czego potrzebowali do życia, niczego im nie brakowało. Bóg był przy nich, czuli Jego obecność, mogli z Nim nawet porozmawiać. Nie wiedzieli też nic o złu ani o złym postępowaniu. Pan zasadził w ogrodzie wiele wspaniałych drzew. Jedno z nich, nazwane drzewem życia, miało owoce, które dawały życie wieczne. Inne zostało nazwane drzewem poznania dobra i zła. Bóg powiedział o nim:

— Z każdego drzewa w tym ogrodzie możecie zrywać owoce i spożywać je do woli, ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno wam jeść, bo gdy to zrobicie, umrzecie.

Pewnego dnia wąż zapytał Ewę:

— Czy Bóg pozwolił wam jeść owoce ze wszystkich drzew tego ogrodu?

— Tak, z każdego poza jednym — odparła Ewa. — Bóg powiedział, byśmy nie jedli z drzewa poznania dobra i zła, bo umrzemy.

— Nie umrzecie — odparł wąż. — Bóg wie, że jeśli zjecie owoc z tego drzewa, staniecie się równie mądrzy jak On, i poznacie, czym jest dobro i zło. Dlatego zabronił wam to robić.

Ewa spojrzała na drzewo i jego owoce, które teraz wydawały się wyjątkowo apetyczne.        Chciała stać się tak mądra jak Stwórca. Wyciągnęła więc rękę i zerwała jeden z owoców, skosztowała go, po czym podała Adamowi. On również zjadł kawałek.

Oboje natychmiast zrozumieli, że okazali nieposłuszeństwo Bogu. Ich serca wypełnił lęk. Zaczęli bać się spotkania z Panem i ukryli się, choć wcześniej nie czuli przed Nim strachu.

Wkrótce Bóg zawołał:

— Adamie, gdzie jesteś?

Mężczyzna odpowiedział:

— Panie, usłyszałem Twój głos i przestraszyłem się, dlatego się schowałem.

— Dlaczego boisz się spotkania ze mną? — zapytał Bóg. — Czy zjadłeś zakazany owoc?

— Ewa mi go dała, więc zjadłem — wyjaśnił Adam.

— Dlaczego to zrobiłaś? — zwrócił się Bóg do kobiety.

Ona odparła:

— Wąż mnie skusił i zjadłam.

Serce Boga napełniło się żalem i bólem, ponieważ Adam i Ewa ulegli namowom kusiciela i odwrócili się od swego Pana. Teraz nie mogli już przebywać razem z Nim, grzech oddalił ich od siebie. Ludzie musieli opuścić przepiękny ogród, jaki Bóg dla nich stworzył. Dlatego oddalił ich z raju, wysłał w świat, by tam zbudowali sobie dom. Przy bramie ogrodu postawił aniołów, którzy strzegli wejścia do środka po to, aby nikt nie mógł zjeść owoców z drzewa życia.

Bóg rzekł do Ewy:

— Ponieważ okazałaś mi nieposłuszeństwo, poznasz, czym są ból i zmartwienia.

Adam też został ukarany. Od tej pory praca była dla niego trudem. Wykonywał ją w pocie czoła, a na jego polu rosły chwasty, ciernie i osty, zamiast owoców i warzyw. Kiedy życie pierwszych ludzi dobiegło końca i oboje umarli, ich ciała stały się prochem. Wszystko to za sprawą grzechu.

Lata mijały, natomiast kolejne pokolenia ludzi pamiętały o danej im przez Boga obietnicy: któregoś dnia ześle On Zbawiciela, żeby uwolnić świat od grzechu i śmierci.

opr. ab/ab