Wieża Babel (Księga Rodzaju 9,18—11,9)

Elsie E. Egermeier

Fascynująca
BIBLIA
opowiedziana dzieciom

Oficyna Wydawnicza „Vocatio”
ISBN 978-83-7829-039-1

Rok wydania: 2013

Opowiadania biblijne zawarte w tej książce zostały napisane specjalnie dla młodych czytelników. Autorka starała się poznać sposób myślenia dzieci i odpowiednio dostosować do niego język narracji. Dzięki temu biblijny tekst został tu przedstawiony w sposób prosty, bezpośredni i umożliwiający dzieciom łatwe zrozumienie przekazanej nauki.
Historie zostały tu ukazane w porządku chronologicznym i tworzą pełną panoramę Biblii, począwszy od Księgi Rodzaju aż po Apokalipsę św. Jana. Fascynującą Biblię wzbogacono ilustracjami znanego brytyjskiego artysty, Clive’a Upttona.

Wieża Babel

Księga Rodzaju 9,18—11,9

Kiedy Noe i jego trzej synowie wyszli z arki, ujrzeli nowy, wspaniały świat, na którym nie pozostał ani jeden zły człowiek.

Synowie Noego mieli na imię: Sem, Cham i Jafet. Każdy z nich postanowił zbudować sobie dom. Z czasem Bóg obdarzył ich dziećmi, a kiedy one dorosły, założyły własne rodziny. Na świat przychodziły kolejne pokolenia i ziemia ponownie się zaludniła.

Nowi mieszkańcy zeszli z góry Ararat, na której osiadła arka po ustąpieniu potopu, i skierowali się na południe do doliny Mezopotamii, zakładając osady w kraju Szinear.

— Zbudujemy miasto! — wpadli na pomysł. — Wzniesiemy wieżę tak wielką i potężną, że jej wierzchołek będzie sięgał nieba. Ona będzie nas łączyć, nie pozwoli nam rozproszyć się po ziemi i stracić ze sobą kontaktu. To powiedziawszy, przystąpili do budowy.

Ależ byli zapracowani! Jedni wyrabiali cegły, drudzy mieszali smołę, jeszcze inni zanosili to wszystko robotnikom budującym miasto i wieżę. Wszyscy zgodnie marzyli o dniu, kiedy ich wspaniałe dzieło zostanie zakończone.

Lecz wtedy zdarzyło się coś niespodziewanego. Bogu nie spodobało się to, co czynili. Wiedział bowiem, że gdy budowa dobiegnie końca, ludzie ponownie zaczną się od Niego oddalać. Już teraz coraz częściej myśleli o pracy, a coraz rzadziej o Bogu. Wkrótce zupełnie o Nim zapomną i zaczną czcić swoje dzieło. Dlatego Bóg postanowił udaremnić ich wysiłki i przerwać pracę.

Do tej pory wszyscy posługiwali się jednym językiem. Pan sprawił, że powstało ich wiele i zmieszały się tak, iż członkowie jednej rodziny nie potrafili zrozumieć tego, co mówią ich sąsiedzi. Nie można było kontynuować budowy, ponieważ robotnicy nie mogli się wzajemnie porozumieć. W końcu, nieszczęśliwi i zrezygnowani, przerwali swoje zajęcia i rozeszli się po całej powierzchni ziemi, tworząc oddzielne narody.

opr. ab/ab