Jesień na cmentarzu

Jesień 
na cmentarzu
las krzyży zrzuca
groby — na ziemi
porzucone liście



*

Zapalona świeca
wydłuża mnie cieniem
i rosnę w oczach



*

spójrz gałąź naga
i liść uschnięty obumarły
wypadł z twojej dłoni
biały jak wiersz
Bez odpoczynku
w rocznicę śmierci
nie odmówiłem za mamę
„wieczny odpoczynek”
ale czy kiedykolwiek
potrafiła odpocząć?

opr. mg/mg