Kard. Agustín García-Gasco Vicente

1 maja 2011 r. rano zmarł w Rzymie były metropolita Walencji kard. Agustín García-Gasco Vicente. 80-letni hiszpański kardynał przybył do Wiecznego Miasta na beatyfikację Jana Pawła II. 30 kwietnia uczestniczył w czuwaniu modlitewnym w Circus Maximus, a następnego dnia rano, przed uroczystością beatyfikacyjną, znaleziono go nieżywego w pokoju w domu sióstr, u których mieszkał od 27 kwietnia br. Przyczyną zgonu był prawdopodobnie zawał.

García-Gasco Vicente urodził się 12 lutego 1931 r. w Corral de Almaguer, w archidiecezji Toledo. W rodzinnym mieście uczęszczał do Kolegium «La Salle», prowadzonego przez Braci Szkół Chrześcijańskich, a w 1944 r. wstąpił do seminarium duchownego w Madrycie-Alcalá. Również w Madrycie otrzymał święcenia kapłańskie 26 maja 1956 r. i w lipcu został proboszczem parafii w Villamanta koło Madrytu. Rok później został mianowany delegatem biskupim ds. diecezjalnego Caritasu oraz nauczycielem w Cursillos de Cristiandad («Krótkie Kursy Chrześcijaństwa»). W 1969r. ukończył teologię na uniwersytecie w Comillas, a następnie podyplomowe studia w zakresie socjologii przemysłowej i relacji międzyludzkich (1970 r.), nauczania biznesu (1976 r.) oraz kształcenia dorosłych i sposobów kształcenia zaocznego (1977 r.). W latach 1958-1970 był konsultantem religijnym Comisaría de extensión cultural Ministerstwa Oświaty i Nauki, w latach 1963-1966 członkiem zarządu duszpasterstwa diecezjalnego, proboszczem dwóch madryckich parafii (w 1964 r. i 1970 r.). W 1966 r. został mianowany prefektem teologów i wykładowcą w seminarium w Madrycie, w 1970 r. sekretarzem generalnym Instytutu Arcybiskupa Clareta, członkiem Krajowego Sekretariatu Duchowieństwa Madryckiego i konsultantem Stowarzyszenia Rodziców w Kolegium Najświętszego Serca. Był założycielem i dyrektorem zaocznego Międzynarodowego Instytutu Teologicznego (obecnie Wyższy Instytut Wiedzy Religijnej św.Augustyna), wykładowcą Krajowego Uniwersytetu Studiów Zaocznych i w 1973 r. diecezjalnym delegatem duchowieństwa. W 1977 r. został wikariuszem biskupim III wikariatu madryckiego, w 1979 r. wykładowcą w Instytucie Teologicznym św. Damazego, a w 1982 r. prezesem Instytutu Arcybiskupa Clareta.

20 marca 1985 r. został mianowany biskupem pomocniczym (tyt. Nona) w archidiecezji madryckiej; sakrę biskupią przyjął 11maja tegoż roku. W latach 1988-1992 pełnił funkcję sekretarza generalnego Konferencji Episkopatu Hiszpanii. W 1990 r. został prezesem zaocznego Międzynarodowego Instytutu Teologicznego.

24 lipca 1992 r. Jan Paweł II mianował go arcybiskupem metropolitą Walencji. W 1995 r. został członkiem Prezydium Papieskiej Rady ds. Rodziny, w 1996 r. przewodniczącym Komisji ds. Relacji z Innymi Wyznaniami Konferencji Episkopatu Hiszpanii i członkiem zarządu Międzynarodowego Stowarzyszenia Laterańskiego, a w 1999 r. członkiem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów. W 2003r. założył w Walencji Uniwersytet Katolicki św. Wincentego Męczennika i został jego wielkim kanclerzem.

Na konsystorzu 24 listopada 2007 r. Benedykt XVI wyniósł go do godności kardynalskiej i nadał mu kościół tytularny św. Marcelego w Rzymie. W 2007 r. został przewodniczącym Komisji Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Hiszpanii. Kardynał był bardzo zaangażowany w duszpasterstwo rodzin i gorliwie bronił instytucji małżeństwa chrześcijańskiego. W 2006 r. zorganizował w Walencji V Światowe Spotkanie Rodzin na temat: «Przekazywanie wiary w rodzinie», w którego zakończeniu uczestniczył Benedykt XVI.

8 stycznia 2009 r. ze względu na wiek złożył rezygnację z urzędu metropolity Walencji.

Ciało zmarłego kardynała zostało przewiezione z Rzymu do Walencji, której duszpasterzem był przez 17 lat i gdzie został pochowany w katedrze metropolitalnej.

opr. mg/mg