Zakony w Polsce: joannici

Joannici są najstarszym zakonem rycerskim. W 1070 r. kupcy z Amalfi wybudowali w Jerozolimie szpital p.w. św. Jana dla pielgrzymów. Obsługujący go od 1083 r. rycerze zostali nazwani jo-annitami od łać. loannes — Jan. W 1113 r. joannici otrzymali od papieża Paschalisa II własną Regułę. Od 1310 znani jako kawalerowie rodyjscy — od wyspy Rodos, na której się osiedlili. W 1530 r. przenieśli się na Maltę — stąd nazwa: kawalerowie maltańscy — darowanej im przez cesarza Karola V. Do Polski sprowadził ich książę Henryk Sandomierski w 1166 roku i osadził w Zagościu. W 1817 r. joannici w Królestwie Kongresowym zostali rozwiązani decyzją cara Aleksandra I.

Początkowo celem joannitów była obsługa szpitali w Jerozolimie i domów dla pątników z Europy, a także obrona Ziemi Świętej przed „niewiernymi". W późniejszym okresie poświęcili się pracy charytatywnej i duszpasterstwu. Oznaką członków Zakonu (rycerzy, kawalerów, dam i duchownych) jest biały krzyż z rozdwojonymi ramionami (zwany maltańskim) noszony na czarnym płaszczu. Używają także specjalnych galowych mundurów.

Zakon na całym świecie liczył w 1993 r. ok 10 000 kawalerów.

opr. mg/mg