Myśli na codzienną wędrówkę

Chrześcijaństwo nie zaczyna się od przyjęcia Ewangelii, lecz od pokochania Jezusa.

Chrystus wskazuje wyłącznie optymalną drogę życia. Drogi byle jakie potrafimy wskazać sobie sami.

Dekalog to dla mnie zaszczyt i wyróżnienie. Ciężarem staje się łamanie Bożych przykazań, a nie ich respektowanie.

Chrystus nie proponuje nam łatwego szczęścia, lecz szczęście prawdziwe.

Jezus uczy kochać ludzi, a nie ledwie ich tolerować.

Językiem ojczystym dziecka jest bicie serca jego mamy.

Przyjaciel kocha mnie tak mocno, jak bardzo śmierć boi się życia.

Życie bez przyjaciela to jak podróż bez biletu.

Przyjaciel to mój bilet do nieba i moja karta wstępu do radości na ziemi.

Najbardziej nierozerwalny związek, to związek między miłością człowieka do Boga, do samego siebie i do bliźniego.

Pełna radość jest wtedy, gdy ten, kto bardzo kocha, spotyka kogoś, kto potrafi przyjąć taką miłość.

Tylko miłość skutecznie chroni przed wyrządzaniem krzywdy samemu sobie i innym ludziom.

Bóg objawia swoją niezwykłość stopniowo i dlatego stwarza najpierw mężczyznę.

Nikt nie ma obowiązku być szczęśliwym.

Nie można kupić tego, co w życiu jest najcenniejsze, gdyż radość i poczucie bezpieczeństwa nie zależy od zasobności portfela, lecz od zasobności serca.

Dziewczęce nastroje falują jak wiatr na łące, który kołysze stokrotki na przemian dotykiem raniącego huraganu i kojącym muśnięciem motyla radości.

Bolesne nastroje to szczepionka, która wzmacnia naszą odporność w obliczu trudności, jakich nie da się uniknąć w życiu.

Tolerancja uznana za najwyższą wartość nie jest gwarantem demokracji, lecz bezmyślności.

Człowiek tolerancyjny musi tolerować wszystko: także nietolerancję.

Dramaty zaczynają się wtedy, gdy ktoś nie wyciąga wniosków z popełnianych przez siebie błędów.

Ludzie zaburzeni mają „rację” w myśleniu. Ludzie dojrzali mają rację w postępowaniu.

Ludzie mądrzy czynią to, co wartościowsze, a naiwni to, co łatwiejsze.

Człowiek niedojrzały zniekształca świadomość siebie i nie zna motywów własnego postępowania.

W obliczu błędów albo zmieniamy postępowanie, albo myślenie.

Małżeństwa nie zawiera się po to, by kogoś ratować, lecz by zawierzyć własne życie i los własnych dzieci komuś, kto potrafi kochać.

Największym zagrożeniem dla człowieka jest zniekształcenie pragnień.

Sensem ludzkiego ciała jest wyrażanie miłości poprzez fizyczną obecność, ofiarną pracowitość i czystą czułość.

Pierwszą literą w alfabecie miłości jest uśmiech.

Wystarczy intuicja, by ocenić, czy szczera jest obietnica, którą składa mi drugi człowiek. Jednak konieczna jest mądrość, by ocenić, czy potrafi on dotrzymać danego słowa.

Najstarszy zawód świata, to zawód miłosny.

Smutek może mieć tysiące przyczyn, a radość tylko jedną - miłość.

Kto czuje się kochany, ten zachowuje pogodę ducha mimo zmienności nastrojów.

Bogu potrafię powiedzieć więcej niż samemu sobie.

Nie rozumiem drugiego człowieka wtedy, gdy osądzam go w oparciu o zewnętrzne zachowania, ani wtedy, gdy się z nim utożsamiam.

Żeby zrozumieć twoje przeżycia, muszę najpierw rozumieć moje.

Dla kogoś, kto nie kocha, miłość wydaje się rezygnacją z wolności albo naiwnym poświęceniem.

Zewnętrzny obserwator nigdy nie zrozumie, jak niezwykła jest miłość małżeńska i rodzicielska.

Wyobraźnia miłości jest większa niż wyobraźnia fantazji.

Miłość, która nie stawia wymagań, jest fikcją.

Człowiek szlachetny jest świadomy swojej godności.

Duma bez szlachetności jest arogancją. Szlachetność bez dumy jest złudzeniem.

Ten, kto pozwala siebie pokochać, ratuje sens mojego istnienia.

Im bardziej szlachetny i wrażliwy jest człowiek, tym więcej miłości potrafi przyjąć.

Nie da się zrozumieć człowieka bez miłości i dlatego ten, kto nie kocha, nie rozumie samego siebie.

Lekarz może uratować zdrowie człowieka, ale tylko miłość może uratować człowieka.

Dorastanie do kapłaństwa czy życia zakonnego wymaga podobnej dojrzałości, co dorastanie do miłości małżeńskiej i rodzicielskiej.

W fazie rozwoju prenatalnego niemowlęta nie wiedzą, że po porodzie czeka je jeszcze ciekawsze życie.

W pierwszym roku niemowlę żyje mocą więzi z rodzicami, w drugim roku wychodzi na spotkanie ze światem rzeczy, a w trzecim roku życia odkrywa własne istnienie.

Ludzie mogą przyjść do mnie bez mojej inicjatywy, ale do świata rzeczy muszę zbliżyć się własnym wysiłkiem.

Miarą dojrzałości człowieka nie jest jego wiek czy wykształcenie, lecz sposób, w jaki kocha.

Człowiek to ktoś kochany i zagrożony.

Wycofanie miłości to kara śmierci, która nadal nie jest zakazana w żadnym kraju świata.

Człowiek dojrzały to ktoś, kto potrafi kochać i pracować.

Powinienem zadośćuczynić również za te krzywdy, które wyrządziłem komuś nieświadomie.

Dążenie do perfekcjonizmu prowadzi do rozczarowania. Dążenie do świętości prowadzi do radości.

 

Gdy patrzę na ludzi z miłością, wtedy od każdego człowieka uczę się czegoś pozytywnego.

To, w jaki sposób widzę świat, zależy bardziej od moich przeżyć niż od tego, jaki jest ten świat.

Możesz być spokojny o więzi z ludźmi, jeśli twoja więź z Bogiem jest silniejsza od twojej najsilniejszej więzi z człowiekiem.

Sensem ludzkiego życia nie jest jego długość, lecz intensywność miłości.

Jeśli ktoś opowiada mi o kimś innym, to wiem już sporo o moim rozmówcy i całkiem niewiele o osobie, o której on opowiada.

W szlachetność innych ludzi może uwierzyć tylko ktoś, kto sam jest szlachetny.

Jeśli ktoś niesłusznie mnie oskarża, to nie zmienia to prawdy o mnie, ale zmienia to naszą wzajemną relację.

Myślenie „pozytywne” i sięganie po narkotyk to dwa różne sposoby, by osiągnąć ten sam cel: uciec od rzeczywistości.

W życiu spodziewam się wszystkiego. Zwłaszcza wszystkiego najlepszego.

Duma to radość z tego, że jestem kochany i że kocham. Pycha to poczucie wyższości, które płynie z iluzji, że jestem doskonały.

Im bardziej ktoś kocha, tym większą ma pewność, że jest kochany.

Uśmiech to najlepsza maseczka piękności.

Kościół katolicki nie zgadza się na rozwód, bo poważnie traktuje człowieka, który złożył przysięgę małżeńską, ale zgadza się na separację, bo poważnie traktuje los małżonka, który jest krzywdzony.

Ktoś, kto chce być świętym, próbuje naśladować Boga. Ktoś, kto chce być doskonałym, próbuje stać się Bogiem.

Świętość to zdolność do tego, by kochać pomimo własnej niedoskonałości.

Nie ma kryzysu małżeństwa, lecz jedynie kryzys osób, które wstępują w związek małżeński.

Najbardziej inteligentny jest ten, kto rozumie samego siebie.

Szczytem wolności jest panowanie nad własnymi zachowaniami.

Nie wystarczy pójść na dyskotekę, żeby się bawić. Konieczna jest jeszcze radość.

Typowym przykładem nierównego statusu kobiet i mężczyzn jest antykoncepcja, przez którą własne zdrowie niszczą częściej kobiety niż mężczyźni.

Im bardziej niezwykłe jest dziecko, tym bardziej potrzebuje zwykłej obecności i czułości rodziców.

Serce szlachetnego człowieka można otworzyć jedynie kluczem miłości. Wytrychem manipulacji można otworzyć tylko serca ludzi naiwnych.

Zdumiewa mnie to niebo, które widzę nad sobą. Pociąga mnie to niebo, które czuję w sobie.

Skazanie na śmierć własnego egoizmu to najbardziej błogosławiony wyrok, jaki może wydać człowiek.

  

Egoizm i nienawiść do siebie to dwie formy krzywdzenia samego siebie.

Łatwiej jest zdać egzamin z myślenia niż z postępowania.

Gdy Bóg stwarza Ewę, wtedy Adam pogrążony jest w głębokim śnie, żeby nie miał wątpliwości, iż kobieta pochodzi od Miłości, a nie od mężczyzny.

Niepokój to reakcja na trudności. Panika to reakcja na brak miłości.

Wolność to zdolność podejmowania decyzji i zobowiązań na całe życie.

Ty decydujesz o tym, jakie podejmujesz decyzje, ale konsekwencje twoich decyzji zgłoszą się do ciebie same.

Największą krzywdę wyrządzamy ludziom wtedy, gdy dajemy im wolność zanim dorosną do odpowiedzialności.

Człowiek słusznie podejrzewany może odzyskać zaufanie, przyznając się do winy. Człowiek niesłusznie podejrzewany takiej możliwości nie ma.

Towarzysza podróży mogą spotkać jedynie ci, którzy dokądś zmierzają.

Niektórzy redukują swoje człowieczeństwo do przeżywanych nastrojów.

Duch tego świata jest pospolity, gdyż wymaga od swoich wyznawców naiwności. Duch Boży jest arystokratyczny, gdyż wymaga książęcej szlachetności.

Kto szuka przyjemności, ten znajdzie rozczarowanie, a kto szuka miłości, ten znajdzie radość.

Potrzeba drugiego człowieka staje się problemem tylko wtedy, przeżywam ją w egoistyczny sposób.

Kobieta łatwiej odczuwa trud bycia kobietą, a mężczyzna łatwiej dostrzega jej kobiecy geniusz.

Żeby dostać się do nieba, nie muszę wiedzieć, na czym polega życie w niebie, ale muszę wiedzieć, na czym polega miłość na ziemi.

Tylko ktoś, kto czuje się silny i kochany, potrafi zwierzyć się z chwil smutku i osamotnienia.

Jedyną formą pomocy wobec ludzi błądzących jest pomaganie im, by uczyli się kochać.

Szczytem mądrości jest miłość. Szczytem naiwności jest egoista o wysokim ilorazie inteligencji.

Głodu miłości nie da się zaspokoić na zapas.

Człowiek dojrzały cieszy się z tego, kim jest i jak postępuje wtedy, gdy inni go nie widzą.

Jeśli sądzisz, że ludzie zbyt mało zwierzają się do ciebie, to znaczy, że zbyt mało ich kochasz.

Do tych, którzy żyją szlachetnie, po smutku nieuchronnie powraca radość.

Geniusz mężczyzny najbardziej przejawia się wtedy, gdy mężczyzna rozumie myśli i przeżycia kobiety.

Nikt nie został stworzony na mój obraz i podobieństwo.

Kto milczy przed Bogiem, ten wie, jak rozmawiać z człowiekiem.

Pracować potrafi tylko ten, kto kocha. Człowiek leniwy może jedynie romansować.

Najlepszy środek nasenny to pewność, że jestem kochany.

Żyć jak człowiek może tylko ten, kto wie, kim jest człowiek.

Zwierzęta podlegają prawom ewolucji, a człowiek tworzy historię.

Szczęście człowieka zależy od miłości, a nie od nastrojów.

Dom rodzinny to nie budynek, ale miejsce, w którym jesteśmy szczególnie kochani.

Bezdomność to nie brak mieszkania, lecz brak miłości.

Miłość to nie bolesne wyrzeczenie, lecz radosny dar.

Najmądrzejszą reakcją na smutek jest pytanie: kogo mogę dzisiaj kochać bardziej niż wczoraj?

Kto nie kocha, ten cierpi tylko w dwóch przypadkach: gdy jest biedny, bo myśli, że pieniądze dadzą mu szczęście i gdy jest bogaty, bo już wie, że to nieprawda.

Najpiękniejsze marzenia ma ten, kto najbardziej kocha.

Żaden złodziej nie jest w stanie ukraść snu sprawiedliwego.

Komunia święta to duchowa pępowina, która wiąże nas z Chrystusem i przez którą On karmi nas - jak mama swoje dziecko - własnym ciałem i krwią.

Modlitwa to spotkanie z Bogiem, dzięki któremu nie boję się spotykać z samym sobą i z innymi ludźmi.

Modlitwa to spotkanie miłości z Miłością.

Im silniejszy jest człowiek, tym bardziej zdaje sobie sprawę z tego, że potrzebuje wsparcia Boga i ludzi.

Gdy samotnie spotykam się z Bogiem, wtedy najpełniej przezwyciężam osamotnienie.

Trudne nastroje są niebezpieczne tylko dla tych, których życie nie jest zbudowane na skale szlachetności.

Kto obiecuje nam łatwe szczęście, ten jest cyniczny lub naiwny.

Najgroźniejszą formą bezmyślności jest ignorancja w sferze moralnej.

Idealista wierzy, że coś innego niż mądre wychowanie zapewni człowiekowi przyszłość. Realista nie poddaje się takim złudzeniom.