Pokochaj swoje ciało

Kiedy kobiece ciało pojawia się na okładce tabloidu, może mu towarzyszyć tylko jeden z trzech nagłówków. Gazeta będzie albo chwalić idealne kształty modelki, albo ubolewać nad tym, jak przytyła, albo informować o jej anoreksji. Nie zaskakuje więc fakt, że przeciętna amerykańska dziewczyna zaczyna się odchudzać w wieku ośmiu lat¹. Więcej niż połowa nastolatek jest na diecie lub uważa, że powinna na nią przejść².

Nie tylko one zresztą toczą boje o szczupłą sylwetkę. Firma Revlon stwierdziła, że Cindy Crawford jest dla nich za gruba, i postanowiła zafundować modelce cyfrowe odchudzanie w programie graficznym, żeby jej ramiona wyglądały w reklamach na szczuplejsze niż w rzeczywistości³. Skoro nawet supermodelki nie potrafią spełnić dzisiejszych norm piękna, to jak to możliwe, żeby którejkolwiek kobiecie podobało się to, co widzi w lustrze? Ponieważ żyjemy w tak powierzchownej kulturze, większość dziewcząt wyrabia w sobie niechęć — a czasem wręcz nienawiść — do własnego ciała, zanim jeszcze skończą podstawówkę. Niezależnie od tego, jak ostre potrafią być media w krytyce kobiecej figury, nikt nie jest dla kobiet bardziej surowy niż one same.

W  pogoni za miłością i akceptacją wiele kobiet nieświadomie oddaje hołd swego rodzaju kultowi ciała. Zaczynają ubóstwiać idealną figurę i składają same siebie w ofierze, żeby ją uzyskać. Zwykle nie jest to przemyślany wybór. Większość dziewczyn traktuje to bardziej jako obowiązek. Jednak wynik końcowy jest zawsze taki sam: ponieważ czczenie czegokolwiek poza Bogiem zawsze pozostawia po sobie uczucie niespełnienia, kobiety te są wiecznie niezadowolone.

Taki proces może się rozpocząć od dokonywania zwykłych porównań, w  umyśle dziewczyny, kiedy ta zaczyna sobie uświadamiać, że dla chłopaków (i dla innych dziewczyn) wygląd ma znaczenie. W wieku jedenastu lat, jadąc autobusem do szkoły, widzi znikające za oknami billboardy z komputerowo podrasowanymi zdjęciami kobiet. W domu włącza telewizor i widzi idealnie piękne modelki, tłumaczące jej, że może stać się równie pożądana jak one, jeśli tylko będzie mówiła i robiła chłopcom odpowiednie rzeczy. Ziarna nieprawdy zostają zasiane w jej podatnym na wpływy, młodym umyśle. Idzie do kina i widzi ludzi o nienagannych figurach, którzy żyją długo i szczęśliwie z innymi pięknymi ludźmi. Nawet nie zauważa, kiedy zakorzenia się w  niej niemożliwy do osiągnięcia standard doskonałości. Słuchając rozgłaszanych w szkole plotek, dowiaduje się, jak kobiety mogą używać ciała do przyciągania uwagi mężczyzn.

fragment pochodzi z książki: Jason i Crystalina Evert Jak znaleźć tego jedynego i samej się nie zgubić ISBN: 978-83-7516-735-1 wyd.: Wydawnictwo Święty Wojciech 2015

W swoim dążeniu do idealnego wyglądu zacznie się głodzić albo na zmianę objadać i zmuszać się do wymiotów. W swym pragnieniu akceptacji może pozwolić chłopcom na zbyt dużą bliskość fizyczną. Ponieważ obawia się swojej płodności, może zacząć stosować antykoncepcję, żeby uniknąć naturalnych konsekwencji współżycia. Czasami dochodzą do tego choroby przenoszone drogą płciową i  aborcja. Depresyjne myśli zaczynają ciążyć nad jej życiem, a jej serce przygniata nieuniknione poczucie straty. Z trudnością siebie rozpoznaje; może zacząć się obwiniać i nienawidzić. Aby zdławić ból uczuć, może nawet ciąć się albo rozważać odebranie sobie życia. Jedno kłamstwo żywi się kolejnym, a każde z nich obiecuje długotrwałą ulgę. Nie chciała żadnej z tych rzeczy, jednak wszystko to ją spotkało.

Co zrobiła nie tak? Jak można było zapobiec takiej lawinie cierpienia? Każde kłamstwo trzeba odkręcić, tak aby prawda mogła ją uleczyć. Oto prawda.

¹ T. Tomeo, Noise, Ascension Press, West Chester 2007, s. 59.

² HealthyPlace.com, redakcja, How Many Children Have Eating Disorders? (8 stycznia 2009 r.), zob. http://www.healthyplace.com/eating-disorders/main/how-many-children-have-eating-disorders/menu-id-58/page-2/.

opr. ab/ab