XIX Niedziela Zwykła - B

1 Krl 19,4-8; Ef 4,30 – 5,2; J 6,41-51

Duchu Święty, przyjdź!

Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na XIX Niedzielę Zwykłą.

Tematem naszych dzisiejszych rozważań jest przebaczenie. W Liście św. Pawła widzimy zależność, jaką winniśmy się kierować w naszym życiu. Apostoł Narodów wychodzi z założenia, że skoro Bóg zapomniał światu jego grzechy przez Jezusa Chrystusa, to także my, idąc za Jego przykładem, powinniśmy przebaczać naszym bliźnim. Bardzo ciężko jest jednak wybaczyć zło. Nie jest problemem uczynić ten gest w drobnej sprawie, kiedy grzech drugiej osoby nas nie dotknął tak bardzo. Trudniej jest jednak matce wybaczyć pijanemu kierowcy, który potrącił jej dziecko i ono zmarło. W tej sytuacji trudno o przebaczenie.

Pomyślmy jednak, jak ciężko musiało być samemu Bogu przebaczyć nam nasze grzechy. Przecież On tak samo jak my czuje, myśli i cierpi z powodu naszych grzechów. I mimo wszystko nam je przebaczył, te wszystkie przewinienia, grzechy. Całej ludzkości. Ludzi wszystkich narodowości, ras, języków, pokoleń.

Czasem tak ciężko przychodzi nam przebaczyć mniejsze lub większe zło wyrządzone nam przez drugą osobę. Ale tu właśnie widać, jak bardzo Bóg musi nas – ludzkość – kochać, skoro wszystko potrafi przebaczyć. I bądźmy Mu za to wdzięczni.

Przemyślę w tym tygodniu:

1. Czy przebaczam innym ludziom?

2. Czy jestem wdzięczny Bogu za to, że przebaczył mi moje grzechy?

3. W jaki sposób okazuję Mu swoją wdzięczność?

Powyższa refleksja została zaczerpnięta z książki Kajetana Rajskiego „Wsłuchani w Słowo. Refleksje na niedziele i święta roku B” (Biblos 2011)

opr. aś/aś