II niedziela Wielkiego Postu - A

Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej (Rdz 12,1)

Rdz 12,1-4a; 2 Tm 1,8b-10; Mt 17,1-9

Duchu Święty, przyjdź!

Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na II Niedzielę Wielkiego Postu.

Bóg przed wiekami powołał Abrahama do swojej służby. Dziś także wzywa wielu młodych do obrania Jego drogi życia kapłańskiego lub zakonnego. Droga ta jednak wymaga mocnego samozaparcia się i przede wszystkim silnej wiary.

Zdarza się, że narzekamy na kapłanów. Często są oni przedmiotem dyskusji przy rodzinnym stole. Niestety, sądząc według naszych wypowiedzi, nie stanowią zazwyczaj dobrych wzorców. A popatrzmy na nich inaczej. Dorośli zazwyczaj mają swoją „drugą połówkę”, której mogą się wyżalić w ciężkich sytuacjach, na której mogą się oprzeć. Podobnie dzieci – mają swoich rodziców. A księża? Komu się mogą wyżalić, zwierzyć ze swoich problemów? Księża powinni być dobrze uformowani, by sprostać przyrzeczeniom celibatu, który jest wspaniałym zobowiązaniem poświęcenia się całkowicie Bogu.

Często mówi się również, że księża są bardzo bogaci i nic praktycznie nie robią. Pojedźmy w takim razie do księży w Kazachstanie i zapytajmy się, czy są bogaci materialnie. Bo duchem bogaci są na pewno. Albo popatrzmy na księdza tu, w Polsce, gdy wraca po siedmiu godzinach nauki w szkole, ma godzinę przerwy i idzie z wizytą duszpasterską. Wraca późnym wieczorem, jeśli nie w nocy. Albo porozmawiajmy z jakimkolwiek – zwłaszcza młodym – księdzem w kilka minut po kilkugodzinnym udzielaniu sakramentu pokuty i pojednania. Zobaczymy wówczas często człowieka, który jest nie dość, że zmęczony, to jeszcze bardzo smutny z powodu usłyszanych grzechów.

Najpierw zastanówmy się, zanim będziemy mówić źle na temat księży. Przede wszystkim zaś, nawet gdy to, co mówimy, jest prawdą, módlmy się za nich gorąco.

Przemyślę w tym tygodniu:

1. Czy modlę się za księży?

2. Czy nie plotkowałem na temat osób duchownych i konsekrowanych?

3. Czy odnoszę się z szacunkiem do kapłanów i sióstr zakonnych?

Powyższa refleksja została zaczerpnięta z książki Kajetana Rajskiego „Wsłuchani w Słowo. Refleksje na niedziele i święta roku A” (Biblos 2010)

opr. aś/aś