Refleksja na XXXIII niedzielę zwykłą - C

Pracowaliśmy w trudzie i zmęczeniu, we dnie i w nocy, aby dla nikogo z was nie być ciężarem.
2 Tes 3,8

Duchu Święty, przyjdź!

Jezu, rozpoczynam z Twoją pomocą rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na XXXIII Niedzielę Zwykłą.

Fragment drugiego czytania pokazuje poświęcenie się św. Pawła dla nawróconych przez siebie mieszkańców Tesalonik. Wzorzec ten powinien przyświecać wszystkim wierzącym, a szczególnie biskupom, prezbiterom, diakonom i świeckim misjonarzom.

Poświęcenie dla drugiego człowieka jest we współczesnym świecie wielkim problemem. Panuje niestety tak zwany „wyścig szczurów”, w którym każdy, kto jest silniejszy, zdrowszy, inteligentniejszy, bardziej zaradny, wyprzedza tego, który ma mniej talentów. Niewiele jest osób, które potrafią bezinteresownie pomóc komuś w jego problemach i wadach. Ludzkość potrzebuje dzisiaj osób na miarę św. Pawła Apostoła, które będą potrafiły całkowicie poświęcić się głoszeniu Słowa, a poprzez to głoszenie będą potrafiły pomóc człowiekowi w jego własnych, często bardzo skomplikowanych, problemach.

Głosiciel Jezusa Chrystusa powinien nie tylko ewangelizować poprzez słowo. Musi również sam, poprzez swój przykład, zachęcać do uwierzenia w Jezusa. Nie może być utrzymywany przez tych, których ewangelizuje, ale przez siebie lub też swoich współpracowników. Wówczas da dobre świadectwo nie tylko wiary w Chrystusa, ale również człowieka, który wierzy.

Panie Jezu, przemyślę w tym tygodniu:

1. Czy staram się pomóc ludziom, którzy mają problemy osobiste?

2. Czy jestem wrażliwy na ludzką niedolę?

3. Postaram się pomóc w najbliższym czasie osobie, która mojej pomocy oczekuje.

opr. aś/aś