I niedziela Adwentu - B

Iz 63,16b-17.19b; 64,3-7; 1 Kor 1,3-9, Mk 13,33-37

Duchu Święty, przyjdź!

Jezu, z Twoją pomocą rozpoczynam rozważanie tekstu biblijnego, który Kościół podaje na I Niedzielę Adwentu.

Jezus w tym fragmencie mówi nam o tym, byśmy czuwali, ponieważ nie wiadomo, kiedy przyjdzie On w chwale, by sądzić świat.

Niestety, tak to już jest, że jeśli słyszymy o czymś wiele razy, staje się to dla nas obojętne i nie przemawia do nas. Przestają nas zadziwiać i zachwycać fakty, które są przecież niezwykłe. Tak jest z dziewiczym poczęciem Jezusa w łonie Maryi, z wieloma cudami Jezusa, ze zmartwychwstaniem czy też z końcem świata i Sądem Ostatecznym. Rzadko zastanawiamy się, jak będzie wyglądała rzeczywistość eschatologiczna.

Jezus powiedział, że nie wiemy, kiedy przyjdzie dzień sądu. Prawdziwy chrześcijanin uznaje to za wielką niewiadomą, a wszelkie przypuszczenia traktuje jako wymysły ludzkie. Chrześcijanie wierzą, że tylko Bóg wie, kiedy nastanie ten dzień i dlatego pozostają obojętni wobec wszelkich przepowiedni na ten temat.

Nie wiemy, kiedy nastąpi koniec świata. Może za sekundę, za tydzień, za rok, a może za kilka milionów lat…? Nie powinniśmy się jednak tego dnia obawiać. Owszem, będzie to dzień gniewu Bożego, ale dla tych, którzy postępowali źle i nie chcieli się poprawić. Jednak dla nas, którzy codziennie na nowo przeżywamy nawrócenie, przyjście Jezusa będzie wybawieniem z niesprawiedliwości i grzechu panującego na ziemi.

Przemyślę w tym tygodniu:

1. Czy przepowiednie dotyczące końca świata są dla mnie ważne, czy pozostawiam tę sprawę Bogu?

2. Czy wobec nadchodzącego Sądu Ostatecznego nie przechodzę obojętnie, mówiąc „i tak za mojego życia to się nie stanie”?

3. Czy zawsze staram się żyć tak, by wtedy, gdy nadejdzie śmierć albo Sąd Ostateczny, być w stanie łaski uświęcającej?

Powyższa refleksja została zaczerpnięta z książki Kajetana Rajskiego „Wsłuchani w Słowo. Refleksje na niedziele i święta roku B” (Biblos 2011)

opr. aś/aś