Nowenna do Najświętszego Serca Pana Jezusa - dzień I

Serce nie jest tylko organem warunkującym biologiczną żywotność człowieka. Serce jest symbolem. Mówi o całym człowieku wewnętrznym. Mówi o duchowym wnętrzu człowieka. I tradycja bardzo rychło odczytała ten sens Janowego opisu. Poniekąd zresztą sam Ewangelista dał do tego asumpt, gdy odwołując się do świadectwa naocznego świadka, którym sam był, powołał się równocześnie na takie zdanie z Pisma: Będą patrzeć na Tego, którego przebili (J 19, 37; Za 12, 10). (...)
Chrystus mówi: Uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca (Mt 11, 29). To chyba jedyny raz tak własnymi słowami odwołał się Pan Jezus do swego serca. I uwydatnił ten jeden rys: „cichość i pokorę”. Jakby chciał powiedzieć, że tą tylko drogą chce zdobywać człowieka, że przez „cichość i pokorę” chce być Królem serc. Cała tajemnica Jego królowania wyraziła się w tych słowach. Cichość i pokora osłania niejako całe „bogactwo” Serca Zbawiciela... Ale też owa właśnie „cichość i pokora” najpełniej je odsłania. Najbardziej pozwala nam je poznać i przyjąć. Czyni przedmiotem podziwu.

Audiencja generalna, 20 czerwca 1979