'Uczynię cud tak wielki, aby wszyscy uwierzyli'

100 lat temu w okolicach Fatimy w Portugalii Matka Boża kilka razy ukazała się trójce dzieci. To, co Łucja, Franciszek i Hiacynta zobaczyli i usłyszeli podczas trzeciego objawienia 13 lipca 1917 r., zostało później nazwane tajemnicą fatimską.

Początkowo dzieci nie chciały nikomu wyjawić jej treści. Dopiero Łucja, przynaglana przez biskupa, opisała wizję piekła, jakiej doświadczyła. To była pierwsza część tajemnicy. W piekle dzieci ujrzały niewyobrażalne męczarnie dusz ludzkich.

Wywarło to na nich tak duże wrażenie, że mała Hiacynta często później na wspomnienie tego obrazu klękała i wypowiadała słowa modlitwy, jakiej nauczyła ich Matka Boża: „O mój Jezu, przebacz nam nasze grzechy. Zachowaj nas od ognia piekielnego i zaprowadź wszystkie dusze do nieba, szczególnie te, które najbardziej potrzebują Twojego miłosierdzia”.

Maryja powiedziała jednak także dzieciom, że Bóg chce ratować biednych grzeszników i dlatego chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do Jej Niepokalanego Serca. To była druga część tajemnicy. „Poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi” – napisze po latach św. Jan Paweł II –„oznacza powrót pod krzyż Syna. Oznacza poświęcenie świata przebitemu Sercu Zbawiciela, przyprowadzenie go z powrotem do źródła odkupienia, którego moc jest nieskończenie wyższa niż całe zło w człowieku i w świecie.

Poświęcenie się Maryi oznacza przyjęcie Jej pomocy w ofiarowaniu nas samych i całej ludzkości jedynemu naszemu Zbawicielowi, Jezusowi Chrystusowi”. Całkowite oddanie się Chrystusowi w Niepokalanym Sercu Maryi powinno się wyrazić podjęciem konkretnych kroków.

Więcej o nich, a także o ciągłej aktualności objawień fatimskich piszemy w najnowszym numerze Miłujcie się!

Miłujcie się!

opr. ac/ac