Procesja Bożego Ciała

pod. red. ks. dr. Szymona Stułkowskiego W komunii z Bogiem Program duszpasterski na rok 2010/2011 ISBN: 978-83-7516-303-2 Wydawnictwo Święty Wojciech 2010

wybrane fragmenty: Arcybiskup Stanisław Gądecki    Słowo wstępne Ks. Edward Staniek Duszpasterskie jutro ks. Jacek Staniek SCh Niedziela jest nam potrzebna Krzysztof Jankowiak Liturgia godzin w parafii ks. Jacek Zjawin Procesja Bożego Ciała ks. Bogusław Wolański Posługa lektora i akolity

ks. Jacek Zjawin

Procesja Bożego Ciała

W Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa organizujemy w parafiach procesję Eucharystyczną. Wspólnoty wkładają wiele wysiłku w przygotowanie trasy procesji, dekoracji czterech ołtarzy, oprawy muzycznej i liturgicznej.

Procesja Bożego Ciała jest wspaniałą okazją, by wszystkim, którzy w niej uczestniczą umożliwić poznanie czy też pogłębienie tematyki Programu duszpasterskiego. Może ona stać się dla nich katechezą powiązaną z oddaniem czci Jezusowi obecnemu w Najświętszym Sakramencie. Zamieszczone w Programie krótkie komentarze do czterech Ewangelii podczas procesji Bożego Ciała można odczytać bezpośrednio po proklamowaniu Ewangelii. Potraktujmy przygotowanie procesji jako projekt duszpasterski, który zaczynamy przygotowywać na długo przed samą uroczystością. Warto skupić wokół idei przygotowania procesji grupę wiernych, zainteresowanych takim działaniem. Nierzadko ołtarze budują różne grupy parafian, którzy nie pracują jako jeden zespół lecz jako cztery. Zgromadźmy te osoby znacznie wcześniej, by był czas na wspólną modlitwę, refleksję nad tekstami czterech Ewangelii oraz tekstami komentarzy. Po takim przygotowaniu można zabrać się za projektowanie ołtarzy. Każdy komentarz do Ewangelii ma własny tytuł, który może zostać wkomponowany w dekorację ołtarza.

Przed rozpoczęciem procesji dobrze będzie zachęcić wiernych do wsłuchania się w treści tekstów biblijnych oraz komentarzy, a także do wczytania się w dekoracje poszczególnych ołtarzy.

EUCHARYSTIA JEST PASCHĄ

Jezus Chrystus używając znaków czytelnych dla każdego z Apostołów, stworzył nowy, skuteczny znak — Eucharystię. Pascha żydowska była wspomnieniem i przeżyciem na nowo uwolnienia z Egiptu. Ostatnia Wieczerza nadała jej nowy sens. Chleb i wino, które były głównymi elementami wieczerzy paschalnej, stają się Ciałem i Krwią ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Chrystusa. Eucharystia jest Paschą, która przeprowadza z niewoli do wolności, ze smutku do radości, z samotności do wspólnoty, czyli komunii z Bogiem. Każdy człowiek dąży do nieskończoności, pełni i pokoju. Eucharystia, która jest Paschą, prowadzi do zaspokojenia tych dążeń.

EUCHARYSTIA JEST POKARMEM

Jezus wykorzystuje bardzo powszechny i czytelny znak głodu i nasycenia, by ukazać, na czym polega Eucharystia. Tylko spożywanie Ciała Chrystusa może zaspokoić najgłębsze tęsknoty i pragnienia człowieka. Wszystko, czym karminy się na co dzień, okazuje się pustą kalorią, która nie pozostawia w nas niczego poza niesmakiem w sercu. To Eucharystia, która jak chleb powszedni nie rozpieszcza zmysłu smaku, daje prawdziwe nasycenie. To ona jest prawdziwym pokarmem dającym komunię z Bogiem. Słowo „komunia” oznacza: mieć z kimś coś wspólnego. Podczas Komunii Świętej Bóg, stając się pokarmem, dzieli się z nami sobą i w ten sposób każdy z nas ma „coś wspólnego” z Bogiem.

EUCHARYSTIA JEST PRZYSZŁOŚCIĄ

Jesteśmy ciągle w drodze. W drodze dokąd? Do pracy, do szkoły, do domu, do znajomych, do sklepu... ale tak ostatecznie? Jesteśmy w drodze do wieczności i na tej drodze tak, jak uczniom idącym do Emaus towarzyszy nam Jezus, wyjaśniając Pisma i karmiąc nas chlebem życia. Eucharystia ma w sobie dynamizm, który nie pozwala nam zatrzymać się i szukać małej stabilizacji. Dopiero w przyszłym życiu osiągniemy wieczną i pełną stabilizację Nieba, czyli komunię z Bogiem. Tutaj odkrywamy kolejne znaczenie słowa „komunia”, czyli zjednoczenie. Naszym ostatecznym celem jest stać się jedno z Bogiem.

EUCHARYSTIA JEST POJEDNANIEM

Jezus Chrystus zakładając Kościół, chciał, by był on czytelnym znakiem dla świata. Tym, co wyróżnia wspólnotę uczniów Jezusa Chrystusa spośród innych wspólnot religijnych, jest jedność. O nią modlił się w Wieczerniku nasz Zbawiciel. Jedność wierzących trwa mimo ich słabości, różnic majątkowych, politycznych i wielu innych. Ta jedność to dzieło Ducha Świętego, który poprzez Eucharystię burzy mury wrogości i obojętności, prowadząc do pojednania, czyli do komunii. Szatan jest tym, który wprowadza podziały i dlatego jedność jest ciągłym zadaniem i wyzwaniem. Dopóki żyjemy, ulegamy pokusie zamykania się na drugiego człowieka i nienawiści. Prawdziwa jedność jest możliwa tylko dzięki Eucharystii.

opr. aw/aw